Geneva convention protection[edit s

Geneva convention protection[edit source | editbeta]

In 1864, sixteen European states adopted the First Geneva Convention to save lives to alleviate the suffering of wounded and sick military personnel, and to protect trained medical personnel as civilians, in the act of rendering aid.
Chapter IV, Article 25 of the Geneva Convention states that "Members of the armed forces specially trained for employment, should the need arise, as hospital orderlies, nurses or auxiliary stretcher-bearers, in the search for or the collection, transport or treatment of the wounded and sick shall likewise be respected and protected if they are carrying out these duties at the time when they come into contact with the enemy or fall into his hands." Article 29 reads "Members of the personnel designated in Article 25 who have fallen into the hands of the enemy, shall be prisoners of war, but shall be employed on their medical duties insofar as the need arises."
According to the Geneva Convention, knowingly firing at a medic wearing clear insignia is a war crime.[2]
In modern times, most combat medics carry a personal weapon, to be used to protect themselves and the wounded or sick in their care.[3] When and if they use their arms offensively, they then sacrifice their protection under the Geneva Conventions. These medics are specifically trained.[4]

Results (Thai) 1:

อนุสัญญาเจนีวาคุ้มครอง [แก้ไขแหล่งที่มา | editbeta]

1864 ในสิบหกรัฐในยุโรปนำมาใช้ครั้งแรกในสนธิสัญญาเจนีวาช่วยชีวิตเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของบุคลากรทางทหารที่ได้รับบาดเจ็บและป่วยและเพื่อปกป้องบุคลากรทางการแพทย์ผ่านการฝึกอบรมเป็นพลเรือนในการกระทำของการแสดงผล ความช่วยเหลือ.
บทที่สี่,25 บทความของอนุสัญญาเจนีวากล่าวว่า "สมาชิกของกองกำลังติดอาวุธที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษสำหรับการจ้างงานจำเป็นที่จะต้องเกิดขึ้นควรเป็น orderlies โรงพยาบาลพยาบาลหรือเปลหาม-ช่วยในการค้นหาหรือการเก็บรวบรวม,การขนส่งหรือการรักษาที่ได้รับบาดเจ็บและป่วยเช่นเดียวกันจะต้องได้รับการเคารพและคุ้มครองหากพวกเขาจะปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้ในช่วงเวลาที่เมื่อพวกเขาเข้ามาติดต่อกับศัตรูหรือตกอยู่ในมือของเขา. "บทความ 29 อ่าน" สมาชิกของบุคลากรที่กำหนดไว้ในบทความ 25 ที่ได้ตกไปอยู่ในมือของศัตรูจะเป็นเชลยศึกแต่จะได้รับการว่าจ้างทำหน้าที่ทางการแพทย์ของพวกเขาตราบเท่าที่จำเป็นต้องเกิดขึ้น. "
ตามสนธิสัญญาเจนีวาอย่างรู้เท่าทันการยิงที่แพทย์สวมเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชัดเจนเป็นอาชญากรรมสงคราม. [2]
ในยุคปัจจุบันส่วนใหญ่หน่วยรบพกอาวุธส่วนตัว ที่จะใช้เพื่อปกป้องตัวเองและได้รับบาดเจ็บหรือป่วยอยู่ในความดูแลของพวกเขา. [3] เมื่อใดและหากพวกเขาใช้แขนของพวกเขาก้าวร้าว,พวกเขาก็เสียสละการป้องกันของพวกเขาภายใต้การประชุมเจนีวา หน่วยเหล่านี้มีการฝึกอบรมโดยเฉพาะ. [4]

Results (Thai) 2:

ป้องกันการประชุมที่เจนีวา [แก้ไขแหล่ง | editbeta]

