Historical volcanic eruptions have

Historical volcanic eruptions have been devastating on a regional scale but their wider
impacts on climate have not been widely accepted until recently (e.g. Pompeii and
Herculaneum – AD 79; Hekla, Iceland – AD 1636; Krakatoa, Indonesia – AD 1883).
One historical eruption – Tambora (Indonesia, AD 1815) – caused crop failures for a
few years as far away as Europe and North America, but few recognised this. Some
recent blasts have had slight global impacts; for example, El Chichon (Mexico – 1982)
and Mt Pinatubo (Philippines – 1991) caused a temporary lowering of global temperatures.
No volcanic event in historical times has been sufficiently serious to scare
governments enough to prepare for global impacts (loss of one or more harvests worldwide).
Palaeoecologists and archaeologists have linked many past moderate-sized
eruptions with acid deposition in Greenland ice and alteration of climate, which seem
to have affected human fortunes. A fairly large eruption – Toba (Sumatra – c. 74,000
BP) probably seriously threatened human survival. The geological record shows that
there have been plenty of much larger eruptions and catastrophic mega-tsunami (much
bigger than the 2004 Indian Ocean waves).
The recurrence of catastrophic events may not be random. Asteroid strikes, variation
in the Earth’s solar radiation receipts, gamma-ray bursts, increased cosmic radiation,
geomagnetic weakening and reversals, and perhaps vulcanicity and seismic activity may
be more likely at certain alignments in the orbits of the Earth and other planets. There
has been speculation that some ancient extinction events may have occurred when the
solar system passed through dust and gas clouds at the galactic plane every twenty-six
to thirty-three million years (possibly causing ‘ice-house’ conditions – the world frozen
totally or ice-clad almost to the Equator). Mass extinction could also result from oceanic
salinity changes or biological activity causing altered atmospheric gas mix, or changing
sea-water circulation.
There have clearly been ancient extraterrestrial and geological or gaian (involving
biota) disasters. Climate change is now accepted to be a threat by policy makers and
some of the world’s public. Most palaeoclimatologists now accept that there have been
hot global ‘greenhouse’, and cold global ‘ice-house’ conditions (causes are debated).
The last ice age and a number of earlier ones have cooled the world, but not sent ice
sheets all the way down to the Equator in the way ice-house events may have done.Nor have Quaternary interglacials been as warm as greenhouse conditions of, say, the
Jurassic. Ice ages (cold glacial phases or glacials) alternate with warmer interglacial or
less cold interstadial phases, and have happened at several points during the Earth’s
history. During glacials ice expanded from the poles and worldwide to lower altitudes
on high ground – reflecting global cooling of a few degrees C. The most recent cooling
began approximately 40 million BP, became more pronounced from about 15 million
and reached glacial maximum in the last 1.8 to 2.4 million years (the Quaternary Era).
The Quaternary ‘ice age’ has so far comprised over twenty major glacial–interglacial
oscillations. The major interglacials each lasted between 10,000 and 20,000 years and
the glacials spanned about 120,000 years. The peak of the last interglacial was about
132,000 to 120,000 BP and the last glacial maximum was about 18,000 BP. The postglacial
seems to have begun quite rapidly, around 13,000 BP in Europe, and ice had
retreated to broadly its present limits worldwide by around 10,000 BP (between 7,000
and 3,000 BP average conditions may have been as much as 2°C warmer than today).
There are well-established links between glacial conditions and low levels of carbon
dioxide in the atmosphere (approximately 25 per cent reduction compared with the
present), low levels of methane in the atmosphere, and low sea-levels (which may drop
to perhaps 140 metres below those of today). During warm interglacials, carbon dioxide
and methane in the atmosphere were higher than currently, and sea-levels perhaps 40
metres above today’s.

