As in many areas of psychology, the

As in many areas of psychology, there are close linkages between the Humanistic Approach and philosophy. For example, Rogers's concept of the phenomenal field as the basis of defining the self can be linked to the ideas of phenomenological philosophers like Edmund Husserl. Similarly, the existentialist tradition began with European philosophers like Soren Kierkegaard and Jean-Paul Sartre. While its roots extend back to the turn of the 20th century (and some would say even earlier), it really gained momentum as a result of World War II, whose devastation and destruction gave a sense of immediacy to questions about the purpose of living. (For example, Albert Camus, a leading existentialist writer, was a member of the French Resistance.) Existentialists start from the premise that there is no absolute meaning to life, and hence that life in a purely rational sense is without purpose. Interestingly, however, from this bleak beginning, many arrive at interpretations that nonetheless affirm a value to life.

Results (Thai) 1:

เชื่อมโยงใกล้ชิดระหว่างปรัชญาและวิธี Humanistic อยู่ในหลายพื้นที่ของจิตวิทยา เช่น แนวคิดของโรเจอร์สของฟิลด์ปรากฎการณ์เป็นพื้นฐานของการกำหนดเองสามารถเชื่อมโยงความคิดของนักปรัชญา phenomenological เช่น Husserl วาง ในทำนองเดียวกัน อัตถิภาวนิยมประเพณีเริ่ม ด้วยนักปรัชญายุโรปเช่นโซเรนเคอและฌอง-ปอลซาทร์ ในขณะที่รากของมันขยายไปหันของศตวรรษที่ 20 (และบางคนจะบอกว่า แม้กระทั่งก่อนหน้านี้), มันจริง ๆ รับโมเมนตัมเป็นผลมาจากสงครามโลก ที่มีความเสียหายและถูกทำลายให้ความรู้สึกของ immediacy เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของชีวิต (เช่น อัลแบร์กามู นักเขียนชั้นนำอัตถิภาวนิยม ได้เป็นสมาชิกของการต่อต้านฝรั่งเศส) Existentialists เริ่มจากสถานที่ที่มีความหมายไม่แน่นอนชีวิต และดังนั้น ชีวิตในความรู้สึกเหตุผลแท้ที่ไม่มีวัตถุประสงค์ เรื่องน่าสนใจ อย่างไรก็ตาม จากนี้เริ่มต้นที่เยือกเย็น หลายมาตีกระนั้น ยืนยันค่าที่จะใช้ชีวิต

Results (Thai) 2:

ในขณะที่หลายพื้นที่ของจิตวิทยามีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดระหว่างวิธีการเห็นอกเห็นใจและปรัชญา ตัวอย่างเช่นแนวคิดของโรเจอร์ของสนามปรากฎการณ์ที่เป็นพื้นฐานของการกำหนดตัวเองที่สามารถเชื่อมโยงกับความคิดของนักปรัชญาปรากฏการณ์เช่น Edmund Husserl ในทำนองเดียวกันประเพณีอัตถิภาวเริ่มต้นด้วยปรัชญายุโรปเช่นโซเรนเคอและ Jean-Paul Sartre ในขณะที่รากของมันขยายกลับไปในศตวรรษที่ 20 (และบางคนบอกว่าแม้ก่อนหน้านี้) มันได้รับจริงๆโมเมนตัมเป็นผลมาจากสงครามโลกครั้งที่สองที่มีการทำลายล้างและการทำลายให้ความรู้สึกของความฉับไวคำถามเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการใช้ชีวิต (ตัวอย่างเช่น Albert Camus นักเขียนอัตถิภาวนิยมชั้นนำเป็นสมาชิกของต่อต้านฝรั่งเศส.) Existentialists เริ่มต้นจากสมมติฐานที่ว่าไม่มีความหมายที่แน่นอนในการดำรงชีวิตและด้วยเหตุว่าชีวิตในความรู้สึกที่มีเหตุผลอย่างหมดจดโดยไม่ต้องมีวัตถุประสงค์ ที่น่าสนใจ แต่จากจุดเริ่มต้นเยือกเย็นนี้หลายคนประสบความสำเร็จในการตีความว่ายังคงยืนยันค่าให้กับชีวิต