In my waking dreams I see it – mock

In my waking dreams I see it – mocking me, challenging me. Is it my fault then, imperfect as I am, that I cannot give it life; that it must exist on an ideal plane, mocked as I am by its twisted, deranged lessers? But this tragedy, this pain, this torture... this tribulation has opened my eyes – so wide that they well with bloody tears; strained and blurred, still I see it clear as day. I've used the wrong tools, the wrong canvas. My paints I'll replace with blood; my canvas with flesh.

This... this I am owed.

Immortality will elude me no longer.

I'm not going to beat around the bush ladies and gentlemen – THIS, this is currently the best horror game of 2015, the horror game to beat – and Early Access only means it will (hopefully, ideally) get better. It's moody, atmospheric, and subtly terrifying before abruptly cranking the spooky dial to 11. It's graphically and audibly on par with the much-lauded PT. It is, much like an onion, layered.

It's spectacular.

You are an artist hit hard by tragedies, drowning your sorrows in booze. Your art, a reflection of your crippled, troubled soul becomes so twisted, dark, and deranged that even your friends are rejecting pieces. As you explore your beautifully furnished, turn-of-the-19th-century home you'll find newspaper clips and scattered mementos that fill in the narrative. And you'd be remiss to shrug this title off as “just another walking simulator,” though it initially smacks of that. Very little happens at first as you explore, and if you're anything like me you'll just gawk through each room. Layers of Fear is as beautiful and nuanced as the Renaissance and Baroque period paintings hanging in the artist's home – limited asset recycling, great lighting, varied colors... it's like you're playing a still life painting.

And the sound is great. As your player character wobbles from room to room you hear the creaking of the floorboard, the crashing of glass, the wailing of women, and more sinister orchestrations. Some moments are accented with shrill “horror” chords, and others leave you to silently contemplate what you've just seen. It's masterfully executed and should be commended, perhaps moreso than the graphical power. It really, truly is immersive.

Most importantly it is SCARY. I started off ♥♥♥♥♥ure, walking through every room, picking up every item, confidently flinging doors wide open with nary a glance over my shoulder. But slowly the pieces fall together and you'll start seeing things. Was that graffiti always on the wall? And that portrait? Surely the subject's face wasn't always so... pained? And I was sure I left that door wide open. Like the very artist you play you'll begin to watch the world melt around you, unsure of your own mental health. What's real and what isn't? What horrors befell this man (who looks eerily like Sir Anthony Hopkins), and what horrors has he committed in the pursuit of artistic perfection?

I'm thoroughly impressed, as this year so far has been kind of lackluster with the horror releases. I believe, sincerely, that Layers of Fear broke the horror drought we've suffered for so long.

And with waters rising who knows what will float up from the depths?

Results (Thai) 1:

ในความฝันของฉันตื่น ฉันเห็นก็เยาะเย้ยฉัน ท้าทายฉัน เป็นเรื่องของฉันบกพร่องแล้ว ไม่สมบูรณ์ฉัน ที่ผมไม่สามารถให้ชีวิต; ว่า มันต้องมีอยู่ในเครื่องบินเหมาะ เลียนเป็นฉัน โดยบิด วิกลจริต lessers แต่โศกนาฏกรรมนี้ นี้ความเจ็บปวด ทรมานนี้...ทุกข์นี้ได้เปิดตา – กว้างเพื่อว่า พวกเขาดี ด้วยเลือดน้ำตา ย้ำ และเบลอ ยังคงเห็นได้ชัดเจนเป็นวัน ผมเคยใช้เครื่องมือไม่ถูกต้อง ผืนผ้าใบที่ไม่ถูกต้อง สีของฉันฉันจะแทนที่ ด้วยเลือด ผืนผ้าใบของฉันที่ มีเนื้อ นี้...นี้ฉันเป็นหนี้ความเป็นอมตะจะเลี่ยงฉันไม่ฉันจะไม่ตีบุชสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ – นี้เป็นเกมสยองขวัญสุด 2015 เกมสยองขวัญจะชนะ – และจะหมายถึงเฉพาะช่วงเข้า (หวัง ดาว) ดีขึ้น มันเป็นอารมณ์ บรรยากาศ และรายละเอียดน่ากลัวก่อนทันที cranking โทรศัพท์เหมือนผี 11 มันเป็นภาพ และเสียงทวนไล่เลี่ยกับ PT lauded มาก ได้ เหมือนหัวหอม ชั้น สวยงามได้ คุณเป็นศิลปินตีหนัก โดย tragedies จมของ sorrows ใน booze ศิลปะของคุณ ภาพสะท้อนของจิตพิการหัด ปัญหาของคุณกลายเป็นดังนั้นบิด มืด และวิกลจริตแม้เพื่อนจะปฏิเสธชิ้น ขณะที่คุณสำรวจบ้านตกแต่งอย่างสวยงาม เปิดของเดอะศตวรรษ คุณจะพบหนังสือพิมพ์คลิป และกระจัดกระจาย mementos ที่ใส่ในการเล่าเรื่อง และคุณจะละเลยยักชื่อนี้ออกเป็น "เพียงหนึ่งห้องจำลอง แม้ว่าจะเริ่ม smacks ของที่ มากเกิดครั้งแรกคุณได้ และถ้าคุณเป็นอะไรเช่นฉัน คุณเพียงจะ gawk ที่แต่ละห้อง ชั้นกลัวมีความสวยงาม และฉับเป็นระยะเรอเนสซองส์และบาร็อคภาพวาดในบ้านของศิลปิน – สินทรัพย์จำกัดรีไซเคิล ดีแสง สีแตกต่างกัน...มันเหมือนคุณกำลังเล่นภาพนิ่ง และเสียงได้ดี เป็นตัวละครผู้เล่นของคุณ wobbles จาก ห้อง คุณได้ยินเสียง creaking floorboard ขัดข้องของแก้ว wailing ของผู้หญิง orchestrations ที่อนาจารมากกว่า บางช่วงเวลาจะเน้น chords ใด ๆ "สยองขวัญ" และอื่น ๆ ให้คุณเงียบ ๆ คิดอะไรเพียงแค่นั้น มัน masterfully จะดำเนินการ และควรจะ commended ที moreso กว่าอำนาจกราฟิก จริง ๆ แท้จริงได้เสมือนจริง สำคัญเป็น SCARY ผมเริ่มปิด ♥♥♥♥♥ure เดินผ่านห้องพักทุกห้อง ขึ้นทุกรายการ มั่น flinging ประตูกว้างเปิดกับภูมิประเทศการเหนือไหล่ของฉัน แต่ช้าชิ้นตกอยู่ร่วมกัน และคุณจะเริ่มมองเห็น มีรอยขูดขีดเขียนที่เสมอบนผนังหรือไม่ และภาพที่ ย่อม เป็นเรื่องใบหน้าไม่เสมอดังนั้น... pained และผมแน่ใจว่า ผมไปที่ประตูที่เปิดกว้าง เช่นศิลปินมากที่คุณเล่น คุณจะเริ่มมองดูโลกละลายคุณ แน่ใจสุขภาพจิตของคุณเอง แท้จริงคืออะไรและอะไรที่ไม่ ความน่ากลัวอะไร befell ชายคนนี้ (ที่ดูเหมือน eerily Sir Anthony ฮ็อปกินส์), และความน่ากลัวอะไรมีเขามุ่งมั่นในการแสวงหาความสมบูรณ์แบบศิลปะ ฉันประทับใจอย่างละเอียด เป็นปีจนได้รับชนิดของ lackluster กับรุ่นสยองขวัญ ผมเชื่อว่า จริงใจ ว่า ชั้นกลัวยากจนแล้งสยองขวัญที่เราได้รับความเดือดร้อนสำหรับนาน และ มีน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้น ที่รู้ว่าจะลอยตัวขึ้นจากความลึก

