The first component of hope, pathwa

The first component of hope, pathways thinking, reflects the perceived capacity to generate cognitive routes to one’s goals. People engage in pathways thinking when they plan ways to reach their objectives. It is important to stress, however, that the subjective experience of hope is not necessarily dependent upon individuals actually having charted concrete pathways to goals, but upon a perception or belief that pathways could be produced if desired (Snyder et al. 1999).
The second component of hope, agency thinking, is defined as ‘‘the thoughts that people have regarding their ability to begin and continue movement on selected pathways toward those goals’’ (Snyder et al. 1999, p. 180). Such agentic cognition motivates and sustains individuals in their pursuit of goals. The combination of agency and pathways thinking is theorized to lead individuals to actively pursue their goals (Snyder 1994).

Results (Thai) 1:

ส่วนประกอบแรกของความหวัง ความคิด ทางเดินสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถรับรู้การสร้างเส้นทางความรู้ความเข้าใจเป้าหมายของ ท่านมีส่วนร่วมในวิถีคิดเมื่อพวกเขาวางแผนวิธีการที่จะบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญความเครียด แต่ ประสบการณ์เรื่องความหวังว่าไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่กับบุคคลจริง ๆ มีสถานที่เกิดเหตุทางเดินคอนกรีตไป ยังเป้าหมาย แต่ เมื่อรับรู้หรือความเชื่อทางเดินที่สามารถผลิตตามต้องการ (Snyder et al. 1999)ส่วนสองความหวัง ความคิด หน่วยงานกำหนดเป็น ''ความคิดที่บุคคลมีเกี่ยวกับความสามารถในการเริ่มต้น และการเคลื่อนไหวกับเลือกทางเดินไปสู่เป้าหมายเหล่านั้นต่อไป '' (Snyder et al. 1999, p. 180) ความรู้ความเข้าใจดังกล่าว agentic จูง และค้ำจุนของบุคคลในการแสวงหาของเป้าหมาย การรวมกันของหน่วยงานและทางเดินคิดเป็นมหาเศรษฐีนำบุคคลตามเป้าหมายของพวกเขา (Snyder 1994) อย่างแข็งขัน

Results (Thai) 2:

องค์ประกอบแรกของความหวัง, ความคิดทางเดินสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการรับรู้ในการสร้างองค์ความรู้เส้นทางไปสู่เป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง คนมีส่วนร่วมในการคิดอย่างทุลักทุเลเมื่อพวกเขาวางแผนวิธีการเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะความเครียด แต่ที่ประสบการณ์ส่วนตัวของความหวังไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่กับบุคคลจริงต้องเกิดเหตุทางเดินคอนกรีตเพื่อเป้าหมาย แต่เมื่อการรับรู้หรือความเชื่อที่ว่าทางเดินที่สามารถผลิตได้ถ้าต้องการ (สไนเดอ et al. 1999).
ส่วนที่สองของความหวัง, หน่วยงานคิดถูกกำหนดให้เป็น '' ความคิดที่ผู้คนมีเกี่ยวกับความสามารถของพวกเขาจะเริ่มต้นและยังคงเคลื่อนไหวบนทางเดินไปสู่เป้าหมายที่เลือกเหล่านั้น '' (ไนเดอร์ et al. 1999, น. 180) ความรู้ความเข้าใจ agentic ดังกล่าวกระตุ้นและค้ำจุนบุคคลในการแสวงหาของพวกเขาเป้าหมาย การรวมกันของหน่วยงานและเส้นทางการคิดเป็นมหาเศรษฐีที่จะนำบุคคลที่จะแข็งขันไล่ตามเป้าหมายของพวกเขา (ไนเดอร์ 1994)

Results (Thai) 3:

องค์ประกอบแรกของความหวัง , วิถีคิด , สะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ความสามารถในการสร้างการรับรู้เส้นทางหนึ่งของเป้าหมาย ประชาชนมีส่วนร่วมในกระบวนการคิด เมื่อพวกเขาวางแผนวิธีการที่จะบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะความเครียด อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ส่วนตัวหวังว่าไม่จําเป็นต้องขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล แท้จริงแล้ว มีชาร์ตคอนกรีตเส้นทางเป้าหมาย แต่ขึ้นอยู่กับการรับรู้หรือความเชื่อที่เซลล์สามารถผลิตได้ถ้าต้องการ ( สไนเดอร์ et al . 1999 )สองชิ้นส่วนของความหวัง หน่วยงาน คิดเป็นนิยามว่า " " ความคิดที่ผู้คนมีเกี่ยวกับความสามารถในการเริ่มต้นและยังคงเคลื่อนไหวในการเลือกทางเดินสู่เป้าหมายที่ " " ( สไนเดอร์ et al . 2542 , หน้า 180 ) เช่น การกระตุ้น และ agentic และบุคคลในการแสวงหาของเป้าหมาย การรวมกันของหน่วยงาน และแนวทางการคิด คือ นำบุคคลอย่าง theorized ไล่ตามเป้าหมายของพวกเขา ( สไนเดอร์ 1994 )