South Korean development strategyEd

South Korean development strategy
Educational investment has undoubtedly played a significant role in South Korea’s rapid and sustained economic growth. Development strategies have focused on achieving sustained productivity growth by consistently increasing the value-added of output. To achieve this, a highly educated labour force was necessary. In the 1960s, South Korea embarked on the promotion of both export and import-substitution industries, starting with subsistence agriculture (rice) and labour-intensive, light manufacturing sectors (textiles and bicycles). Considerable capital accumulation and investment in primary education during this period allowed a gradual shift up the value-added chain toward more sophisticated commodities. Key to this shift was also the use of technologies obtained through foreign licensing and adapted for domestic production.
In the mid-1970s, the government’s use of a well-targeted industrial policy resulted in a major shift to the development of heavy industries (e.g., chemicals and shipbuilding). Along with industrial targeting, policies were enacted to further improve technological capabilities, together with improving access to and quality of technical and vocational training.
In the 1980s, South Korea undertook efforts to ensure a market-conducive environment by deregulating various sectors and liberalising trade. Concurrently, it expanded higher education while investing in indigenous research and development through the establishment of the National Research and Development Program.
South Korea continued to pursue high value-added manufacturing in the 1990s by promoting indigenous high-technology innovation. Domestic wage hikes and the appreciation of the currency had resulted in chronic current account deficits, which sparked a series of reforms, including the reform of the financial market. Together with the setting up of a modern and accessible information infrastructure, there was continued expansion of research and development capabilities in South Korean industries, which drew on the skilled labour force that had resulted from the government’s expansion of the higher education system.
In the aftermath of the financial crisis in the mid-1990s, policy efforts were made to transform the South Korean economy into a knowledge-based one in which innovation could thrive, enhancing overall productivity and thereby sustaining economic growth.
Many factors have enabled South Korea’s rapid change. Key amongst these were the building of an information infrastructure and harnessing the potential of science and technology.

Results (Thai) 2:

เกาหลีใต้พัฒนากลยุทธ์การลงทุนทางการศึกษาได้อย่างไม่ต้องสงสัยมีบทบาทสำคัญในเกาหลีใต้อย่างรวดเร็วและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน กลยุทธ์การพัฒนามีความสำคัญในการบรรลุการเจริญเติบโตผลผลิตอย่างต่อเนื่องโดยการเพิ่มมูลค่าเพิ่มของผลผลิต เพื่อให้บรรลุนี้กำลังแรงงานที่มีการศึกษาสูงเป็นสิ่งจำเป็น ในปี 1960, เกาหลีใต้ลงมือโปรโมชั่นของทั้งการส่งออกและอุตสาหกรรมทดแทนการนำเข้าที่เริ่มต้นด้วยการดำรงชีวิตการเกษตร (ข้าว) และแรงงานมากภาคการผลิตแสง (สิ่งทอและจักรยาน) การสะสมทุนมากและการลงทุนในการศึกษาประถมศึกษาในช่วงเวลานี้ได้รับอนุญาตให้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปขึ้นห่วงโซ่มูลค่าเพิ่มที่มีต่อสินค้าโภคภัณฑ์ที่ซับซ้อนมากขึ้น กุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงนี้ก็ยังมีการใช้เทคโนโลยีที่ได้รับผ่านการออกใบอนุญาตต่างประเทศและปรับให้เหมาะสมกับการผลิตในประเทศ.
ในช่วงกลางทศวรรษ 1970 รัฐบาลใช้นโยบายอุตสาหกรรมกำหนดเป้าหมายได้ดีส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมหนัก (เช่น สารเคมีและการต่อเรือ) พร้อมกับการกำหนดเป้าหมายอุตสาหกรรมนโยบายถูกตราขึ้นเพื่อปรับปรุงความสามารถด้านเทคโนโลยีร่วมกับการปรับปรุงการเข้าถึงและคุณภาพของการฝึกอบรมทางด้านเทคนิคและอาชีวศึกษา.
ในช่วงปี 1980 เกาหลีใต้ทัศนะความพยายามที่จะให้แน่ใจว่าสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อตลาดโดย deregulating ภาคต่างๆและการเปิดเสรีการค้า ขณะเดียวกันก็ขยายตัวสูงขึ้นในขณะที่การศึกษาการลงทุนในการวิจัยและการพัฒนาของชนพื้นเมืองผ่านการจัดตั้งคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติและการพัฒนาโปรแกรม.
เกาหลีใต้ยังคงไล่ตามการผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มสูงขึ้นในปี 1990 โดยการส่งเสริมนวัตกรรมเทคโนโลยีชั้นสูงของชนพื้นเมือง การปรับขึ้นค่าจ้างในประเทศและการแข็งค่าของสกุลเงินที่มีผลในการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเรื้อรังที่จุดประกายชุดของการปฏิรูปรวมทั้งการปฏิรูปของตลาดการเงิน ร่วมกับการจัดตั้งโครงสร้างพื้นฐานสารสนเทศที่ทันสมัยและสามารถเข้าถึงที่มีการขยายตัวต่อเนื่องของความสามารถในการวิจัยและพัฒนาในอุตสาหกรรมของเกาหลีใต้ซึ่งดึงแรงงานที่มีทักษะที่ได้เป็นผลมาจากการขยายตัวของรัฐบาลในระบบการศึกษาที่สูงขึ้น.
จีพีเอส ของวิกฤตการเงินในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ความพยายามของนโยบายที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเปลี่ยนเศรษฐกิจของเกาหลีใต้เป็นหนึ่งในฐานความรู้ในการที่นวัตกรรมจะเจริญเติบโตเพิ่มผลผลิตโดยรวมและจะช่วยค้ำจุนการเติบโตทางเศรษฐกิจ.
ปัจจัยหลายอย่างที่ได้เปิดใช้งานของเกาหลีใต้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ที่สำคัญในหมู่เหล่านี้มีการสร้างโครงสร้างพื้นฐานสารสนเทศและการควบคุมที่มีศักยภาพของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

