I snapped my mobile phone shut, and

I snapped my mobile phone shut, and blew out my cheeks. I went through the laundry basket in the bathroom, managing to raise a paltry quarter load of washing, and spent some minutes checking the instructions to the machine. I didn’t want to mis-programme it or do anything which might prompt Will or Mrs Traynor to look at me like I was stupid again. I started the washing machine and stood there, trying to work out what else I could legitimately do. I pulled the vacuum cleaner from the hall cupboard and ran it up and down the corridor and into the two bedrooms, thinking all the while that if my parents could see me they would have insisted on taking a commemorative photograph. The spare bedroom was almost empty, like a hotel room. I suspected Nathan did not stay over often. I thought I probably couldn’t blame him.

I hesitated outside Will Traynor’s bedroom, then reasoned that it needed vacuuming just like anywhere else. There was a built-in shelf unit along one side, upon which sat around twenty framed photographs.

As I vacuumed around the bed, I allowed myself a quick peek at them. There was a man bungee jumping from a cliff, his arms outstretched like a statue of Christ. There was a man who might have been Will in what looked like jungle, and him again in the midst of a group of drunken friends. The men wore bow ties and dinner jackets and had their arms around each other’s shoulders.

There he was on a ski slope, beside a girl with dark glasses and long blonde hair. I stooped, to get a better view of him in his ski goggles. He was clean-shaven in the photograph, and even in the bright light his face had that expensive sheen to it that moneyed people get through going on holiday three times a year. He had broad, muscular shoulders visible even through his ski jacket. I put the photograph carefully back on the table and continued to vacuum around the back of the bed. Finally, I turned the vacuum cleaner off, and began to wind the cord up. As I reached down to unplug it, I caught a movement in the corner of my eye and jumped, letting out a small shriek. Will Traynor was in the doorway, watching me.

‘Courchevel. Two and a half years ago.’

I blushed. ‘I’m sorry. I was just –’

‘You were just looking at my photographs. Wondering how awful it must be to live like that and then turn into a cripple.’

‘No.’ I blushed even more furiously.

‘The rest of my photographs are in the bottom drawer if you find yourself overcome with curiosity again,’ he said.

And then with a low hum the wheelchair turned to the right, and he disappeared.

The morning sagged and decided to last for several years. I couldn’t remember the last time minutes and hours stretched so interminably. I tried to find as many jobs to occupy myself as I could, and went into the living room as seldom as possible, knowing I was being cowardly, but not really caring.

At eleven I brought Will Traynor a beaker of water and his anti-spasm medication, as Nathan had requested. I placed the pill on his tongue and then offered him the beaker, as Nathan had instructed me. It was pale, opaque plastic, the kind of thing Thomas had used, except without Bob the Builder on the sides. He swallowed with some effort, and then signalled to me that I should leave him alone.

I dusted some shelves that didn’t really need dusting, and contemplated cleaning some windows. Around me the annexe was silent, apart from the low hum of the television in the living room where he sat. I didn’t feel confident enough to put on a music station in the kitchen. I had a feeling he would have something cutting to say about my choice in music.

At twelve thirty, Nathan arrived, bringing with him the cold air of outside, and a raised eyebrow. ‘All okay?’ he said.

I had rarely been so happy to see someone in my life. ‘Fine.’

‘Great. You can take a half-hour now. Me and Mr T have a few things we attend to at this point in the day.’

I almost ran for my coat. I hadn’t planned on going out for lunch, but I was almost faint with relief at getting out of that house. I pulled up my collar, stuck my handbag on my shoulder, and set off at a brisk walk down the drive, as if I had somewhere I actually wanted to go. In fact, I just walked around the surrounding streets for half an hour, breathing hot clouds of breath into my tightly wrapped scarf.

There were no cafes at this end of town, now that The Buttered Bun was closed. The castle was deserted. The nearest eating place was a gastropub, the kind of place where I doubted I could afford a drink, let alone a quick lunch. All the cars in the car park were huge and expensive with recent number plates.

I stood in the castle car park, making sure I was out of view of Granta House, and dialled my sister’s number. ‘Hey.’

‘You know I can’t talk at work. You haven’t walked out, have you?’

‘No. I just needed to hear a friendly voice.’

‘Is he that bad?’

‘Treen, he hates me. He looks at me like I’m something the cat dragged in. And he doesn’t even drink tea. I’m hiding from him.’

‘I can’t believe I’m hearing this.’

‘What?’

‘Just talk to him, for crying out loud. Of course he’s miserable. He’s stuck in a bloody wheelchair. And you’re probably being useless. Just talk to him. Get to know him. What’s the worst that can happen?’

‘I don’t know … I don’t know if I can stick it.’

‘I’m not telling Mum you’re giving up your job after half a day. They won’t give you any benefits, Lou. You can’t do this. We can’t afford for you to do this.’

