Chapter 25 – World Peace is My Duty

Chapter 25 – World Peace is My Duty
After Lin Xiaodong arrived at the Hundred Treasures Hall, Lin Ming was already waiting there. “Brother Lin, what sort of thing did you want to buy? Did you manage to sell those three symbol papers?”

Lin Ming smiled and said, “I ran into some good luck and sold out.”

“Nooooooo!” Lin Xiaodong cried out exaggeratedly. What fool was taken advantage of? This could also be an omen! He was a bit worried and said, “Brother Lin, you sold so many, if people come to look for us in the future they might beat up us brothers…”

Lin Ming snapped, “Humph! You actually think I created some fake inscriptions to trick people?”

“I’m not saying you intentionally tricked people, I am just thinking what happens if your inscription symbols don’t work. If we spent a hundred gold taels today, when the time comes we may not be able to repay the money…”

Lin Ming smiled and shook his head, “Don’t worry, there is absolutely no problem. Let’s just go shopping.”

Lin Ming was saying this as soon as he stepped directly into the entrance of the Hundred Treasure Hall. Lin Xiaodong gave him a silly look. He thought that they would only meet here, and then perhaps go somewhere else like the city square or some other small place to go shopping. He did not expect they would go straight to the Hundred Treasure Hall. This place frequently sold items at several hundred or thousands of gold; it was one of the most luxurious shops in all of Sky Fortune City.

“My brother, my own dearest big brother, are we really going shopping here?”

“Mm. It’s here.” Lin Ming said as he entered the store. The shopkeeper somewhat recognized Lin Ming as he was also in ordinary clothing, and was young and small of stature. This was a very conspicuous look, and after a little thought, the shopkeeper remembered that Lin Ming was the youth who had tried to sell him inscription symbols a few days ago.

The storekeeper was immediately impatient and said, “You again, I told you that I will not take your inscription symbols.”

Lin Ming also naturally remembered this Hundred Treasure Hall’s storekeeper. Initially when he visited the private shops none of the storekeepers had treated him with respect. These storekeepers were in truth not the owners. The bosses were usually some rich character and would not often be in the store. They would hire some clerk or shopkeeper to take charge of the store’s business. Of course, their salaries were also tied to performance, so these shopkeepers would naturally treat the juniors of wealthy families with respect in order to earn some percentage of profits. Lin Ming still remained salty from the experience.

Lin Ming said, “My inscription symbols sold. I’m here today to do some shopping.”

Sold? The shopkeeper’s eyes showed a faint touch of contempt. With his experience this inscription symbols were not worth any money. With their cost, at most it would be a few dozen gold taels. This country bumpkin was truly a hillbilly. If he thought that a few dozen tales of gold made him a rich man then that really was funny.

What a ridiculous boy. The storekeeper did not throw him out though. Hundred Treasure Hall had not listed a rule that said only those with money were permitted to come.

Lin Ming look at the dazzling pavilion’s shelves that were stacked high with precious materials and rare goods; it really was amazing to see. The hundred year ginseng that Lin Xiaodong had purchased for him could only be considered inferior goods here.

There were also rare and precious medicines, materials, master class inscription symbols, even treasures that were several thousand gold taels.

Lin Ming casually said, “Xiaodong, is there anything you want to buy?”

Lin Xiaodong forced a smiled and said, “Brother Lin, what crazy song are you singing today, ah. Although it doesn’t cost anything to take a peek, did you not see the look the storekeeper gave us like we were some bumpkins? It really made my whole body uncomfortable.”