Results (Thai) 1:

อดีตภูเขาไฟระเบิดการทำลายล้างในระดับภูมิภาคแต่ความกว้างผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศยังไม่แพร่หลายยอมรับจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ (เช่นปอมเปอี และเฮอร์คิวเลเนียม – AD 79 เฮกลา ไอซ์แลนด์ – AD 1636 Krakatoa อินโดนีเซีย – AD 1883)ปะทุอดีตหนึ่ง – Tambora (อินโดนีเซีย AD 1815) – เกิดความล้มเหลวของพืชสำหรับการได้ไกลถึงยุโรป และอเมริกาเหนือไม่กี่ปี แต่น้อยรู้นี้ บางblasts ล่าสุดได้มีผลกระทบต่อโลกเล็กน้อย เช่น El Chichon (เม็กซิโก – 1982)และ Mt Pinatubo (ฟิลิปปินส์ – 1991) เกิดขึ้นชั่วคราวลดอุณหภูมิโลกไม่มีเหตุการณ์ภูเขาไฟในอดีตได้รับร้ายแรงพอที่จะทำให้ตกใจรัฐบาลพอเตรียมสำหรับผลกระทบต่อโลก (สูญเสียพ.ศ.ทั่วโลก)มีการเชื่อมโยง Palaeoecologists และนักโบราณคดีที่มีจำนวนมากที่ผ่านมาขนาดปานกลางปัจจุบัน มีกรดเพิ่มในน้ำแข็งกรีนแลนด์และเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ ซึ่งดูเหมือนได้รับผลกระทบมนุษย์มั่งคั่ง ปะทุค่อนข้างใหญ่ – โทบะ (สุมาตรา – c. 74,000BP) อย่างจริงจังอาจจะถูกคุกคามการอยู่รอดของมนุษย์ คอร์ดทางธรณีวิทยาแสดงให้เห็นว่ามีการปะทุใหญ่และรุนแรงเมก้าสึนามิ (มากมากมากมายใหญ่กว่าคลื่นมหาสมุทรอินเดียปี 2004)การเกิดขึ้นประจำของเหตุการณ์ภัยพิบัติอาจสุ่มไม่ได้ ดาวเคราะห์น้อยนัดหยุดงาน การเปลี่ยนแปลงในโลกรับรังสีอาทิตย์ ระเบิดแกมมา รังสีคอสมิก การเพิ่มขึ้นลดลง geomagnetic และ กลับ และบางที vulcanicity และกิจกรรมแผ่นดินไหวอาจมีแนวโน้มที่บางจัดแนวในวงโคจรของโลกและดาวเคราะห์อื่น ๆ มีมีการเก็งกำไรที่อาจมีเหตุการณ์บางอย่างสูญเสียโบราณเกิดขึ้นเมื่อการระบบพลังงานแสงอาทิตย์ผ่านเมฆฝุ่นและก๊าซที่บินกาแลกติกทุกยี่สิบหกสามสิบ - สามล้านปี (อาจจะทำให้เกิดเงื่อนไข 'บ้านน้ำแข็ง' – โลกแช่แข็งทั้งหมด หรือน้ำแข็งห่มเกือบถึงเส้นศูนย์สูตร) ยังไม่ได้สูญเสียมวลจากมหาสมุทรทำให้เกิดกิจกรรมทางชีวภาพหรือการเปลี่ยนแปลงความเค็มเปลี่ยนแปลงบรรยากาศก๊าซผสม หรือการเปลี่ยนแปลงหมุนเวียนของน้ำทะเลมีโบราณต่างดาว และธรณีวิทยาหรือ gaian (เกี่ยวข้องกับการมีภัยสิ่ง) เปลี่ยนแปลงสภาพอากาศตอนนี้ยอมรับเป็นภัยคุกคามต่อ โดยกำหนดนโยบาย และโลกของสาธารณะ Palaeoclimatologists ส่วนใหญ่ตอนนี้ยอมรับว่า มีโลกร้อน 'เรือนกระจก' และเย็น 'บ้านน้ำแข็ง' สภาวะโลก (สาเหตุที่มีการถกเถียงกัน)ยุคน้ำแข็งครั้งสุดท้ายและหลายคนที่ก่อนหน้านี้มีเย็นโลก แต่ไม่ได้ส่งน้ำแข็งแผ่นลงไปที่เส้นศูนย์สูตรในเหตุการณ์ทางบ้านน้ำแข็งอาจทำ หรือ Quaternary interglacials ได้อบอุ่นเป็นสภาวะเรือนกระจก กล่าวว่า การจูราสสิ ยุคน้ำแข็ง (น้ำแข็งระยะเย็นหรือ glacials) สลับกับอุ่น interglacial หรือน้อยระยะ interstadial เย็น และมีเกิดขึ้นหลายจุดในระหว่างโลกประวัติศาสตร์ ระหว่างน้ำแข็ง glacials ขยาย จากเสา และทั่วโลกไปยังระดับล่างบนพื้นดินสูง – สะท้อนโลกที่เย็นกี่องศาเซลเซียส ระบายความร้อนล่าสุดเริ่มประมาณ 40 ล้าน BP กลายเป็นว่า จากประมาณ 15 ล้านและสูงสุดถึงที่น้ำแข็งในช่วง 1.8-2.4 ล้านปี (ยุค Quaternary)ควอเทอร์นารี 'ice age' จนได้ประกอบยี่สิบกว่าหลักน้ำแข็ง – interglacialแกว่ง สำคัญ interglacials ละกินเวลาระหว่าง 10,000 ถึง 20,000 ปี และglacials การขยายประมาณ 120,000 ปี ยอด interglacial ครั้งสุดท้ายคือเกี่ยวกับ132,000 120,000 BP และน้ำแข็งมากที่สุดคือ ประมาณ 18,000 BP การ postglacialดูเหมือนว่าจะ ค่อนข้างอย่างรวดเร็ว ได้เริ่มประมาณ 13,000 BP ในยุโรป และน้ำแข็งได้สภาพระส่ำไปอย่างกว้างขวางปัจจุบันข้อจำกัดของทั่วโลก โดยประมาณ 10,000 BP (ระหว่าง 7,000และ 3,000 BP เฉลี่ยเงื่อนไขอาจถูกมากที่ 2 ° C อุ่นกว่าปัจจุบัน)มีการเชื่อมโยงที่ดีขึ้นระหว่างสภาพน้ำแข็งและคาร์บอนในระดับต่ำไดออกไซด์ในบรรยากาศ (ลดลงประมาณร้อยละ 25 เมื่อเทียบกับการปัจจุบัน), ต่ำระดับของมีเทนในบรรยากาศ และระดับน้ำทะเล (ซึ่งอาจลดลงต่ำถึงบางที 140 เมตรด้านล่างของวันนี้) ระหว่างอุ่น interglacials คาร์บอนไดออกไซด์และก๊าซมีเทนในบรรยากาศสูงกว่าในปัจจุบัน และซีที 40เมตรด้านบนของวันนี้

Results (Thai) 2:

การปะทุของภูเขาไฟในประวัติศาสตร์ที่ได้รับการทำลายล้างในระดับภูมิภาค แต่ที่กว้างขึ้นของพวกเขา
ส่งผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ (เช่นปอมเปอีและ
แฮร์ - โฆษณา 79; Hekla, ไอซ์แลนด์ - โฆษณา 1636; Krakatoa, อินโดนีเซีย - AD 1883).
หนึ่งปะทุประวัติศาสตร์ - Tambora (อินโดนีเซีย ค.ศ. 1815) - เกิดจากความล้มเหลวของการเพาะปลูกสำหรับ
ไม่กี่ปีที่ไกล ๆ เช่นยุโรปและอเมริกาเหนือ แต่ไม่กี่ได้รับการยอมรับนี้ บาง
หนที่ผ่านมาได้มีผลกระทบทั่วโลกเล็กน้อย; ตัวอย่างเช่นเอล Chichon (เม็กซิโก - 1982)
และภูเขา Pinatubo (ฟิลิปปินส์ - 1991) ที่เกิดจากการชั่วคราวลดลงของอุณหภูมิของโลก.
ไม่มีเหตุการณ์ภูเขาไฟในประวัติศาสตร์ครั้งได้รับร้ายแรงพอที่จะทำให้ตกใจ
รัฐบาลพอที่จะเตรียมความพร้อมสำหรับผลกระทบทั่วโลก (การสูญเสียของหนึ่งหรือ การเก็บเกี่ยวมากขึ้นทั่วโลก).
Palaeoecologists และนักโบราณคดีได้เชื่อมโยงที่ผ่านมาขนาดปานกลางหลาย
อย่างเฉียบพลันที่มีสะสมของกรดในกรีนแลนด์น้ำแข็งและการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศซึ่งดูเหมือน
ว่าจะได้รับผลกระทบโชคชะตาของมนุษย์ การระเบิดขนาดใหญ่พอสมควร - บะ (เกาะสุมาตรา - c. 74,000
พี) อาจจะจริงจังคุกคามความอยู่รอดของมนุษย์ บันทึกหลักฐานแสดงให้เห็นว่า
มีการปะทุขนาดใหญ่มากมายมากและภัยพิบัติสึนามิขนาดใหญ่ (มาก
ใหญ่กว่าคลื่นมหาสมุทรอินเดีย 2004).
การทำซ้ำของเหตุการณ์ภัยพิบัติอาจจะไม่เป็นแบบสุ่ม การนัดหยุดงานดาวเคราะห์น้อยการเปลี่ยนแปลง
ในโลกใบเสร็จรับรังสีดวงอาทิตย์ระเบิดรังสีแกมมาเพิ่มขึ้นรังสีคอสมิก
ลดลง geomagnetic และการพลิกผันและอาจ vulcanicity และกิจกรรมแผ่นดินไหวอาจ
จะมีโอกาสมากขึ้นในการจัดแนวบางอย่างในวงโคจรของโลกและดาวเคราะห์ดวงอื่น มี
การคาดเดากันว่าบางเหตุการณ์การสูญพันธุ์โบราณอาจจะเกิดขึ้นเมื่อ
ระบบสุริยะผ่านฝุ่นและก๊าซเมฆที่ทางช้างเผือกเครื่องบินทุกยี่สิบ-หก
ที่จะสามสิบ-สามล้านปี (อาจจะก่อให้เกิดเงื่อนไข 'น้ำแข็งบ้าน' - โลกแช่แข็ง
ทั้งหมด หรือน้ำแข็งหุ้มเกือบถึงเส้นศูนย์สูตร) การสูญเสียมวลยังอาจเป็นผลมาจากมหาสมุทร
การเปลี่ยนแปลงความเค็มหรือกิจกรรมทางชีวภาพที่ก่อให้เกิดก๊าซผสมที่มีการเปลี่ยนแปลงในชั้นบรรยากาศหรือการเปลี่ยนแปลง
การไหลเวียนของน้ำทะเล.