She was right. I realized I hated my sister.

There was a brief silence. Treen’s voice turned uncharacteristically conciliatory. This was really worrying. It meant she knew I did actually have the worst job in the world. ‘Look,’ she said. ‘It’s just six months. Just do the six months, have something useful on your CV and you can get a job you actually like. And hey – look at it this way, at least it’s not working nights at the chicken factory, right?’

‘Nights at the chicken factory would feel like a holiday compared with –’

‘I’m going now, Lou. I’ll see you later.’

Results (Thai) 1:

ผมรีบปิดโทรศัพท์มือถือของฉันและพ่นออกมาอาบแก้มของฉัน ฉันก็ผ่านตะกร้าซักผ้าในห้องน้ำจัดการเพื่อยกภาระไตรมาสที่เล็ก ๆ น้อย ๆ จากการล้างและใช้เวลาไม่กี่นาทีในการตรวจสอบคำแนะนำไปยังเครื่อง ผมไม่ต้องการที่จะผิดพลาดโปรแกรมหรือทำอะไรที่อาจจะแจ้งหรือ mrs Traynor มองที่ผมเหมือนผมโง่อีกครั้ง ผมเริ่มเครื่องซักผ้าและยืนอยู่ที่นั่นพยายามที่จะทำงานออกจากสิ่งที่ฉันสามารถทำถูกต้องตามกฎหมาย ฉันดึงเครื่องดูดฝุ่นจากตู้ห้องโถงและวิ่งมันขึ้นและลงทางเดินและเข้าไปในห้องนอนสองห้องทั้งหมดในขณะที่คิดว่าถ้าพ่อแม่ของฉันฉันจะได้เห็นพวกเขาจะได้ยืนยันที่จะถ่ายภาพที่ระลึก ห้องนอนว่างก็เกือบจะว่างเปล่าเช่นเดียวกับห้องพักในโรงแรม ผมสงสัยว่านาธานไม่ได้อยู่ในช่วงที่มักจะฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่สามารถตำหนิเขา.

ผมลังเลที่จะออกไปข้างนอกห้องนอน Traynor แล้วก็ให้เหตุผลว่ามันจำเป็นดูดฝุ่นเหมือนที่ใด มีหน่วยการเก็บรักษาในตัวพร้อมด้านหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ประมาณยี่สิบภาพกรอบ.

ที่ผมดูดรอบเตียงที่ฉันอนุญาตให้ตัวเองแอบมองอย่างรวดเร็วที่พวกเขา มีการกระโดดบันจี้จัมผู้ชายคนหนึ่งมาจากหน้าผาคืออ้อมแขนของเขายื่นออกมาเหมือนรูปปั้นของพระเยซูคริสต์ มีผู้ชายคนหนึ่งที่อาจจะได้รับจะอยู่ในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นป่าและเขาอีกครั้งในท่ามกลางกลุ่มเพื่อนขี้เมา ผู้ชายสวมผูกหูกระต่ายและแจ็คเก็ตและอาหารเย็นมีแขนของพวกเขารอบไหล่ของกันและกัน.

มีเขาอยู่บนลานสกีข้างสาวที่มีแว่นตาดำและผมสีบลอนด์ยาว ผมก้มลงเพื่อให้ได้มุมมองที่ดีขึ้นของเขาในแว่นตาสกีของเขา เขาเป็นคนทำความสะอาดเกลี้ยงเกลาในการถ่ายภาพและแม้ในแสงสดใสใบหน้าของเขามีเงาที่มีราคาแพงไปว่าคนร่ำรวยได้รับผ่านไปเที่ยวปีละสามครั้ง เขามีความกว้างไหล่กล้ามเนื้อสามารถมองเห็นได้แม้ผ่านแจ็คเก็ตสกีของเขา ฉันใส่ถ่ายภาพอย่างระมัดระวังบนโต๊ะและยังคงสูญญากาศรอบด้านหลังของเตียงสุดท้ายผมหันไปดูดฝุ่นออกและเริ่มที่จะสายลมขึ้น ที่ฉันเอื้อมมือลงไปถอดปลั๊กมันฉันจับการเคลื่อนไหวในมุมของตาของฉันและกระโดดให้ออกกรีดร้องขนาดเล็ก จะ Traynor เป็นประตูที่ดูฉัน.

'กู สองปีครึ่งที่ผ่านมา. '

ผมหน้าแดง 'ฉันขอโทษ ฉันเป็นเพียง - '

' คุณเป็นเพียงแค่มองไปที่รูปถ่ายของฉันสงสัยว่าน่ากลัวมันจะต้องมีชีวิตอยู่เช่นนั้นและกลายเป็นคนพิการ. '

' ไม่. 'i เขินยิ่งคึก.

' ส่วนที่เหลือของการถ่ายภาพของฉันที่อยู่ในลิ้นชักด้านล่างถ้าคุณพบว่าตัวเองเอาชนะด้วยการอยากรู้อยากเห็น อีกครั้ง "เขากล่าว.

และแล้วกับครวญเพลงต่ำรถเข็นหันไปทางขวาและเขาก็หายไป.

ตอนเช้า sagged และตัดสินใจที่จะมีอายุการใช้งานมานานหลายปีผมจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่นาทีและชั่วโมงยืดจนจบ ฉันพยายามที่จะหางานเป็นจำนวนมากที่จะครอบครองตัวเองเท่าที่จะทำได้และเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่ไม่ค่อยจะเป็นไปได้รู้ว่าผมเป็นคนขี้ขลาด แต่ไม่เอาใจใส่จริงๆ.

ที่สิบเอ็ดผมจะนำ Traynor ถ้วยแก้วของน้ำและของเขา ยาต้านอาการกระตุก, นาธานได้ขอผมวางเม็ดบนลิ้นของเขาแล้วให้เขาถ้วยแก้วในขณะที่นาธานได้สั่งฉัน มันก็ซีดพลาสติกทึบแสงชนิดของสิ่ง thomas ได้ใช้ยกเว้นโดยไม่ต้องบ็อบก่อสร้างด้านข้าง เขากลืนกินด้วยความพยายามบางและจากนั้นส่งสัญญาณให้ฉันว่าฉันควรจะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว.

ผมปัดฝุ่นชั้นวางของบางอย่างที่ไม่ได้จริงๆต้องปัดฝุ่นและครุ่นคิดถึงการทำความสะอาดหน้าต่างบางรอบ ๆ ตัวผมภาคผนวกเงียบนอกเหนือจากครวญเพลงต่ำของโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นที่เขานั่งอยู่ ฉันไม่ได้รู้สึกมั่นใจพอที่จะวางอยู่บนสถานีเพลงในห้องครัว ผมมีความรู้สึกว่าเขาจะมีบางสิ่งที่ตัดจะพูดเกี่ยวกับตัวเลือกของฉันในเพลง.

ที่ 1230 นาธานมาถึงพร้อมกับนำเขาอากาศเย็นจากภายนอกและเลิกคิ้ว 'ทั้งหมดได้ไหม' เขากล่าว.

ฉันได้รับไม่ค่อยมีความสุขมากที่จะเห็นใครบางคนในชีวิตของฉัน 'ปรับ.'

'ที่ดี คุณสามารถใช้ครึ่งชั่วโมงในขณะนี้ ฉันและนาย t มีบางสิ่งที่เราให้ความสนใจกับที่จุดในวันนี้. '

ฉันเกือบจะวิ่งไปหาเสื้อของฉัน ผมไม่ได้วางแผนที่จะออกไปรับประทานอาหารกลางวัน แต่ฉันเกือบจะเป็นลมด้วยความโล่งอกที่ได้รับออกจากบ้านว่า ผมดึงขึ้นปกเสื้อ, กระเป๋าถือของฉันติดอยู่บนไหล่ของฉันและการตั้งค่าปิดที่เดินเร็วลงไดรฟ์เป็นถ้าฉันได้อยู่ที่ไหนสักแห่งที่จริงผมอยากจะไป ในความเป็นจริงผมเพียงแค่เดินไปรอบ ๆ ถนนโดยรอบครึ่งชั่วโมงหายใจเมฆร้อนของลมหายใจเป็นผ้าพันคอห่ออย่างแน่นหนาของฉัน.

มีร้านกาแฟที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเมืองนี้ตอนนี้ที่ขนมปังทาเนยที่ถูกปิด ปราสาทถูกทิ้งร้าง สถานที่ที่ใกล้ที่สุดคือการกินแกสโตร,ชนิดของสถ​​านที่ที่ฉันสงสัยว่าฉันสามารถซื้อเครื่องดื่มให้อยู่คนเดียวอาหารกลางวันอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดรถยนต์ในที่จอดรถมีขนาดใหญ่และมีราคาแพงด้วยแผ่นหมายเลขล่าสุด.

ผมยืนอยู่ในที่จอดรถของปราสาททำให้แน่ใจว่าฉันถูกออกจากมุมมองของ Granta บ้านและโทรออกหมายเลขน้องสาวของฉัน 'hey.'

'คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถพูดคุยในที่ทำงาน คุณยังไม่ได้เดินออกมามีคุณ? '

' ไม่ผมเพียงแค่ต้องการที่จะได้ยินเสียงที่เป็นมิตร. '

' คือคนที่ไม่ดี? '

' Treen เขาเกลียดฉัน เขามองมาที่ฉันเหมือนฉันบางสิ่งบางอย่างแมวลากเข้าและเขาไม่ได้ดื่มชา ผมซ่อนตัวจากเขา. '

' ฉันไม่สามารถเชื่อว่าผมได้ยินเรื่องนี้. '

' อะไร '

' เพียงแค่พูดคุยกับเขาสำหรับการร้องไห้ออกมาดัง ๆ แน่นอนเขามีความสุข เขาติดอยู่ในรถเข็นเลือด และคุณอาจจะไร้ประโยชน์เพียงแค่พูดคุยกับเขา ได้รับรู้ว่าเขา เลวร้ายที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างไร '

' ฉันไม่ทราบว่า ... ฉันไม่ทราบว่าถ้าผมสามารถติดมัน. '

' ฉันไม่ได้บอกแม่ของคุณให้ขึ้นงานของคุณหลังจากที่ครึ่งวัน พวกเขาจะไม่ให้คุณประโยชน์ใด ๆ lou คุณไม่สามารถทำเช่นนี้ เราไม่สามารถจ่ายได้สำหรับคุณที่จะทำเช่นนี้. '

เธอเป็นขวา ฉันตระหนักฉันเกลียดน้องสาวของฉัน.

มีความเงียบสั้น ๆเสียง Tre​​en หันท่าทีประนีประนอม นี้จริงๆกังวล มันหมายความว่าเธอรู้ว่าผมจะมีงานที่เลวร้ายที่สุดในโลก 'มอง' เธอกล่าวว่า 'มันเป็นแค่หกเดือน หกเดือนทำเพียงแค่มีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นประโยชน์ในพันธุ์ของคุณและคุณจะได้รับงานที่คุณชอบจริง และ hey - มองไปที่มันด้วยวิธีนี้อย่างน้อยก็ไม่ทำงานคืนที่โรงงานไก่ขวา '

?'คืนที่โรงงานไก่จะรู้สึกเหมือนวันหยุดเมื่อเทียบกับ -'

'ฉันจะตอนนี้ lou ผมจะเห็นคุณในภายหลัง. '

Results (Thai) 2:

ผมจัดชิดโทรศัพท์มือถือของฉันปิด และได้พัดออกแก้มของฉัน ไปผ่านตะกร้าซักผ้าในห้องน้ำ การจัดการเพื่อเพิ่มการโหลดไตรมาสเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการซักผ้า และเวลาบางนาทีตรวจสอบคำสั่งไปยังเครื่อง ผมไม่อยากผิดโปรแกรม หรือทำอะไรที่ทำให้อาจจะหรือนาง Traynor ไปดูที่ผมเหมือนผมโง่อีก ฉันเริ่มต้นใช้งานเครื่องซักผ้า และยืน พยายามทำงานออกอะไรฉันถูกต้องตามกฎหมายไม่ ดึงดูดฝุ่นจากตู้ฮอลล์ และวิ่งมันขึ้นและ ลงทางเดิน และ เป็นสองห้อง นอน คิดในขณะที่ ถ้าพ่อเห็นผม ก็จะได้ยืนยันในการถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ห้องนอนว่างเปล่าเกือบ เช่นห้องได้ สงสัยว่า นาธานไม่ได้เดินผ่านมักจะ ฉันคิดว่า ฉันคงไม่โทษเขา

ฉัน hesitated นอกจะ Traynor นอน แล้ว reasoned ว่า มันจำเป็น vacuuming เช่นที่ใด มีหน่วยเก็บภายในด้านข้างหนึ่ง เมื่อมีที่นั่ง ประมาณยี่สิบกรอบภาพ

เป็นผม vacuumed สถานนอน ฉันได้รับอนุญาตตัวเองมองด่วนที่พวกเขา มีการกระโดดบันจี้จัมพ์ชายจากหน้าผา แขนของเขา outstretched เช่นรูปปั้นของพระเยซู มีคนที่อาจได้รับจะในสิ่งที่ดูเหมือนป่า และเขากลางกลุ่มเพื่อนขี้เมาอีก ผู้ชายสวมผูกโบว์และเสื้อเย็น และมีแผ่นดินของพวกเขารอบของกันไหล่

มีเขาอยู่บนสกี ข้างสาวแว่นตาสีดำกับผมสีบลอนด์ยาว ฉัน stooped จะได้รับมุมมองดีของเขาในแว่นตาของเขาสกี เขา clean-shaven ภาพ และแม้ในแสงสว่าง ใบหน้าของเขามีชีนที่มีราคาแพงนั้นที่คนร่ำรวยได้รับผ่านไปในวันหยุดปีละสามครั้ง เขามีไหล่กว้าง กล้ามเนื้อเห็นได้ผ่านเสื้อสกีของเขา ฉันเก็บภาพอย่างระมัดระวังกลับตัว และยังคงดูดทั่วด้านหลังของนอน ในที่สุด ฉันปิดเครื่องดูดฝุ่น และเริ่มที่จะยุติสายการ เป็นผมถึงลงไป ถอดออก ฉันจับการเคลื่อนไหวในมุมของตาของฉัน และ ไป ให้ออกกรี๊ดเล็ก ๆ Traynor จะอยู่ในประตู ดู me.