ในอเมริกายุโรปสิบหกนำประชุมเจนีวาครั้งแรกบันทึกชีวิตบรรเทาทุกข์ของเจ้าหน้าที่ทหารที่ได้รับบาดเจ็บ และการเจ็บป่วย การฝึกอบรมบุคลากรทางการแพทย์เป็นพลเรือน ในการกระทำของสีช่วยป้องกัน
บทที่ IV บทความที่ 25 ของการประชุมที่เจนีวาระบุว่า "สมาชิกของกองฝึกอบรมพิเศษสำหรับการจ้างงาน ควรจำเป็นต้องเกิดขึ้น เป็น orderlies โรงพยาบาล พยาบาล หรือเสริม stretcher-bearers ในการค้นหาหรือเรียกเก็บเงิน ขนส่งหรือการรักษาได้รับบาดเจ็บ และป่วยจะทำนองเดียวกันต้องยอมรับ และป้องกันถ้าพวกเขาจะกำลังทำหน้าที่เหล่านี้ครั้งเมื่อพวกเขามาไปยังฝั่งศัตรู หรือตกอยู่ในมือของเขา" บทความที่ 29 อ่าน "สมาชิกบุคลากรที่กำหนดในข้อ 26 ซึ่งได้ลดลงในมือของศัตรู จะมีเชลยศึก แต่จะเป็นลูกจ้างในหน้าที่แพทย์ insofar ตามที่ต้องการ"
ตามอยู่ไปประชุมเจนีวา เจตนายิงที่เสนารักษ์การสวมใสเครื่องราชอิสริยาภรณ์เป็นอาชญากรรมสงคราม[2]
ในยุค หน่วยกู้ชีพต่อสู้ส่วนใหญ่พกอาวุธส่วนบุคคล จะใช้ในการป้องกันตัวเอง และได้รับบาดเจ็บ หรือป่วยในการดูแลของพวกเขา[3] เมื่อใดและถ้ามีใช้อาวุธของพวกเขา offensively พวกเขาเสียสละการป้องกันภายใต้ข้อตกลงเจนีวาแล้ว โดยเฉพาะมีการฝึกอบรมหน่วยกู้ชีพเหล่านี้[4]

Results (Thai) 3:

อนุสัญญาเจนีวาการป้องกัน[ editbeta แก้ไขแหล่ง|]

ใน 1864 รัฐในยุโรปสิบหกนำมาใช้ครั้งแรกอนุสัญญาเจนีวาที่จะช่วยชีวิตเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนความทุกข์ยากของเจ้าหน้าที่ทหารบาดเจ็บและป่วยไข้และเพื่อปกป้องบุคลากรทางการแพทย์ได้รับการฝึกอบรมเป็นพลเรือนในการกระทำของ, iv ,ความช่วยเหลือ.
บทการแสดง ภาพข้อ 25 ของอนุสัญญาเจนีวาที่ว่า"สมาชิกของกองกำลังติดอาวุธที่ได้รับการฝึกอบรมมาเป็นพิเศษสำหรับการจ้างงานจะต้องเกิดขึ้นเป็น orderlies โรงพยาบาลแพทย์พยาบาลหรือเสริมเปลหามคนเจ็บ - คนขนในการค้นหาหรือคอลเลคชั่นที่การบำบัดหรือการขนส่งของผู้บาดเจ็บและป่วยไข้จะต้องได้รับความเคารพและได้รับการป้องกันหากมีที่ปฏิบัติหน้าที่นี้ได้เวลาที่พวกเขาจะเข้ามาในการติดต่อกับศัตรูหรือตกอยู่ในมือของเขา"ข้อ 29 แสดงข้อความ"สมาชิกของพนักงานที่ระบุไว้ในข้อ 25 ซึ่งได้ตกอยู่ในมือของศัตรูโดยในทำนองเดียวกันจะต้องเป็นเชลยศึกของสงครามแต่จะมีหน้าที่ทางการแพทย์เท่าที่จำเป็นต้องเกิดขึ้น."
ตามอนุสัญญาเจนีวาโดยเจตนายิงปืนที่เสนารักษ์ที่สวมใส่เครื่องแบบชัดเจนก็คืออาชญากรรมสงคราม.[ 2 ]
ในช่วงเวลาแห่งความทันสมัยที่นี่มากที่สุดการต่อสู้พกพาอาวุธส่วนตัวที่จะใช้ในการป้องกันตนเองและบาดเจ็บหรือป่วยไข้ที่อยู่ในการดูแลของพวกเขา.[ 3 ]เมื่อและถ้าเขาใช้อาวุธรุกจากนั้นก็เป็นเครื่องบูชาการป้องกันตามอนุสัญญากรุงเจนีวาได้ ที่นี่เหล่านี้ได้รับการฝึกอบรม.[ 4 ]ได้