มีอย่างชัดเจนต่างดาวโบราณและธรณีวิทยาหรือ gaian (ที่เกี่ยวข้องกับ
ภัยพิบัติสิ่งมีชีวิต) เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นภัยคุกคามจากผู้กำหนดนโยบายและ
บางส่วนของประชาชนของโลก palaeoclimatologists ที่สุดในขณะนี้ยอมรับว่ามีการ
ร้อนเรือนกระจก 'ทั่วโลกและสภาพอากาศหนาวเย็นทั่วโลกน้ำแข็งบ้าน' (สาเหตุที่มีการถกเถียงกัน).
ยุคน้ำแข็งที่ผ่านมาและจำนวนของคนที่ก่อนหน้านี้ได้ระบายความร้อนโลก แต่ไม่ได้ส่งน้ำแข็ง
ทุกแผ่น ทางลงไปในทางเส้นศูนย์สูตรเหตุการณ์น้ำแข็งบ้านอาจมี done.Nor ได้ interglacials Quaternary รับอบอุ่นเหมือนเรือนกระจกเงื่อนไขของการพูดการ
จูราสสิ ยุคน้ำแข็ง (ขั้นตอนเย็นน้ำแข็งหรือ glacials) สลับกับอากาศอุ่น interglacial หรือ
ขั้นตอน interstadial เย็นน้อยลงและเกิดขึ้นหลายจุดในช่วงของโลก
ประวัติศาสตร์ ในช่วง glacials น้ำแข็งขยายจากเสาและทั่วโลกเพื่อระดับต่ำ
บนพื้นดินสูง - สะท้อนให้เห็นถึงโลกเย็นของไม่กี่องศาเซลเซียสการระบายความร้อนที่ผ่านมาส่วนใหญ่
เริ่มประมาณ 40 ล้าน BP กลายเป็นเด่นชัดมากขึ้นจากประมาณ 15 ล้านบาท
และสูงสุดน้ำแข็งในช่วง 1.8 ถึง 2.4 ล้านปี (ไตรมาส ERA).
ไตรมาสที่ 'ยุคน้ำแข็ง' ได้ประกอบด้วยเพื่อให้ห่างไกลกว่ายี่สิบสำคัญน้ำแข็ง-interglacial
แนบแน่น interglacials ที่สำคัญแต่ละกินเวลาระหว่าง 10,000 20,000 ปีและ
glacials ทอดประมาณ 120,000 ปี จุดสูงสุดของ interglacial สุดท้ายคือประมาณ
132,000 120,000 ดันโลหิตและเย็นสุดคือประมาณ 18,000 BP postglacial
ดูเหมือนจะเริ่มอย่างรวดเร็วประมาณ 13,000 BP ในยุโรปและน้ำแข็งได้
ถอยกลับไปในวงกว้างขีด จำกัด ปัจจุบันทั่วโลกประมาณ 10,000 BP (ระหว่าง 7,000
และ 3,000 BP เงื่อนไขเฉลี่ยอาจจะได้รับมากที่สุดเท่าที่ 2 องศาเซลเซียสอุ่นกว่าวันนี้) .
มีการเชื่อมโยงระหว่างเงื่อนไขน้ำแข็งและระดับต่ำของคาร์บอนที่ดีขึ้น
ก๊าซในชั้นบรรยากาศ (ประมาณ 25 ต่อการลดลงร้อยละเมื่อเทียบกับ
ปัจจุบัน) ระดับต่ำของก๊าซมีเทนในบรรยากาศและทะเลในระดับต่ำ (ซึ่งอาจลดลง
ไปอาจจะ 140 เมตรต่ำกว่าที่ของวันนี้) ในช่วง interglacials อบอุ่นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
และก๊าซมีเทนในชั้นบรรยากาศสูงกว่าในปัจจุบันและ Sea-ระดับบางทีอาจจะ 40
เมตรเหนือวันนี้