When I meet a cat， I say hello to i

When I meet a cat， I say hello to it． Then I bend down and I stroke it gently， behind the ears and along the side of its head．The cat likes this．It puts its tail up and it pushes itself against my legs．And there is love and peace．When Montmorency meets a cat， everybody knows about it， and a lot of bad words are used．

I do not really blame Montmorency（usually I just hit him，or throw stones at him），because dogs are like that．They hate cats． But that morning， Montmorency wished that he had not argued with a cat．

As we were coming back from the river， a cat ran out from one of the houses， and it began to walk across the road． Montmorency saw the cat， gave a shout of real happiness， and ran after it．

It was a big， black cat．I have never seen a bigger cat． It had lost half its tail and one of its ears， but it looked calm and happy．

Montmorency ran at that cat as fast as he could，but the cat did not hurry． It did not seem to understand that its life was in danger． It walked on quietly until the enemy was near it．Then it turned and sat down in the middle of the road． It looked at Montmorency in a quiet way， and it seemed to say，"Yes？ You want me？"

Montmorency is quite a brave dog， but there was something in the way the cat looked at him． It frightened him．He stopped suddenly， and he looked at the cat． They did not speak， of course， but it was easy to imagine their conversation．

THE CAT：Can I do anything for you？

MONTMORENCY：No…no，thanks．

THE CAT： Do please tell me if there is something you want，won't you？

MONTMORENCY（ who moves backwards down the road）：Oh， no． Not at all…certainly…I… I'm afraid I've made a mistake．I thought I knew you…I'm sorry．

THE CAT：Notat all．Are you quite sure you don't want anything now？

MONTMORENCY（ who continues to move back）：Not at all…thanks…not at all…very kind of you…Good morning．

THE CAT：Good morning．

Then the cat stood up and continued along the road． Montmorency， with his tail between his legs， walked behind us． He hoped that nobody would notice him．

Now， if you say" Cats！"to Montmorency， he looks up at you， and his eyes beg you，" No， please！"

After this we did our shopping， went back to the boat， and moved off along the river again．However， at Hambledon lock，we found that we had no water．So we went to ask the lockkeeper for some． George spoke for us． He said，" Oh， please，could you give us a little water？""Of course，"the old man replied．"Just take what you want and leave the rest．"

"Thank you very much，"George said，and he looked round．"But where is it？"

"It's where it always is， my boy，"the lockkeeper answered．"It's behind you．"

George looked round again．" I can't see it，"he said．

" Why？ Where are your eyes？"the man said， and he turned George towards the river．

"Oh！"George cried．" But we can't drink the river， you know．"

"No， but you can drink some of it，"the old man replied．" That"s what I've drunk for fifteen years．"

We got some water from another house．

After we had got our water， we went on towards Wargrave，but before we got there， we stopped for lunch．

We were sitting in a field near the river，and we were just going to start eating． Harris was preparing the food， and George and I were waiting with our plates．

"Have you got a spoon？"Harris asked．"I need a spoon．"

The basket was behind us， and George and I both turned to get a spoon． It took about five seconds．When we looked back again， Harris and the food had gone．It was an open field， and there were no trees．There was nowhere to hide． He had not fallen in the river， because we were between him and the water．

George and I looked round．Then we looked at each other．Harris had gone—disappeared！ Sadly，we looked again at the place where Harris and the food had been．And then， to our horror， we saw Harris"s headand only his headin the grass．The face was very red and very angry．

George was the first to speak．

"Say something！"he cried．"Are you alive or dead？ Where is the rest of you？"

" Oh，don't be so stupid！"Harris"s head said． "It's your fault．You made me sit there．You did it to annoy me！ Here，take the food！"

And from the middle of the grass the food appeared， and then Harris came out， dirty and wet．

Harris had not known that he had been sitting on the edge of a hole．The grass had hidden it．Then，suddenly，he had fallen backwards into it．He said he had not known what was happening to him．He thought， at first， that it was the end of the world．

Harris still believes that George and I planned it．

Results (Thai) 1:

เมื่อฉันตรงกับ cat， ที่ผมบอกว่า สวัสดีกับ it． แล้วผมโค้งลง และฉันโรคหลอดเลือดสมองมัน gently， หลังหู และด้านข้างของแมวของ head．The this．It ชอบทำให้เกิดหางขึ้น และจะผลักดันตัวเองกับ legs．And ของฉันมี ความรักและ peace．When Montmorency ตรงกับ cat， ที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับ it， และมากคำที่ไม่มี used．