'Courchevel สอง และครึ่งปี.'

ฉันขวยเขิน ' ขอ ผมเพียง – '

' คุณเพียงแค่มองที่ภาพถ่ายของฉัน สงสัยน่ากลัวว่าจะต้องไปอยู่เช่นนั้น และแปรสภาพในการ '

'หมาย' ฉันขวยเขินอย่างดุเดือดยิ่ง

'ส่วนเหลือของภาพของฉันอยู่ในลิ้นชักด้านล่างถ้าคุณพบว่าตัวเองเอาชนะความอยากรู้อีก เขากล่าวว่า

แล้ว กับ hum ต่ำ รถเข็นที่เปิดทางด้านขวา และหายไป

ตอนเช้า sagged ตัดสิน ใจสุดท้ายหลายปี ไม่สามารถจำเวลานาทีและชั่วโมงยืด interminably ดังนั้นล่าสุด พยายามหางานมากครองตัวฉันสามารถ และเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นแทบเป็นไปได้ รู้ฉันอยู่ขี้ขลาด แต่เยี่ยมจริง ๆ ไม่

ที่ 43 ผมนำจะ Traynor บีกเกอร์น้ำและยาป้องกันอาการกระตุกของเขา นาธานได้ร้องขอ วางยาบนลิ้นของเขา และจากนั้น ให้เขาบีกเกอร์ ตามที่นาธานได้แนะนำผม มันเป็นพลาสติกทึบแสง ซีด ชนิดของสิ่งที่โทมัสได้ ใช้ ยกเว้นโดยบ๊อบตัวสร้างด้าน เขากลืนกิน ด้วยความพยายามบางอย่าง แล้ว signalled ฉันว่า ฉันควรปล่อยให้เขาเดียวกัน

ฉัน dusted บางชั้นที่ไม่ได้จริง ๆ จำเป็นต้องปัดฝุ่น และไตร่ตรองทำความสะอาด windows บาง รอบตัว แอนเน็กซ์ได้เงียบ จาก hum ต่ำของโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นที่เขานั่ง ผมไม่ได้รู้สึกมั่นใจพอที่จะวางบนสถานีเพลงในครัว ผมมีความรู้สึกที่เขามีบางสิ่งบางอย่างที่ตัดจะพูดเกี่ยวกับทางเลือกของฉันในเพลง

ที่สิบสองสามสิบ นาธานถึง นำเขากับอากาศเย็นภายนอก และคิ้วยกขึ้น 'ทั้งหมดล่ะ "พูด

ผมไม่ค่อยได้เพื่อความสุขที่เห็นคนในชีวิตของฉัน 'ดี'

' ดี คุณสามารถใช้เวลาครึ่งชั่วโมงขณะนี้ เราและนาย T มีบางสิ่งที่เราเข้าไปที่จุดนี้ในวันนั้น '

ฉันเกือบวิ่งสำหรับเสื้อของฉัน ฉันไม่ได้วางแผนในการไปหาอาหารกลางวัน แต่ฉันเกือบลมบรรเทาทุกข์ที่เดินทางออกจากบ้าน ผมดึงขึ้นคอของฉัน ของฉันกระเป๋าติดอยู่บนไหล่ของฉัน และตั้งปิดที่เดินแรงลงไดรฟ์ ว่ามีคีย์บอร์ดจริงอยากจะไป ในความเป็นจริง ฉันเพิ่งเดินสถานนันทนาการสำหรับครึ่งชั่วโมง หายใจเมฆอุ่นของลมหายใจเข้าของฉันแน่นตัดผ้าพันคอ

มีคาเฟ่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้เมือง ที่บุญ Buttered ถูกปิด ปราสาทที่ร้าง รับประทานอาหารที่ใกล้ที่สุดครับ gastropub ประเภทของสถานที่ที่ฉัน doubted ฉันสามารถจ่ายเครื่องดื่ม ให้คนเดียวกลางด่วน รถยนต์ทั้งหมดในรถมีขนาดใหญ่ และราคาแพง ด้วยล่าสุดหมายเลขแผ่น

ยืนจอดรถปราสาท ทำให้แน่ใจว่า ฉันคือจากมุมมองของบ้านแกรนตา และ dialled หมายเลขของน้องกัน 'เฮ้'

' คุณรู้ว่า ฉันไม่สามารถพูดคุยที่ทำงาน คุณไม่ได้เดิน คุณ? "

' หมายเลข ฉันเพียงต้องการฟังเสียงดี '