Results (Thai) 1:

บทที่ 25 – สันติภาพโลกเป็นหน้าที่ ของฉันหลังจากหลิน Xiaodong มาถึงที่ห้องโถงสมบัติร้อย หลินหมิงถูกแล้วรอมี "พี่หลิน เรียงลำดับของสิ่งใดไม่ต้องการ คุณจัดการที่จะขายเอกสารสามสัญลักษณ์"หมิงหลินยิ้ม และกล่าว ว่า "ฉันวิ่งเข้าไปในบางโชคดี และขายออก""ไม่" Lin Xiaodong ทูล exaggeratedly อะไรหลอกถูกเอาเปรียบ นอกจากนี้อาจเป็นลาง เขาน้อยกังวล และกล่าว ว่า "พี่หลิน คุณขายจำนวนมาก ถ้าท่านมาหาเราในอนาคตพวกเขาอาจตีขึ้นเราพี่น้อง..."หมิงหลินจัดชิด "Humph จริงคะสร้างบางจารึกปลอมการหลอก""ฉันไม่บอกคุณตั้งใจหลอกคน ฉันเพียงแค่คิดว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณจารึกสัญลักษณ์ทำงานไม่ ถ้าเราใช้ 100 taels ทองวันนี้ เมื่อนึกเราอาจไม่สามารถชำระเงิน... "หมิงหลินยิ้ม และส่ายหัวของเขา "ไม่ต้องกังวล อย่างไม่มีปัญหา ขอเพียงไปซื้อ"หมิงหลินพูดนี้ทันทีที่เขาก้าวเข้าโดยตรงกับทางเข้าของหอเก็บสมบัติร้อย Lin Xiaodong ให้เขาดูโง่ เขาคิดว่า พวกเขาจะพบเฉพาะ ที่นี่ และบางทีไปที่อื่นเช่นซิตี้สแควร์หรือบางอื่น ๆ สถานที่เล็กไปช้อปปิ้ง เขาไม่คาดหวังพวกเขาจะตรงไปที่ห้องโถงสมบัติร้อย สถานที่แห่งนี้ขายสินค้าที่หลายร้อยหรือหลายพันทอง บ่อย มันเป็นร้านหรูหราที่สุดในทั้งหมดของท้องฟ้าเมืองฟอร์จูน"พี่ชาย พี่ชายของตัวเองใหญ่ dearest เป็นเราจริง ๆ ไปช้อปปิ้งที่นี่""Mm มันเป็นที่นี่" หมิงหลินกล่าวว่า เขาป้อนร้าน เจ้าของร้านค่อนข้างรู้จักหลินหมิเขาในเสื้อผ้าสามัญ และหนุ่ม และรูปร่างเล็ก นี้ดูชัดเจนมาก และหลังจากคิดน้อย เจ้าของร้านจำได้ว่า หมิงหลินคือ เยาวชนที่ต้องพยายามขายเขาจารึกสัญลักษณ์มาหลายวันแล้วStorekeeper การแก้ไขทันทีใจร้อน และกล่าวว่า "คุณอีกครั้ง ฉัน บอกคุณว่า ผมจะใช้สัญลักษณ์ของจารึก"หมิงหลินเป็นธรรมชาติจำ storekeeper ของหอเก็บสมบัติร้อยนี้ เมื่อเขาเข้าเยี่ยมชมร้านค้าส่วนตัว ของ storekeepers ที่มีได้รับการรักษาเขา ด้วยความเคารพ Storekeepers เหล่านี้ในความเป็นจริงไม่ได้เจ้า ผู้บังคับบัญชาได้ปกติบางตัวละครที่อุดมไปด้วย และจะไม่มักจะเป็นในร้าน พวกเขาจะจ้างบางเสมียนหรือเจ้าของร้านเพื่อทำธุรกิจของร้านค้า แน่นอน เงินเดือนยังเชื่อมโยงกับประสิทธิภาพ เพื่อให้ธรรมชาติเหล่านี้เสมอจะถือรุ่นน้องของครอบครัวที่ร่ำรวยด้วยความเคารพเพื่อหาเปอร์เซ็นต์ของผลกำไร หมิงหลินยังคงอยู่เค็มจากประสบการณ์หมิงหลินกล่าว "จารึกสัญลักษณ์ของฉันขาย ผมนี่วันนี้ชิ"ขาย ตาของเจ้าของร้านแสดงให้เห็นว่าการดูถูกสัมผัสลม ด้วยประสบการณ์ นี้จารึกสัญลักษณ์ถูกไม่คุ้มค่าเงิน ด้วยต้นทุนของพวกเขา มากที่สุดมันจะ taels ทองกี่โหล Bumpkin ประเทศนี้ได้อย่างแท้จริงเป็น hillbilly ถ้าเขาคิดว่า นิทานกี่โหลทองทำให้เขาเป็นคนรวยแล้วที่จริงๆ คือตลกไร้สาระเด็ก Storekeeper ไม่ไม่โยนเขาออกแต่ หอเก็บสมบัติร้อยมีไม่แสดงรายการกฎที่กล่าวว่า เฉพาะผู้ที่ มีเงินได้ได้รับอนุญาตให้มาชั้นวางของพาวิลเลี่ยนพราวที่ซ้อนสูงกับวัสดุที่มีค่าและหายากสินค้า ดูหมิงหลิน จริง ๆ ก็น่าจะดู โสมร้อยปีที่หลิน Xiaodong ซื้อเขาอาจเท่าถือว่าด้อยกว่าสินค้าที่นี่มีหายาก และมีค่ายา วัสดุ คลาหลักจารึกสัญลักษณ์ แม้แต่สมบัติที่ taels ทองหลายพันหมิงหลินตั้งใจกล่าวว่า "Xiaodong คือมีสิ่งที่คุณต้องการซื้อLin Xiaodong บังคับการ smiled ว่า, "พี่หลิน เพลงบ้าอะไรมีคุณร้องวันนี้ ah ถึงแม้ว่ามันไม่เสียค่าใช้จ่ายจะมอง คุณไม่ได้เห็นลักษณะ storekeeper ให้เราถูก bumpkins บาง มันจริง ๆ ทำร่างกายอึดอัด"

Results (Thai) 2:

บทที่ 25 - สันติภาพโลกเป็นหน้าที่ของผม
หลังจากที่หลิน Xiaodong มาถึงที่แสนสมบัติฮอลล์หลินหมิงแล้วรอมี "บราเดอร์ลินสิ่งที่ประเภทของสิ่งที่คุณไม่ต้องการที่จะซื้อ? คุณจะจัดการกับผู้ขายสามเอกสารสัญลักษณ์? " หลินหมิงยิ้มและกล่าวว่า" ผมวิ่งเข้าไปในบางโชคดีและขายออก. " " nooooooo! "หลิน Xiaodong ร้องออกมา exaggeratedly สิ่งที่คนโง่ถูกนำประโยชน์จาก? นอกจากนี้ยังอาจจะเป็นลาง! เขาเป็นกังวลนิดหน่อยและกล่าวว่า "บราเดอร์ลินคุณขายจำนวนมากดังนั้นถ้ามีคนเข้ามาหาเราในอนาคตพวกเขาอาจจะตีขึ้นเราพี่น้อง ... " หลินหมิงตะคอก "ฮึ! จริงๆคุณคิดว่าฉันสร้างจารึกปลอมเพื่อหลอกลวงบางคน? " " ผมไม่ได้พูดว่าคุณจงใจหลอกคนฉันเพียงแค่คิดว่าเกิดอะไรขึ้นถ้าสัญลักษณ์จารึกของคุณไม่ได้ทำงาน ถ้าเราใช้เวลาเป็นร้อย taels ทองวันนี้เมื่อเวลานั้นมาถึงเราอาจจะไม่สามารถที่จะชำระคืนเงิน ... " หลินหมิงยิ้มและส่ายหัว" ไม่ต้องกังวลมีอย่างไม่มีปัญหา ขอเพียงไปช้อปปิ้ง. " หลินหมิงบอกว่านี้ทันทีที่เขาก้าวโดยตรงในทางเข้าของร้อยเทรเชอร์ฮอลล์ หลิน Xiaodong ทำให้เขาดูโง่ เขาคิดว่าพวกเขาเท่านั้นที่จะเจอกันที่นี่แล้วอาจจะไปที่อื่นเช่นตารางเมืองหรือบางสถานที่ขนาดเล็กอื่น ๆ ที่จะไปช้อปปิ้ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะตรงไปที่ร้อยเทรเชอร์ฮอลล์ สถานที่แห่งนี้รายการในหลายร้อยหรือหลายพันทองขายบ่อย มันเป็นหนึ่งในร้านค้าที่หรูหราที่สุดในทั้งหมดของสกายฟอร์จูนซิตี้. "พี่ชายของฉัน, พี่ใหญ่ของตัวเองสุดที่รักเราจริงๆจะไปช้อปปิ้งที่นี่?" "อืม มันเป็นที่นี่. "หลินหมิงกล่าวว่าในขณะที่เขาเดินเข้าไปในร้าน เจ้าของร้านที่ค่อนข้างได้รับการยอมรับหลินหมิงในขณะที่เขายังอยู่ในเสื้อผ้าธรรมดาและเป็นหนุ่มสาวและขนาดเล็กของความสูง นี่คือลักษณะที่เห็นได้ชัดเจนมากและหลังจากความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ้าของร้านจำได้ว่าหลินหมิงเป็นเยาวชนที่ได้พยายามที่จะขายเขาสัญลักษณ์จารึกไม่กี่วันที่ผ่านมา. ภัณฑารักษ์เป็นคนใจร้อนทันทีและกล่าวว่า "คุณอีกครั้งผมบอกคุณ ว่าฉันจะไม่ใช้สัญลักษณ์จารึกของคุณ. " หลินหมิงยังจำได้ว่าธรรมชาติภัณฑารักษ์นี้ร้อยเทรเชอร์ฮอลล์ ในขั้นต้นเมื่อเขาไปเยี่ยมร้านค้าไม่มีส่วนตัวของของชำได้ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ ของชำเหล่านี้อยู่ในความเป็นจริงไม่ได้เป็นเจ้าของ ผู้บังคับบัญชามักจะมีบางตัวละครที่อุดมไปด้วยและจะไม่มักจะสามารถในการจัดเก็บ พวกเขาจะจ้างพนักงานบางส่วนหรือเจ้าของร้านที่จะใช้ค่าใช้จ่ายของธุรกิจร้านค้า แน่นอนว่าเงินเดือนของพวกเขายังถูกผูกติดอยู่กับผลการปฏิบัติงานเพื่อให้เจ้าของร้านเหล่านี้ธรรมชาติจะรักษาน้องของครอบครัวที่ร่ำรวยด้วยความเคารพในการสั่งซื้อที่จะได้รับร้อยละของกำไรบางส่วน หลินหมิงยังคงเค็มจากประสบการณ์. หลินหมิงกล่าวว่า "สัญลักษณ์จารึกของฉันขาย ฉันมาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำช้อปปิ้งบาง. " ขาย? ตาเจ้าของร้านแสดงให้เห็นสัมผัสลมของการดูถูก ด้วยประสบการณ์ของเขาจารึกสัญลักษณ์นี้ไม่คุ้มค่าเงินใด ๆ ด้วยค่าใช้จ่ายของพวกเขามากที่สุดก็จะเป็นไม่กี่โหล taels ทอง คนบ้านนอกประเทศนี้เป็นจริงคนบ้านนอก ถ้าเขาคิดว่าไม่กี่โหลเรื่องราวของทองทำให้เขาเป็นผู้ชายที่รวยแล้วว่ามันเป็นเรื่องตลก. สิ่งที่เป็นเด็กไร้สาระ ภัณฑารักษ์ไม่ได้โยนเขาออกไปแม้ว่า ร้อยเทรเชอร์ฮอลล์ไม่ได้ระบุไว้ในกฎที่กล่าวว่าเฉพาะผู้ที่มีเงินได้รับอนุญาตให้มา. หลินหมิงมองไปที่ชั้นวางของพาวิลเลี่ยนพราวที่ถูกซ้อนสูงด้วยวัสดุที่มีค่าและสินค้าหายาก; จริงๆมันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจที่จะเห็น โสมร้อยปีนั้นหลิน Xiaodong ได้ซื้อสำหรับเขาที่จะได้รับการพิจารณาสินค้าต่ำต้อยที่นี่. นอกจากนี้ยังมียาที่หายากและมีค่าวัสดุสัญลักษณ์เจ้านายชั้นจารึกแม้สมบัติที่มีหลายพัน taels ทอง. หลินหมิงลวกกล่าวว่า "Xiaodong จะมีสิ่งที่คุณต้องการที่จะซื้อ? " หลิน Xiaodong ฝืนยิ้มและกล่าวว่า" บราเดอร์ลินเพลงสิ่งที่คุณกำลังบ้าร้องเพลงในวันนี้อา แม้ว่าจะไม่ได้ค่าใช้จ่ายอะไรจะมองคุณก็ไม่เห็นมีลักษณะภัณฑารักษ์ให้เราเหมือนเราเป็น bumpkins บาง? จริงๆมันสร้างขึ้นในร่างกายทั้งหมดของฉันอึดอัด. "

Results (Thai) 3:

บทที่ 25 –สันติภาพโลก เป็นหน้าที่ของผมหลังจากที่หลิน xiaodong มาถึงสมบัติร้อยฮอล หลินหมิงรออยู่แล้วนั้น " พี่หลิน สิ่งที่จัดเรียงของสิ่งที่คุณต้องการจะซื้อ ? คุณจัดการการขายสามสัญลักษณ์ในเอกสาร "หลินหมิงยิ้มและกล่าวว่า " ฉันวิ่งเข้าไปในโชคดีและขายออก "" nooooooo ! " หลิน xiaodong ร้อง exaggeratedly . ว่าเป็นคนโง่ที่ถูกเอาเปรียบ ? นี้อาจจะเป็นลางร้าย ! เขากังวลเล็กน้อย แล้วพูดว่า " พี่หลิน แกขายเยอะมาก ถ้าคนเข้ามาหาเราในอนาคตพวกเขาอาจจะทำร้ายเรา พี่น้อง . . . . . . . "หลินหมิงตะคอก " หึ ! คุณคิดว่าฉันสร้างศิลาจารึกบางปลอมเพื่อหลอกคน ? "" ผมไม่ได้ว่าคุณจงใจที่จะหลอกคนอื่น ผมแค่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสัญลักษณ์ข้อความของคุณไม่ทำงาน ถ้าเราใช้เวลาร้อยตำลึงทอง วันนี้ เมื่อเวลามาถึง เราอาจจะไม่ได้เงินคืน . . . . . . . "หลินหมิงยิ้มและส่ายหัวของเขา " ไม่ต้องห่วง ไม่มีปัญหา ไปช้อปปิ้ง .หลินหมิงพูดทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในทางเข้าของแสนสมบัติ ฮอลล์ หลิน xiaodong ให้เขาดูงี่เง่า เขาคิดว่าพวกเขาจะมาเจอกัน แล้วบางทีไปที่อื่น เช่น จัตุรัสเมืองหรืออื่น ๆบาง เล็ก สถานที่ที่จะไปช้อปปิ้ง เขาไม่คิดว่า พวกเขาจะตรงไปที่แสนสมบัติ ฮอลล์ ที่นี่มักจะขายสินค้าที่หลายร้อยหรือหลายพันของทอง มันเป็นหนึ่งในร้านค้าที่หรูหราที่สุดในเมืองทั้งหมดของโชคชะตาฟ้า" พี่ชายของฉันเอง ที่รักของพี่ เราจะไปช้อปปิ้งที่นี่จริงๆ เหรอ "" อืม . . . . . . มันอยู่ที่นี่ . . . " หลินหมิงกล่าวว่าเขาเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านค่อนข้างรู้จักหลินหมิงเขาก็เสื้อผ้าธรรมดาและเป็นเด็กเล็ก 1 นี่มันดูเด่น และ หลังจาก คิดนิดนึง เจ้าของร้านจำได้ว่าหลินหมิงเป็นเยาวชนที่มีการพยายามที่จะขายเขาจารึกสัญลักษณ์ เมื่อไม่กี่วันก่อนพวกเจ้าของร้านค้าทันที ใจร้อน และกล่าวว่า " คุณอีกแล้ว ผมบอกแล้วว่าผมจะไม่ใช้สัญลักษณ์ข้อความของคุณ”หลินหมิงยังเป็นธรรมชาติ จำเรื่องนี้ได้ร้อยสมบัติฮอลล์ของเจ้าของร้านค้า ตอนแรก ตอนที่เขาไปส่วนร้านไม่มีของ storekeepers ได้รักษาเขาด้วยความเคารพ storekeepers เหล่านี้อยู่ในความจริง ไม่ใช่เจ้าของ เจ้านายมักจะรวยๆ ตัวอักษรและจะไม่มักจะอยู่ในร้าน พวกเขาต้องการจ้างพนักงานหรือเจ้าของร้านไปดูแลธุรกิจของร้านค้า แน่นอน เงินเดือนยังเชื่อมโยงกับการปฏิบัติ ดังนั้นเจ้าของร้านเหล่านี้ย่อมดูแลน้องของครอบครัวที่ร่ำรวย มีความเคารพในการสั่งซื้อที่จะได้รับบางเปอร์เซ็นต์ของผลกำไร หลินหมิงยังคงเค็มจากประสบการณ์หลินหมิงกล่าวว่า , " จารึกสัญลักษณ์ขาย ผมมาที่นี่วันนี้เพื่อไปซื้อของ .ขาย ดวงตาของเจ้าของร้านพบสัมผัสจางๆ หมิ่นประมาท ด้วยประสบการณ์ของเขาจารึกสัญลักษณ์นี้ไม่คุ้มค่าเงิน กับค่าใช้จ่ายของพวกเขา ส่วนใหญ่มันจะไม่กี่โหลทองตำลึง . ประเทศนี้ก็เป็นบ้านนอกบ้านนอก ถ้าเขาคิดว่าไม่กี่โหลนิทานของทองทำให้เขารวยแล้วมันตลกดีเด็กอะไรไร้สาระ โดยภัณฑารักษ์ไม่ทิ้งเขาเลย ร้อยสมบัติ Hall ไม่ได้แสดงกฎที่บอกว่า เฉพาะผู้ที่มีเงินที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาหลินหมิงมองพราวศาลาชั้นวางของที่ถูกซ้อนสูง ด้วยวัสดุที่มีค่าและสินค้าหายาก จริง ๆ เลยได้เห็น ร้อยปีโสมที่หลิน xiaodong ได้ซื้อเขาจะพิจารณาคุณภาพของสินค้าที่นี่ยังมียา , หายากและมีค่าวัสดุ ระดับปริญญาโทจารึกสัญลักษณ์ แม้สมบัติที่ตำลึงทองหลายพันหลินหมิงก็ตอบมาว่า xiaodong , มีอะไรที่คุณต้องการจะซื้อ ? "หลิน xiaodong บังคับยิ้มและกล่าวว่า " พี่หลิน เพลงบ้าอะไรเธอร้องเพลงวันนี้อ่า แม้ว่าจะเสียอะไรไม่ต้องแอบดู คุณไม่เห็นดูเจ้าของร้านค้าให้เราเหมือนเราเป็นหนูด้วย ? มันทำให้ร่างกายฉันอึดอัด "