ฉันไม่จริง ๆ โทษก็ตี him， Montmorency（usuallyหรือโยนหินที่สุนัขจะเหมือน that．They เกลียด cats． แต่ว่า morning， Montmorency ปรารถนาที่เขามีไม่โต้เถียงกับการ cat．

เราได้มาหลังจาก river， แมววิ่งออกจาก houses， การอย่างใดอย่างหนึ่ง และมันเริ่มที่จะเดินข้าม road． Montmorency เห็น cat， ให้ shout ของ happiness， จริง และวิ่งหลังจาก it．

มันถูก big， เป็น him），because ไม่เคยเห็นสีดำ cat．I cat． ใหญ่ที่มันได้หายไปครึ่งหางและ ears， การอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่มันดูสงบ และ happy．

Montmorency วิ่งที่แมวที่ความเร็ว could， เขาแต่แมวไม่ได้ hurry． ไม่ได้ดูเหมือนจะเข้าใจว่า ชีวิตถูกใน danger． มันเดินบนอย่างเงียบ ๆ จนกว่าข้าศึกถูกใกล้ it．Then เปิด และนั่งลงตรงกลางของ road． มันมอง Montmorency ใน way， เงียบ และเหมือนกับ say， "Yes？ คุณ me？"

Montmorency เป็น dog， เป็นผู้กล้าหาญ แต่มีบางสิ่งบางอย่างในวิธีแมวมอง him． จะกลัว suddenly， him．He หยุด และเขามอง cat． พวกเขาได้ไม่ speak， ของ course， แต่ก็แก่จินตนาการของพวกเขา conversation． CAT：Can ทำอะไรสำหรับ you？

MONTMORENCY：No...

no，thanks．

ทำ CAT： กรุณาบอกว่า มีบางสิ่งบางอย่างคุณ want，won ไม่ you？

MONTMORENCY（ ที่ย้ายย้อนหลังลง road）：Oh， no． ไม่เลย... แน่นอน...ฉัน... ผมได้ทำการ mistake．I กลัวรู้ว่าคุณคิดว่า ...ฉันเป็น sorry．

CAT：Notat all．Are คุณค่อนข้างแน่ใจว่า คุณไม่ต้องการอะไร now？

MONTMORENCY（ ที่ยังคงย้าย back）：Not เลย...ขอบคุณ...ดี...ดีของคุณ...Morning． ดี

CAT：Good morning．

แล้วแมวยืนขึ้น และอย่างต่อเนื่องตาม road． Montmorency， กับหางของเขาระหว่าง legs， ของเขาเดินหลัง us． เขาหวังว่า ใครจะสังเกตเห็น him．

Now， ถ้าคุณบอกว่า" Cats！ "ไป Montmorency， เขาค้นหาใน you， และตาขอ you，" please！ No， "

หลังจากนี้เราได้ shopping， ของเรากลับไป boat， และย้ายปิดริม again．However， แม่น้ำที่ Hambledon lock，เราพบว่า เรามี water．So ไม่ไปถาม lockkeeper some． จอร์จพูดสำหรับ us． said， เขา" Oh， please，could คุณให้ water？ เล็กน้อย" "ของ course，" เก่าคน "ใช้เพียงในสิ่งที่คุณต้องการ และปล่อย rest．" replied．

"ขอขอบคุณคุณ much， มาก"จอร์จ said，and เขาดู round．" แต่ it？"

"เรื่องมันเสมอ is， boy， ของฉัน"answered． lockkeeper "อยู่ด้านหลังของ you． "

จอร์จมองรอบ again．" ไม่เห็น it， "เขา said．

" Why？ eyes？ ของคุณ "said， แมนและเขาเปิดจอร์จต่อ river．

จอร์จ"Oh！" cried．" แต่เราไม่ดื่ม river， คุณ know． "

" No， แต่คุณสามารถดื่มบาง it， "replied． เฒ่า" ว่า " s สิ่งที่ผมเมาสำหรับ years． 15 "

เราได้รับน้ำจาก house． อีก

หลังจากที่เราได้มี water， ของเราเราไปต่อ Wargrave，but ก่อนเราได้ there， เราหยุดสำหรับ lunch．

เรานั่งในเขตใกล้กับ river，and ที่เราเพิ่งจะเริ่มต้น eating． แฮร์ริสถูกเตรียม food， และจอร์จและได้รอกับ plates． ของเรา

"คุณมี spoon？ เป็น" แฮ asked． "ต้องการ spoon．"