'เป็นที่เลว '

'Treen เขาเกลียดฉัน เขาดูที่ฉันเหมือนฉันแมวลากในสิ่ง และไม่ได้ดื่มชา ฉันกำลังหลบหนีเขา '

'ฉันไม่เชื่อฉันฟังนี้ได้'

"อะไร"

' เพียงแค่พูดคุยกับเขา สำหรับร้องไห้ดัง ๆ แน่นอนเขาเป็นเอง เขาติดอยู่ในรถเข็นเลือด และคุณกำลังอาจจะเป็นประโยชน์ เพียงแค่พูดคุยกับเขา รับทราบเขา ร้ายที่อาจเกิดขึ้นคืออะไร? "

' อย่า... ไม่รู้ถ้าฉันสามารถติดก็ '

"ฉันไม่บอกมัมคุณกำลังให้ค่างานของคุณหลังจากวันครึ่ง พวกเขาจะไม่ให้ประโยชน์ใด ๆ ลู คุณไม่สามารถทำเช่นนี้ เราไม่สามารถให้คุณทำได้ '

เธอขวา ฉันรู้ฉันเกลียดชังพี่น้องของฉัน

มีความเงียบโดยสังเขป เสียงของ treen เปิด uncharacteristically conciliatory นี้เป็นกังวลจริง ๆ มันหมายความว่า รู้จริงไม่ได้มีงานเลวร้ายที่สุดในโลก 'ดู เธอกล่าว ' เป็นเพียง 6 เดือน ทำ 6 เดือน มีสิ่งที่เป็นประโยชน์ใน CV ของคุณ และคุณจะได้รับงานจริงต้อง และอังกฤษ – ลักษณะที่นี้ น้อย จึงไม่ได้ทำงานที่โรงไก่ ขวา?'

' คืนโรงไก่จะรู้สึกเหมือนวันหยุดเปรียบเทียบกับ – '

' ฉันจะตอนนี้ ลู ผมจะเห็นคุณในภายหลัง "

Results (Thai) 3:

ผมกดโทรศัพท์มือถือของฉันปิดและพัดออกมาแก้มของฉัน ฉันผ่านตะแกรงบริการซักรีดในห้องอาบน้ำที่การจัดการเพื่อยกระดับการโหลดไตรมาสเล็กๆน้อยๆที่ล้างทำความสะอาดและใช้เวลาไม่กี่นาทีการตรวจสอบคำแนะนำไปยังเครื่องที่ ผมไม่ได้ต้องการระบบสารสนเทศเพื่อ - โปรแกรมหรือทำอะไรที่อาจจะพรอมต์จะหรือนาง traynor เพื่อดูที่ฉันเหมือนฉันเป็นคนโง่อีกครั้ง ผมเริ่มเครื่องล้างทำความสะอาดและยืนอยู่ที่นั่นกำลังพยายามที่จะทำงานออกมาอะไรอีกไหมผมไม่สามารถทำได้ตามกฎหมายหรือไม่ ผมเป็นคนดึงเครื่องดูดฝุ่นออกจากตู้ห้องโถงและวิ่งออกไปขึ้นและไปตามทางเดินและเข้าไปในห้องนอนที่สองคิดว่าในขณะที่ทั้งหมดที่หากพ่อแม่ของฉันไม่เห็นว่าจะได้ยืนกรานในการถ่าย ภาพ ที่ระลึก ชิ้นส่วนอะไหล่ห้องนอนที่ได้เกือบหมดแล้วเช่นห้องโรงแรม ฉันสงสัยว่านาธันไม่ได้อยู่เหนือมักฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่สามารถตำหนิเขา.

ฉันลังเลอยู่ทางด้านนอกของห้องนอนจะ traynor แล้วเหตุผลว่าจำเป็นต้องใช้ดูดฝุ่นเหมือนกับที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว มีชุดชั้นในตัวตามแนวฝั่งด้านหนึ่งที่นั่งอยู่โดยรอบสองในกรอบรูป.

อย่างที่ฉัน vacuumed รอบเตียงนอนที่ผมได้รับอนุญาตให้ผมมองที่เขา มีบันจี้จั๊มชายคนหนึ่งกระโดดจากหน้าผาแขนของเขากางแขนออกไปเหมือนกับรูปปั้นพระเยซูคริสต์ มีชายคนหนึ่งที่อาจจะได้รับจะเป็นอะไรไปก็เหมือนป่าและเขาอีกครั้งในกลางของกลุ่มเพื่อนจนเมา คนที่สวมเสื้อชูชีพและอาหารมื้อค่ำและความสัมพันธ์ระหว่างคันธนูมีแขนของเขาโดยรอบอื่นๆของแต่ละคนไหล่.