Results (Thai) 2:

ในความฝันของฉันตื่นฉันเห็นมัน - เยาะเย้ยฉันท้าทายฉัน มันเป็นความผิดของฉันแล้ว, ไม่สมบูรณ์เป็นฉันที่ฉันไม่สามารถให้ชีวิต ว่ามันต้องอยู่บนเครื่องบินที่เหมาะล้อเลียนเป็นฉันโดยบิดของเลสเซอร์บ้า? แต่โศกนาฏกรรมครั้งนี้ปวดนี้ทรมานนี้ ... ความยากลำบากนี้ได้เปิดตาของฉัน - กว้างเพื่อให้พวกเขาได้ดีกับน้ำตาเลือด; เครียดและเบลอยังคงฉันเห็นมันชัดเจนเป็นวัน ผมเคยใช้เครื่องมือผิดผ้าใบที่ไม่ถูกต้อง สีของฉันฉันจะเปลี่ยนไปด้วยเลือด; . ผ้าใบของฉันกับเนื้อ. นี้ ... นี้ผมเป็นหนี้เป็นอมตะจะหลบหนีฉันไม่. ฉันไม่ได้ไปที่จะชนะรอบพุ่มไม้สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ - นี้นี้ปัจจุบันเป็นเกมสยองขวัญที่ดีที่สุดของปี 2015 เกมสยองขวัญ ที่จะชนะ - และ Access ต้นเพียงหมายความว่ามันจะ (หวังว่านึกคิด) ได้รับดีกว่า มันเป็นอารมณ์บรรยากาศและน่ากลัวอย่างละเอียดทันทีก่อนที่จะหมุนหน้าปัดเหมือนผีถึง 11 มันเป็นภาพกราฟิกและเสียงดังในหุ้นที่มีมากยกย่อง PT มันเป็นเหมือนหัวหอม, ชั้น. มันงดงาม. คุณเป็นศิลปินกระทบอย่างหนักจากโศกนาฏกรรมจมความทุกข์ของคุณในการดื่มเหล้า ศิลปะของคุณสะท้อนของคุณพิการวิญญาณทุกข์กลายเป็นบิดเพื่อให้มืดและบ้าว่าแม้เพื่อนของคุณกำลังปฏิเสธชิ้น ขณะที่คุณสำรวจของคุณได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามหันของศตวรรษที่ 19 ที่บ้านคุณจะพบคลิปหนังสือพิมพ์และของที่ระลึกที่กระจัดกระจายกรอกข้อมูลในการเล่าเรื่อง และคุณต้องการจะสะเพร่าที่จะยักชื่อนี้ออกมาเป็น "เพียงแค่จำลองการเดินอีก" แม้ว่ามันจะตบครั้งแรกที่ น้อยมากที่เกิดขึ้นในครั้งแรกที่คุณสำรวจและถ้าคุณชอบอะไรฉันคุณก็จะเพ่งพิศผ่านห้องพักทุกห้อง ชั้นของความกลัวเป็นที่สวยงามและเหมาะสมยิ่งเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการและระยะเวลาพิสดารภาพวาดที่แขวนอยู่ในบ้านของศิลปิน - จำกัด การรีไซเคิลสินทรัพย์ที่ดีแสงสีที่แตกต่างกัน ... มันก็เหมือนที่คุณกำลังเล่นภาพชีวิตยังคง. และเสียงที่ดีมาก ในฐานะที่เป็นตัวละครที่ผู้เล่นของคุณ wobbles จากห้องไปที่ห้องพักที่คุณได้ยินเสียงลั่นดังเอี๊ยดของ floorboard ที่ crashing ของแก้ว, ครวญครางของผู้หญิงและ orchestrations น่ากลัวมากขึ้น ช่วงเวลาที่บางคนกำลังด้วยสำเนียงโหยหวน "สยองขวัญ" คอร์ดและอื่น ๆ ที่จะทำให้คุณเงียบ ๆ คิดสิ่งที่คุณได้เห็นเพียงแค่ มันเก่งและดำเนินการควรจะยกย่องบางที moreso กว่าอำนาจกราฟิก จริงๆมันอย่างแท้จริงคือดื่มด่ำ. สิ่งสำคัญที่สุดคือมันเป็นสิ่งที่น่ากลัว ผมเริ่มออก ure ♥♥♥♥♥เดินผ่านห้องพักทุกห้องยกขึ้นทุกรายการ, ประตูมั่นใจเหวี่ยงเปิดกว้างกับ nary อย่างรวดเร็วข้ามไหล่ของฉัน แต่ช้าชิ้นตกอยู่ด้วยกันและคุณจะเริ่มเห็นสิ่งที่ เป็นกราฟฟิตีเสมอบนผนังที่? และภาพที่? แน่นอนใบหน้าของบุคคลที่ไม่ได้เสมอดังนั้น ... เจ็บปวด? และผมแน่ใจว่าผมออกจากประตูที่เปิดกว้าง เช่นเดียวกับศิลปินที่คุณเล่นคุณจะเริ่มดูโลกละลายรอบ ๆ ตัวคุณไม่แน่ใจว่าสุขภาพจิตของคุณเอง อะไรจริงและสิ่งที่ไม่? ความน่ากลัวสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายคนนี้ (ที่มีลักษณะเหมือนขนเซอร์แอนโธนีฮอปกินส์) และสิ่งที่น่ากลัวมีความมุ่งมั่นที่เขาในการแสวงหาความสมบูรณ์แบบของศิลปะหรือไม่ผมประทับใจอย่างทั่วถึงขณะที่ในปีนี้เพื่อให้ห่างไกลได้รับชนิดของน่าเบื่อกับรุ่นสยองขวัญ ผมเชื่อว่าด้วยความจริงใจที่ชั้นแห่งความกลัวยากจนภัยแล้งสยองขวัญที่เราได้รับความเดือดร้อนมานาน. และมีน้ำทะเลที่เพิ่มสูงขึ้นที่รู้สิ่งที่จะลอยขึ้นมาจากส่วนลึกหรือไม่

