People in the modern age fear sudde

People in the modern age fear sudden catastrophe. They fear the hurricane and the earthquake. They fear nuclear fallout. But few fear the slow catastrophe that is creeping upon the world through environmental pollution. The air that we breathe in our towns is poisoned. We can stop smoking cigarettes, but we cannot stop breathing, and with every breath we inhale a mixture of dangerous chemicals. It is already a well-known fact that our rivers are dead. Where once children fished and swam, there is nothing but slime and dirt, a breeding place for bacteria. The restful quiet our ancestors enjoyed has disappeared. Even our hearing is slowly being damaged by the level of noise we have to suffer-the noise of traffic and trains, the noise of planes and heavy tractors.

Results (Thai) 1:

คนในยุคใหม่กลัวฉับพลันแผ่นดินไหว พวกเขากลัวแผ่นดินไหวและพายุหมุน พวกเขากลัวออกมาเสียนิวเคลียร์ แต่น้อยกลัวแผ่นดินไหวช้าที่เลื้อยตามโลกผ่านมลพิษสิ่งแวดล้อม อากาศที่เราหายใจในเมืองของเราเป็นยาพิษ เราสามารถหยุดสูบบุหรี่ แต่เราไม่หยุดหายใจ และกับทุกลมหายใจ ที่เราสูดส่วนผสมของสารเคมีอันตราย แล้วมันเป็นความจริงรู้จักที่แม่ของเราตาย ซึ่งเมื่อเด็กล้วง และมารถ มีอะไร แต่น้ำเมือก และสิ่งสกปรก เป็นสถานที่เพาะพันธุ์สำหรับแบคทีเรีย เงียบเพื่อการพักผ่อนที่เพลิดเพลินกับบรรพบุรุษของเราเสียหาย แม้เราฟังช้าจะเสียหาย โดยระดับเสียงที่เราต้องประสบเสียงของการจราจร และการรถไฟ เสียงของเครื่องบินและรถแทรกเตอร์หนัก

Results (Thai) 2:

คนในยุคใหม่กลัวภัยพิบัติอย่างฉับพลัน พวกเขากลัวพายุเฮอริเคนและแผ่นดินไหว พวกเขากลัวออกมาเสียนิวเคลียร์ แต่ไม่กี่กลัวภัยพิบัติช้าที่คืบคลานอยู่บนโลกผ่านมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม อากาศที่เราหายใจในเมืองของเราจะถูกวางยาพิษ เราสามารถหยุดสูบบุหรี่ แต่เราไม่สามารถหยุดการหายใจและมีลมหายใจทุกครั้งที่เราหายใจเข้าส่วนผสมของสารเคมีที่เป็นอันตราย มันเป็นความจริงแล้วที่รู้จักกันดีว่าแม่น้ำของเราที่ตายไปแล้ว ครั้งที่เด็กตกปลาและว่ายน้ำมีอะไร แต่โคลนและสิ่งสกปรกสถานที่เพาะพันธุ์สำหรับแบคทีเรีย พักผ่อนที่เงียบสงบมีความสุขที่บรรพบุรุษของเราได้หายไป แม้การได้ยินของเราจะค่อยๆได้รับความเสียหายตามระดับของเสียงที่เราต้องทนทุกข์-เสียงของการจราจรและรถไฟเสียงของเครื่องบินและรถแทรกเตอร์หนัก

Results (Thai) 3:

ผู้คนในยุคใหม่ฉับพลันความกลัวความหายนะ พวกเขากลัวเฮอริเคนและแผ่นดินไหว พวกเขากลัวฝุ่นกัมมันตรังสีหลังนิวเคลียร์ระเบิด . แต่ไม่กลัวภัยพิบัติ ช้าที่คลานไปมาบนโลกผ่านมลพิษสิ่งแวดล้อม อากาศที่เราหายใจ ในเมืองของเราคือยาพิษ เราสามารถหยุดสูบบุหรี่ได้ แต่เราไม่สามารถ หยุดหายใจ และทุกๆ ลมหายใจที่เราสูด ส่วนผสมของสารเคมีที่เป็นอันตรายมันก็จริงที่รู้จักกันดีว่าแม่น้ำของเราจะตาย ซึ่งเมื่อได้ตกปลาว่ายน้ำเด็กและไม่มีอะไรแต่เมือกและสิ่งสกปรก เป็นสถานที่เพาะพันธุ์แบคทีเรีย ที่เงียบสงบเงียบบรรพบุรุษของเราชอบหายตัวไป แม้การได้ยินของเราจะค่อยๆ ถูกทำลาย โดยระดับของเสียงที่เราต้องประสบเสียงการจราจรและรถไฟ เสียงของเครื่องบินและรถแทรกเตอร์หนัก .