เขายังอยู่บนเนินเล่นสกีที่อยู่ข้างๆสาวน้อยที่มีแว่นตาสีเข้มและที่เป่าผมสีบลอนด์ยาว ผมก้มตัวเพื่อรับชมวิวทิวทัศน์ที่ดีกว่าของเขาในกันน็อคแว่นตากันลมสกีของเขา เขาทำความสะอาด - เกรียนในรูปและแม้แต่ในแสงสว่างที่สดใสที่หันหน้าเข้าหาของเขาสุกปลั่งมีราคาแพงที่ให้คนร่ำรวยได้ผ่านไปในวันหยุดสามครั้งต่อปี เขามีความแข็งแกร่งบึกบึนไหล่กว้างสามารถมองเห็นได้แม้จะผ่านเสื้อแจ็คเก็ตสำหรับเล่นสกีของเขา ผมใส่รูปที่กลับมาอยู่บนโต๊ะอย่างระมัดระวังและอย่างต่อเนื่องในการดูดฝุ่นโดยรอบด้านหลังของเตียงในที่สุดก็เปิดเครื่องดูดฝุ่นและเริ่มม้วนสายไฟได้ เมื่อผมไปถึงลงไปในการถอดปลั๊กไฟออกแล้วผมจับความเคลื่อนไหวที่อยู่ในบริเวณมุมของดวงตาของฉันและกระโดดลงปล่อยให้ออกมาพร้อมกับเสียงหวีดร้องขนาดเล็ก จะ traynor อยู่ในช่องประตูดูผม.

courchevel ' สองและที่ช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา."

ผมหน้าแดง "ผมขอ อภัย ผมเป็นแค่ - '

'คุณกำลังมองหาที่ ภาพถ่าย ของฉันสงสัยว่าได้อย่างไรก็แย่แล้วต้องทำให้มีชีวิตอย่างนั้นแล้วจึงเปิดเข้าไปในที่คนพิการ.'

"ไม่"ผมรู้สึกเขินมากยิ่งขึ้นไปอีกที.

'ที่เหลือของ ภาพถ่าย อยู่ในลิ้นชักที่ด้านล่างหากคุณได้พบว่าตัวท่านเองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นอีกครั้ง,"เขากล่าว.

แล้วพร้อมด้วยที่นั่งรถเข็นต่ำเสียงฮึมฮัมให้หันไปทางขวาและเขาก็หายไป.

ตอนเช้ารวมกันและมีมติให้สุดท้ายสำหรับหลายปี.ผมจำไม่ได้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาและใช้เวลาเดินทางเพียงไม่กี่นาทีชั่วโมงก็ยื่นให้กระปอดกระแปด ผมพยายามที่จะหางานจำนวนมากและในการเข้ายึดตัวเองเป็นผมไม่สามารถเข้าไปในห้องมีชีวิตที่เป็นไม่บ่อยนักเป็นไปได้รู้ว่าฉันจะขี้ขลาดแต่ไม่ใช่ความห่วงใย.

ที่ร้านเซเว่นอีเลฟเว่นผมนำมาจะ traynor โถปั่นน้ำและยาป้องกันการเกร็งตัวของเขาเป็นนาธันได้ร้องขอผมวางยาคุมกำเนิดที่ลิ้นของเขาแล้วให้เขาโถปั่นและถนน Nathan ได้รับคำแนะนำให้ฉัน แอตทริบิวต์มันเป็นพลาสติกชนิดอ่อนของเรื่องคือโทมัสเคยใช้เว้นแต่ไม่มีบ๊อบผู้สร้างที่อยู่ที่ด้านข้าง เขาถูกกลืนหายไปกับความพยายามบางอย่างแล้วส่งสัญญาณว่าพร้อมจะให้ผมว่าผมควรจะปล่อยให้เขาตามลำพัง.

ผมปัดฝุ่นออกจากชั้นวางบางอย่างที่ไม่จำเป็นต้องใช้ปัดฝุ่นอย่างแท้จริงและระบุไว้ทำความสะอาดหน้าต่างบางโดยรอบตัวอาคารที่เป็นไม่มีเสียงออกจากเสียงฮึมฮัมของโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นที่เขานั่งอยู่ ผมไม่ได้รู้สึกมั่นใจพอที่จะวางบนสถานีเพลงในห้องครัวที่ ผมมีความรู้สึกที่เขาจะมีบางสิ่งบางอย่างมีการพูดถึงทางเลือกของฉันในเพลง.

ที่สิบสองสามสิบ Nathan มาถึงแล้วนำมาซึ่งเขาอากาศเย็นที่อยู่ทางด้านนอกและแต่งขนคิ้วสูง "โอเคหรือไม่?"เขากล่าว.

ฉันได้รับความสุขในการดูคนในชีวิตของฉันแทบจะไม่ 'ชั้นดี.'

