To evaluate how restoration charact

To evaluate how restoration characteristics are associated with the decision to repair or replace an existing restoration. The following hypotheses were studied: dentists who placed the original restoration are more likely to repair instead of replace restorations (H1) that are in molar teeth; (H2) that are in the upper arch; (H3) that have amalgam restorative material; (H4) if a fracture is not the primary reason for the defect; and (H5) when the restoration comprises more than one surface.
Methods: This cross-sectional study used a consecutive patient/restoration recruitment design. 194 dentists members of a dental practice-based research network recorded data on restorations in permanent teeth that needed repair or replacement.
Results: For6623ofthe8770defectiverestorationsin6643patients,thetreatmentwasprovidedbythe dentist who had not placed the original restoration (75%). The 2-way interaction revealed that dentists who had placed the original restoration often chose to repair when the defective restoration was in a molar, relative to premolar or anterior teeth (OR = 2.2, p < .001); and chose to replace when the restoration had amalgam (OR = 0.5, p < .001), and when it was a fracture compared to another reason (OR=0.8,p=001).
Conclusion: Most dentists are not conservative when they revisit a restoration that they originally placed regardless of type of failure, number of surfaces or material used. However, dentists who had placed the original restoration were significantly more likely to repair it when the defective restoration was in a molar tooth.

Results (Thai) 1:

การประเมินวิธีคืนค่าลักษณะเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจที่จะซ่อมแซม หรือแทนการคืนค่าที่มีอยู่ ได้ศึกษาสมมุติฐานต่อไปนี้: ทันตแพทย์ที่วางคืนที่เดิมมีแนวโน้มการซ่อมแซมแทนการคืนค่าแทน (H1) ที่สบฟัน (H2) ที่อยู่ในโค้งบน (H3) ที่มีวัสดุ amalgam ฟื้นฟู (H4) ถ้าแตกหักไม่ใช่เหตุผลหลักสำหรับความบกพร่อง และ (H5) เมื่อคืนที่ประกอบด้วยพื้นผิวที่มากกว่าหนึ่งวิธีการ: การศึกษานี้เหลวใช้แบบสรรหาผู้ป่วยคืนติดต่อกัน 194 ทันตแพทย์สมาชิกของเครือข่ายวิจัยปฏิบัติการทันตกรรมบันทึกข้อมูลคืนค่าในฟันที่ต้องซ่อมหรือเปลี่ยนผลลัพธ์: For6623ofthe8770defectiverestorationsin6643patients, thetreatmentwasprovidedbythe ทันตแพทย์ที่ไม่ได้ทำการคืนค่าเดิม (75%) การโต้ตอบ 2 ทางเปิดเผยว่า ทันตแพทย์ที่มีวางคืนที่เดิมมักเลือกที่จะซ่อมแซมเมื่อคืนเสียในกราม สัมพันธ์กับฟันกรามน้อย หรือแอนทีเรียร์ (หรือ = 2.2, p <. 001); และเลือกที่จะแทนเมื่อคืนที่มี amalgam (หรือ = 0.5, p < .001), และเมื่อมันแตกหักเมื่อเทียบกับอีกเหตุผลหนึ่ง (หรือ = 0.8, p = 001)สรุป: ส่วนใหญ่ทันตแพทย์จะไม่หัวเก่าเมื่อจะมาทบทวนคืนที่พวกเขาวางเดิมว่าชนิดของความล้มเหลว จำนวนพื้นผิวหรือวัสดุที่ใช้ งาน อย่างไรก็ตาม ทันตแพทย์ที่มีวางคืนที่เดิมได้อย่างมากมีแนวโน้มการซ่อมแซมเมื่อคืนมีข้อบกพร่องในการสบฟัน

Results (Thai) 3:

เพื่อประเมินวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในลักษณะการบูรณะซ่อมแซมหรือแทนที่ฟื้นฟูที่มีอยู่ และผลการทดสอบสมมติฐานได้แก่ : กุมารเวชศาสตร์ที่วางไว้เดิมมีแนวโน้มที่จะฟื้นฟูบูรณะซ่อมแซมแทนที่จะแทนที่ ( H1 ) เป็นฟันกราม ( H2 ) ที่อยู่ในโค้งบน ; ( H3 ) ที่มีส่วนบูรณะที่วัสดุ( H4 ) ถ้าหักไม่ได้เป็นเหตุผลหลักสำหรับข้อบกพร่อง และ h5 ) เมื่อฟื้นฟูประกอบด้วยมากกว่าหนึ่งพื้นผิว .
วิธีการ : การศึกษาภาคตัดขวางนี้ ใช้ติดต่อกันผู้ป่วยฟื้นฟู / งานออกแบบ 194 สมาชิกการปฏิบัติทันตกรรมทันตแพทย์จากเครือข่ายวิจัย ข้อมูลที่บันทึกในการบูรณะฟันถาวร ต้องซ่อมหรือเปลี่ยน
ผลลัพธ์ :for6623ofthe8770defectiverestorationsin6643patients thetreatmentwasprovidedbythe , ทันตแพทย์ที่ไม่ได้วางฟื้นฟูเดิม ( 75% ) 2-way ปฏิสัมพันธ์พบว่าทันตแพทย์ที่ได้ทำการบูรณะต้นฉบับมักจะเลือกที่จะซ่อมแซม เมื่อการบูรณะบกพร่องในฟันกรามน้อย หรือญาติ กับฟันหน้าฟัน ( OR = 2.2 , p < . 001 )และเลือกที่จะแทนที่เมื่อการบูรณะได้รวมกันหรือ = 0.5 , p < . 001 ) และเมื่อมันถูกหักเมื่อเทียบกับเหตุผลอื่น ( OR = 0.8 , p = . 001 ) .
สรุป : ทันตแพทย์ส่วนใหญ่จะอนุรักษ์เมื่อพวกเขาทบทวนฟื้นฟูที่พวกเขาวางไว้เดิมโดยไม่คำนึงถึงประเภทของความล้มเหลว , หมายเลข ของพื้นผิวหรือวัสดุที่ใช้ อย่างไรก็ตามทันตแพทย์ที่ได้ทำการบูรณะเดิมอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะซ่อมเมื่อเสีย ในการบูรณะฟันกราม