Results (Thai) 3:

ฉันฝันยามตื่น ผมเห็นมันและเยาะเย้ยผม ท้าทายฉัน มันเป็นความผิดของฉันก็ไม่สมบูรณ์เหมือนผม ที่ผมไม่สามารถให้มันมีชีวิต มันต้องอยู่บนเครื่องบินเหมาะ เยาะเย้ยผมโดยการบิด lessers วิกลจริต ? แต่โศกนาฏกรรม ความเจ็บปวด ทรมาน . . . . . . ความทุกข์นี้ได้เปิดตาของฉันและดังนั้นกว้างที่พวกเขาดีกับน้ำตาเลือด ; เครียดและเบลอก็ยังเห็นชัดเจนเลยผมเคยใช้เครื่องมือผิด ผ้าใบผิด ผมวาดผมจะแทนที่ด้วยเลือด ผืนผ้าใบของฉันกับเนื้อ

. . . . . . ครั้งนี้ผมเป็นหนี้

อมตะจะชิ่งฉันอีกต่อไปแล้ว

ผมไม่อ้อมค้อมสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี–นี้ในปัจจุบันที่ดีที่สุดสยองขวัญเกม 2015 , เกมสยองขวัญที่จะชนะ ) และการเข้าถึงต้นหมายความว่ามันจะ ( หวังดี ) ดีขึ้น มันเจ้าอารมณ์บรรยากาศ และรายละเอียดที่น่ากลัว ก่อนชะงัก หมุนหน้าปัดผี 11 . มันชัดเจนและเสียงดังมาก เทียบกับที่ แพลทินัม มันเป็นเหมือนหัวหอม , ชั้น