Results (Thai) 3:

ชาวเกาหลีใต้กลยุทธ์การพัฒนาการศึกษาการลงทุนได้ไม่ต้องสงสัยมีบทบาทในเกาหลีใต้อย่างรวดเร็วและการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน กลยุทธ์การพัฒนาต้องมุ่งเน้นในการบรรลุการเติบโตอย่างยั่งยืน โดยการเพิ่มมูลค่าของผลผลิต เพื่อให้บรรลุนี้ การศึกษาสูงแรงงานเป็นสิ่งที่จำเป็น ในช่วงปี 1960เกาหลีใต้เริ่มส่งเสริมการส่งออกและอุตสาหกรรมทดแทนการนำเข้า เริ่มด้วยการเกษตรแบบยังชีพ ( ข้าว ) และแรงงาน , ภาคการผลิตแสง ( สิ่งทอและจักรยาน ) จํานวนมาก การสะสมทุน และการลงทุนในการศึกษาหลักในช่วงเวลานี้ให้ค่อยๆเปลี่ยนขึ้นห่วงโซ่มูลค่าเพิ่มต่อสินค้าที่ซับซ้อนมากขึ้น .คีย์กะนี้ยังใช้เทคโนโลยีที่ได้ผ่านการออกใบอนุญาตจากต่างประเทศและปรับการผลิตภายในประเทศ
ใน 1970 , รัฐบาลใช้นโยบายอุตสาหกรรมที่เป็นเป้าหมายก็มีผลกะสําคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมหนัก เช่น สารเคมี และการต่อเรือ ) พร้อมกับอุตสาหกรรมเป้าหมายนโยบายที่ตราขึ้นเพื่อปรับปรุงความสามารถทางเทคโนโลยี พร้อมกับปรับปรุงการเข้าถึงและคุณภาพของการฝึกอบรมทางด้านเทคนิคและอาชีวศึกษา .
ในปี 1980 , เกาหลีใต้รับปากความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่าตลาดเอื้อสภาพแวดล้อมโดย deregulating ภาคต่างๆและ liberalizing การค้า นอกจากนี้มันขยายอุดมศึกษาในขณะที่การลงทุนในการวิจัย และพัฒนาประเทศผ่านการจัดตั้งโปรแกรมวิจัยและการพัฒนาแห่งชาติ .
เกาหลีใต้ยังคงไล่ตามการผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มสูงในช่วงทศวรรษที่ 1990 โดยการส่งเสริมนวัตกรรมเทคโนโลยีท้องถิ่น ปรับขึ้นค่าแรงในประเทศ และการแข็งค่าของสกุลเงินนี้มีผลในการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดเรื้อรังที่จุดประกายชุดของการปฏิรูป รวมทั้งการปฏิรูปตลาดการเงิน พร้อมกับการตั้งค่าที่ทันสมัย และสามารถเข้าถึงโครงสร้างพื้นฐานสารสนเทศ มีการขยายตัวต่อเนื่องของความสามารถในการวิจัยและการพัฒนาในอุตสาหกรรมของเกาหลีใต้ ซึ่งวาดบนแรงงานที่มีทักษะที่ได้ เป็นผลจากรัฐบาล การขยายตัวของระบบอุดมศึกษา .
ในผลพวงของวิกฤติการเงินในกลางปี 1990 , ความพยายามเพื่อให้มีการแปลงนโยบายเศรษฐกิจเกาหลีใต้เป็นฐานความรู้ซึ่งหนึ่งในนวัตกรรมสามารถเจริญเติบโต เพิ่มผลผลิตโดยรวม และเพื่อสนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจ
หลายปัจจัยได้เปิดใช้งานเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในเกาหลีใต้ที่สำคัญในหมู่เหล่านี้เป็นอาคารของโครงสร้างพื้นฐานด้านสารสนเทศและใช้ประโยชน์จากศักยภาพของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี