In Study 4, we aim to show that whe

In Study 4, we aim to show that when consumers are in a
state of deactivation, the amount of time they spend watching
highly energetic commercials depends on their need for
cognition (H4a and H4b). This result would not only provide
evidence for our underlying process but also highlight that
there are individual differences in people’s propensity to
respond negatively to highly energetic commercials, which
is a relevant insight for managers. We expect that when
people low in need for cognition are in a state of deactivation,
they will spend less time watching a highly energetic
commercial compared with those who are not in a state of
deactivation (H4a). However, we do not expect there to be
differences in viewing times for people high in need for
cognition who experienced a deactivating emotion compared
with those who did not experience a deactivating
emotion (H4b). Finally, to extend our findings, we also
induce another deactivating emotion, contentment, which is
a positive emotion that is characterized by a state of deactivation
(Barrett and Russell 1998). Research has found contentment
to be an important driver of behavior that is distinct
from other positive emotions (Griskevicius, Shiota,
and Nowlis 2010)

Results (Thai) 1:

ในการศึกษา 4 เราจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงว่าเมื่อผู้บริโภคในการสถานะของการปิดใช้งาน ระยะเวลาที่ใช้ดูโฆษณากระเฉงขึ้นอยู่กับความต้องการประชาน (H4a และ H4b) ผลลัพธ์นี้จะไม่เพียงให้หลักฐานในกระบวนการต้นแบบของเรา แต่ยัง เน้นที่มีความแตกต่างแต่ละในสิ่งที่ประชาชนจะตอบลบโฆษณากระเฉง ซึ่งเป็นความเข้าใจที่เกี่ยวข้องสำหรับผู้จัดการ เราคาดหวังว่าเมื่อต่ำสุดที่จำเป็นสำหรับประชานคนอยู่ในสถานะของการปิดใช้งานพวกเขาจะใช้เวลาน้อยลงดูมีพลังสูงเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้อยู่ในสถานะของการค้าปิดใช้งาน (H4a) อย่างไรก็ตาม เราไม่หวังมีความแตกต่างในการดูเวลาสำหรับคนสูงจำเป็นสำหรับประชานที่มีประสบการณ์อารมณ์ deactivating ที่เปรียบเทียบผู้ที่ไม่พบการปิดอารมณ์ (H4b) ในที่สุด ขยายการค้นพบของเรา เรายังก่อให้เกิดอารมณ์ deactivating อื่น คาราโอเกะ ซึ่งเป็นอารมณ์บวกที่เป็นลักษณะของการปิดใช้งาน(Barrett และรัสเซล 1998) วิจัยพบสุขเป็น โปรแกรมควบคุมที่สำคัญของพฤติกรรมที่แตกต่างกันจากอารมณ์บวกอื่น ๆ (Griskevicius, Shiotaและ Nowlis 2010)

Results (Thai) 2:

ในการศึกษา 4
เรามุ่งมั่นที่จะแสดงให้เห็นว่าเมื่อผู้บริโภคอยู่ในสถานะของการเสื่อม, ระยะเวลาที่พวกเขาใช้เวลาดูโฆษณาพลังสูงขึ้นอยู่กับความต้องการของพวกเขาสำหรับความรู้ (H4a และ H4B) ผลที่ได้นี้จะไม่เพียง แต่ให้หลักฐานกระบวนการพื้นฐานของเราแต่ยังเน้นว่ามีความแตกต่างของแต่ละบุคคลในนิสัยชอบของผู้คนที่จะตอบสนองในเชิงลบกับโฆษณาพลังสูงซึ่งเป็นความเข้าใจที่เกี่ยวข้องสำหรับผู้บริหาร เราคาดหวังว่าเมื่อคนที่อยู่ในระดับต่ำที่จำเป็นสำหรับการความรู้อยู่ในสถานะของการเสื่อมที่พวกเขาจะใช้เวลาน้อยกว่าที่ดูมีพลังสูงในเชิงพาณิชย์เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้อยู่ในสถานะของการเสื่อม(H4a) แต่เราไม่ได้คาดหวังว่าจะมีความแตกต่างในการดูครั้งสำหรับคนที่อยู่ในความต้องการสูงสำหรับความรู้ที่มีประสบการณ์อารมณ์ปิดเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้สัมผัสกับการปิดอารมณ์(H4B) สุดท้ายที่จะขยายผลการวิจัยของเราเรายังทำให้เกิดการปิดอีกอารมณ์, ความพึงพอใจซึ่งเป็นอารมณ์บวกที่โดดเด่นด้วยสถานะของการเสื่อม(บาร์เร็ตต์และรัสเซล 1998) มีงานวิจัยที่พบว่าความพึงพอใจที่จะเป็นคนขับรถที่สำคัญของพฤติกรรมที่แตกต่างจากอารมณ์บวกอื่นๆ (Griskevicius, Shiota, และ Nowlis 2010)

Results (Thai) 3:

ในการศึกษา 4 , เรามุ่งมั่นที่จะแสดงให้เห็นว่าเมื่อผู้บริโภคใน
สภาพเสื่อม , ปริมาณของเวลาที่พวกเขาใช้จ่ายดู
สูงกระตือรือร้นโฆษณาขึ้นอยู่กับความต้องการ
ความรู้ ( และ h4a h4b ) ผลที่ได้นี้จะไม่เพียง แต่ให้
หลักฐานของเราภายใต้กระบวนการ แต่ยังเน้นที่
มีความแตกต่างของแต่ละบุคคลในความโน้มเอียงของคน

ตอบสนองในเชิงลบสูงแรงโฆษณา ซึ่งเป็นข้อมูลเชิงลึกที่เกี่ยวข้อง
สำหรับผู้จัดการ เราคาดหวังว่าเมื่อประชาชนรับรู้น้อย
ต้องอยู่ในสถานะของการเสื่อม
, พวกเขาจะใช้เวลาน้อยกว่าการดูสูงมีพลัง
พาณิชย์เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้อยู่ในสถานะของ
เสื่อม ( h4a ) อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้คาดหวังว่าต้อง
ความแตกต่างในการดูครั้งสำหรับคนสูงในความต้องการ
ความรู้ที่พบระหว่างทำการเลิกใช้อารมณ์เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้

ประสบการณ์ระหว่างทำการเลิกใช้อารมณ์ ( h4b ) สุดท้าย เพื่อขยายผลของเรา เรายัง
จูงอีกระหว่างทำการเลิกใช้อารมณ์ ความพอใจ ซึ่ง
อารมณ์บวกที่เป็นลักษณะสภาพเสื่อม
( Barrett และ Russell 1998 )การวิจัยยังพบว่า ความพึงพอใจ
เป็นสำคัญ คนขับรถของพฤติกรรมที่แตกต่างจากอารมณ์บวกอื่น ๆ (

griskevicius ชิโอตะ , และ , nowlis 2010 )