มันงดงาม

คุณเป็นศิลปิน ตีหนัก โดยโศกนาฏกรรมจมน้ำความทุกข์ของคุณในเหล้า ศิลปะของคุณเป็นภาพสะท้อนของจิตวิญญาณของคุณพิการ ปัญหาเริ่มจะบิดเบี้ยว , มืด ,วิกลจริตและแม้เพื่อนจะปฏิเสธชิ้น ในขณะที่คุณสำรวจของคุณตกแต่งอย่างสวยงาม turn-of-the-19th-century บ้านคุณจะพบคลิปหนังสือพิมพ์และกระจัดกระจาย ที่ระลึกที่กรอกในการเล่าเรื่อง และคุณจะประมาทยักชื่อเรื่องนี้เป็น " แค่เดินจำลอง " แม้ว่ามัน smacks ของการเริ่มต้นที่ น้อยมากที่เกิดขึ้นในตอนแรกเป็นคุณสำรวจและถ้าคุณชอบอะไรฉันก็แค่คนโง่ที่ผ่านแต่ละห้อง ชั้นกลัวจะสวยงามและเหมาะสมเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและบาโรกสมัยแขวนภาพวาดของศิลปินในบ้านและสินทรัพย์ รีไซเคิล จำกัด ไฟดี สีหลากหลาย . . . . . . . มันเหมือนคุณกำลังเล่นภาพนิ่งภาพวาด

และเสียงจะดีเมื่อตัวละครผู้เล่นของคุณ wobbles จากห้องไปที่ห้องได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดของไม้พื้น , crashing ของแก้ว . . . ผู้หญิง มากกว่าน่ากลัวผู้ประพันธ์ . บางช่วงเวลาจะเน้นเสียงแหลม " สยองขวัญ " คอร์ด , และคนอื่น ๆไปอย่างเงียบ ๆ คิด สิ่งที่คุณได้เห็น มันเก่งดำเนินการ และควรยกย่อง บางที moreso กว่าพลังกราฟิก มันจริงๆอย่างแท้จริงดื่มด่ำ .

ที่สำคัญมันน่ากลัว ผมเริ่มออก♥♥♥♥♥ ure เดินผ่านห้องพักทุกห้องยกขึ้นทุกรายก็เหวี่ยงประตูเปิดกว้างกับปัจจุบันเหลือบมองผ่านไหล่ของฉัน แต่ช้าชิ้นตกเข้าด้วยกันและคุณจะเริ่มเห็นสิ่งต่างๆ คือว่าชอบ Graffiti บนกำแพง และภาพ ? แน่นอนเรื่องของหน้าไม่ได้เสมอดังนั้น . . . . . . . เจ็บปวด ?และฉันก็มั่นใจว่าฉันซ้ายที่ประตูเปิดกว้าง เหมือนมาก ศิลปินที่คุณเล่นคุณจะเริ่มต้นเพื่อดูโลกละลายๆ ไม่แน่ใจในสุขภาพจิตของคุณเอง สิ่งที่เป็นความจริงและสิ่งที่ไม่ ? สิ่งที่น่ากลัวตกมาที่ชายคนนี้ ( ที่ดูเหมือน eerily เช่น Sir Anthony Hopkins ) และสิ่งที่สยดสยอง เขามุ่งมั่นในการแสวงหาความสมบูรณ์แบบของศิลปะ ?

ผมรู้สึกประทับใจอย่างละเอียดเช่นในปีนี้เพื่อให้ห่างไกลได้รับชนิดของน่าเบื่อกับหนังสยองขวัญรุ่น ผมเชื่ออย่างจริงใจว่าชั้นกลัวพังกลัวแล้งเราลำบากมามากแล้ว

และน้ำที่เพิ่มขึ้นที่รู้ว่าจะลอยขึ้นจากก้น ?