'ที่ดีเยี่ยม. คุณสามารถใช้แบบครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ผมและนายตันและยังมีสิ่งที่เราจะเข้าร่วมประชุมกับที่จุดนี้ในวันที่'

ผมแทบจะวิ่งไปสวมเสื้อกันหนาวของฉัน ผมไม่ได้มีการวางแผนที่จะไปออกไปสำหรับอาหารมื้อกลางวันแต่ผมก็แทบจะเป็นลมด้วยความโล่งอกที่ออกจากบ้านหลังนั้น ผมดึงขึ้นมาปลอกคอของฉันติดกระเป๋าถือของฉันบนไหล่ของฉันและตั้งค่าปิดที่เดินเพื่อไปถึงได้ออกกำลังกายที่ลงไปขับรถให้เป็นถ้าผมมีที่ไหนสักแห่งผมจริงๆแล้วอยากจะไป ในความเป็นจริงแล้วผมเพียงเดินไปตามถนนโดยรอบเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งการหายใจเมฆความร้อนของลมหายใจเข้าไปในผ้าโพกหัวของฉันให้แน่นพัน.

ไม่มีคาร์เฟ่ต์ที่ปลายของเมืองในขณะนี้ว่า buttered บูรพ์ปิดอยู่ ปราสาทที่ไร้ผู้คน สถานที่รับประทานอาหารที่อยู่ใกล้ที่สุดคือ gastropub ที่ประเภท ของสถานที่ที่เป็นที่ที่ผมสงสัยผมสามารถดื่มเครื่องดื่มที่ปล่อยให้อยู่ตามลำพังอาหารกลางวันอย่างรวดเร็ว. รถยนต์ที่ทั้งหมดในที่จอดรถที่มีขนาดใหญ่และมีราคาแพงด้วยแผ่นความร้อนเมื่อไม่นานมานี้หมายเลข.

ผมยืนอยู่ในที่จอดรถปราสาทที่ทำให้แน่ใจว่าผมจะได้ออกจากวิวทิวทัศน์ของหนังสือพิมพ์กแรน - ทะและบ้าน dialled หมายเลขของฉันในเครือ "เฮ้.'

'คุณก็รู้ว่าผมไม่สามารถพูดในที่ทำงาน คุณไม่ได้เดินออกไปคุณมีหรือไม่?'

"ไม่ผมเพียงต้องการจะได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วย มิตรภาพ ที่.'

'เป็นเขาที่ไม่ดีหรือไม่?'

' treen เขาเกลียดผม เขาจะมองที่ผมชอบผมบางสิ่งบางอย่างแมวที่ถูกลากไปใน และเขาไม่ได้ดื่มชาได้ ผมเป็นการซ่อนจากเขา.'

"ผมไม่สามารถเชื่อผมได้ยินเสียงนี้.'

'อะไรหรือไม่?'

"แค่คุยกับเขาสำหรับร้องออกมาเสียงดัง แน่นอนว่าเขาทุกข์ใจ เขาติดอยู่ในรถเข็นสำหรับผู้พิการเลือดไหล และคุณกำลังจะไร้ประโยชน์เพราะอาจจะเป็นเพียงคุยกับเขา" ทำความรู้จักกับเขา สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นหรือไม่?'

'ผมไม่รู้ว่า...ผมไม่รู้ว่าผมจะได้'

'ผมไม่ได้บอกคุณแม่คุณกำลังให้งานของท่านหลังจากวันที่ครึ่ง พวกเขาจะไม่ทำให้คุณสิทธิประโยชน์ใดๆ Lou Lou คุณไม่สามารถทำสิ่งนี้ เราไม่สามารถซื้อได้สำหรับคุณในการดำเนินการนี้.'

เธอเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ผมตระหนักฉันเกลียดน้องสาวผม.

มีบทสรุปที่ปิดเสียงเสียงของ treen หันมาง้อ uncharacteristically โรงแรมแห่งนี้เป็นกังวลอย่างแท้จริง นั่นหมายความว่าเธอรู้ว่าผมไม่ได้มีงานที่เลวร้ายที่สุดในโลกได้อย่างแท้จริง "ดู"เธอกล่าว 'มันเป็นเพียงหกเดือน ไม่เพียงหกเดือนที่มีบางสิ่งบางอย่างเป็นประโยชน์ในด้านประวัติของคุณและคุณจะสามารถใช้งานได้จริงๆแล้วคุณต้องการ และเฮ้! - ที่ได้ดูทางนี้อย่างน้อยก็ไม่ได้การทำงานคืนที่โรงงานไก่ที่ด้านขวาหรือไม่?'

'คืนที่โรงงานผลิตไก่ที่จะรู้สึกเหมือน Holiday ที่เมื่อเทียบกับ - '

"ฉันจะไป Lou Lou ฉันจะดูคุณใน ภายหลัง .'