ตะกร้าอยู่เบื้องหลัง us， และจอร์จ และฉันทั้งเปิดรับ spoon． ใช้ seconds．When ห้าเรากลับมอง again， แฮริสและอาหาร gone．It เป็น field， เปิด และมี trees．There ไม่ถูกไหนจะ hide． ที่เขามีไม่หลุม river， เนื่องจากเราได้ระหว่างเขาและ water．

จอร์จและมอง เรามองแต่ละ round．Then other．Harris หายไปไหน — disappeared！ Sadly，we มองสถานที่ห้องและอาหารที่มี been．And then， อีกเพื่อ horror， ของเรา เราเห็นแฮ " s headand เดียวเขา headin หน้า grass．The มี angry． สีแดง และมาก

จอร์จเป็นคนแรก speak．

" something！ กล่าว "เขา cried．" คุณมีชีวิตอยู่หรือ dead？ ซึ่งเป็นส่วนที่เหลือของ you？ "

"ไม่สามารถเพื่อ stupid！ s "เบสท์"หัว said． Oh，don " เป็น fault．You ของคุณทำให้ฉันนั่ง there．You ไม่ให้รบกวน me！ Here，take food！ "

และกลางให้หญ้าอาหาร appeared， และแฮริสแล้วมา out， สกปรก และ wet．

ห้องมีไม่รู้จักที่เขามีการนั่งอยู่บนขอบของหญ้า hole．The มีซ่อน it．Then，suddenly，เขาได้ตกลงย้อนกลับเข้าไปใน it．He กล่าวว่า เขาไม่รู้จักเกิดอะไรขึ้นกับ thought， him．He ที่ first， ก็สิ้นสุด world．

ห้องยังคงเชื่อว่า จอร์จและแผน it．

Results (Thai) 3:

เมื่อเจอแมว ผมทักทายมัน ผมก็โน้มตัวลงมา ผมลูบมันเบา ๆ หลังหู และตามแนวด้านข้างของศีรษะ แมวชอบนี้ มันทำให้หางของมัน และมันดันตัวเองกับขาของฉัน และมีความรักและความสงบ เมื่อ montmorency ตามแมว ทุกคนรู้เกี่ยวกับมันและมีคำไม่ดีใช้

ผมไม่โทษ montmorency จริงๆ ( ปกติผมแค่ตีเขาหรือโยนหินใส่เขา ) เพราะหมาเป็นแบบนี้ เขาเกลียดแมว แต่เมื่อเช้านี้ montmorency หวังว่าเขาไม่ได้ทะเลาะกับแมว

เรากลับมาจากแม่น้ำ แมววิ่งออกมาจากในบ้าน และมันก็เริ่มเดินข้ามถนน montmorency เห็น แมว ให้ตะโกนว่า ความสุขที่แท้จริง และวิ่งตามมัน

มันเป็นเรื่องใหญ่แมวสีดำ ผมไม่เคยเห็นแมวใหญ่ มันก็หายไปครึ่งหนึ่งของหางและหนึ่งของหู แต่มันดูสงบและมีความสุข

montmorency รันที่แมวตัวนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้แต่แมวไม่ได้รีบ มันไม่ได้ดูเหมือนจะเข้าใจว่า ชีวิตอยู่ในอันตราย มันเดินไปอย่างเงียบๆ จนกระทั่งศัตรูอยู่ใกล้ๆมัน แล้วมันก็นั่งลงกลางถนน มันดู montmorency ในวิธีที่เงียบ และมันดูเหมือนจะพูดว่า " ใช่ ที่คุณต้องการ ฉัน ? "

montmorency ค่อนข้างกล้าสุนัขแต่มันมีบางอย่างในทางที่แมวมองเขา กลัวเขา เขาหยุดกะทันหัน เขามองแมว พวกเขาไม่ได้พูด แต่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการพวกเขาสนทนากัน

แมว : ฉันสามารถทำอะไรให้คุณ ?

montmorency : ไม่ . . . ขอบคุณ

แมว : ทำกรุณาช่วยบอกฉันหากมีสิ่งที่คุณต้องการ ใช่ไหม ?

montmorency ( เคลื่อนที่ถอยหลังลงถนน ) : โอ ไม่เลย . . . . . . . แน่นอน . . . . . . . . . . . . . . . ฉันกลัวว่าฉันทำผิด ฉันคิดว่าฉันรู้จักคุณ . . . . . . . ขอโทษนะ

แมว : notat ทั้งหมด เธอค่อนข้างแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการอะไรแล้ว ?

montmorency ( ที่ ยังคงย้ายกลับ ) : ไม่ได้ทั้งหมด . . . . . . . ขอบคุณ . . . . . . . ไม่เลย . . . . . . . ใจดีมาก ของ คุณ . . . . . . . อรุณสวัสดิ์ค่ะ



แมว : อรุณสวัสดิ์แล้วแมวก็ลุกขึ้นอย่างต่อเนื่องตามถนน montmorency กับหางระหว่างขาของเขาเดินอยู่ข้างหลังเรา เขาหวังว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นเขาเลย

ตอนนี้ , ถ้าคุณบอกว่า " แมว ! " montmorency เขามองดูเธอ แววตาขอร้อง " อย่า ! "

หลังจากนี้ เราทำของเรา ซื้อกลับไปที่เรือและย้ายไปตามแม่น้ำอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ใน hambledon ล็อคเราพบว่าเราไม่มีน้ำ เราก็เลยถาม lockkeeper บาง จอร์จพูดกับเรา เขากล่าวว่า " โอ้ ได้โปรด คุณช่วยให้เราน้ำเล็กน้อย ? " " แน่นอน " ชายชราตอบว่า " แค่เอาสิ่งที่คุณต้องการและทิ้งส่วนที่เหลือ

" " ขอบคุณมากครับ " จอร์จพูด แล้วก็มองรอบๆ " แต่มันอยู่ไหน ? "

" มันก็อยู่ที่เดิมของฉัน เด็กชาย" lockkeeper ตอบว่า " มันอยู่ข้างหลังคุณ "

จอร์จ มองรอบๆอีกครั้ง " ผมไม่สามารถมองเห็นมัน " เขากล่าว .

" ทำไม ? ที่ตาของคุณ ? " เขากล่าวว่า เขากลายเป็นจอร์จไปสู่แม่น้ำ

" โอ้ ! " จอร์จร้อง " แต่ เราไม่สามารถดื่มน้ำ , คุณรู้ว่า . "

" ไม่ แต่คุณสามารถดื่มมัน " ชายชราตอบว่า " นั่นคือสิ่งที่ผมเคยเมาสำหรับสิบห้าปี

"เราได้ดื่มน้ำจากบ้านอีก

หลังจากที่เราได้น้ำของเรา เราก็ต่อ Wargrave แต่ก่อนที่เราจะได้มี เราหยุดสำหรับมื้อกลางวัน

เรานั่งอยู่ในเขตใกล้แม่น้ำ และเรากำลังจะเริ่มกิน แฮร์ริส เตรียมอาหาร และ จอร์จ และ ผมรอแผ่นของเรา

" คุณมีช้อน ? " แฮร์รี่ถาม " ฉันต้องการช้อนนะ

"ตะกร้าอยู่ข้างหลัง และ จอร์จ และฉันทั้งสองหันไปหาช้อน มันใช้เวลาประมาณ 5 วินาที เมื่อเรากลับมามองอีกครั้ง แฮร์ริส และอาหารก็หายไป มันเป็นสนามเปิดและไม่มีต้นไม้ ไม่มีที่หลบ เขาไม่ตกลงมาในน้ำ เพราะเรา อยู่ระหว่างเขาและน้ำ .

จอร์จ ฉันมองรอบๆ แล้วเราก็มองกัน แฮร์ริสได้หายไปหายไป เศร้า เราดูอีกที่ แฮร์ริส และอาหารได้ถูก แล้วที่น่ากลัวของเรา เราเห็นเขาแล้ว , แฮร์ริส " เป็นเพียงหญ้า หน้าแดง และโกรธมากๆ

จอร์จเป็นคนแรกที่พูด

" พูด ! ! ! " เขาร้อง " คุณกำลังมีชีวิตอยู่ หรือ ตาย แล้วส่วนที่เหลือล่ะ "

" อย่าโง่ ! ! ! " หัวแฮริส " กล่าวว่า " มันเป็นความผิดของคุณ คุณให้ฉันรอ เธอทำมันทำให้ฉันรำคาญ ! เอาอาหาร ! "

และจากกลางหญ้าอาหารปรากฏแล้ว แฮร์ริส ออกมาเลอะและเปียก

แฮร์ริส ไม่รู้ว่าเขาได้นั่งอยู่บนขอบของหลุม หญ้าบังอยู่ แล้ว จู่ๆเขาล้มหงายหลังลงไป เขาบอกว่า เขาไม่ได้รู้จักอะไรเกิดขึ้นกับเขา เขาคิดในตอนแรกว่าเป็นจุดสิ้นสุดของโลก

แฮร์ริสยังคงเชื่อว่าจอร์จและผมวางแผนไว้