To investigate physician overestima

To investigate physician overestimation of patient literacy level in a primary care setting.
METHODS:
The study sample consisted of 12 non-academic primary care physicians and 100 patients from a U.S. Department of Veterans Affairs Hospital in Houston, Texas. Patient literacy level was measured on a 1-4 scale using the Rapid Estimate of Adult Literacy in Medicine (REALM). Physicians rated each patient's literacy level on a corresponding scale. Chi-square was used to test for association of patient race/ethnicity and gender with: (1) patient REALM level and (2) discrepancy between patient REALM level and physician rating of patient literacy level.
RESULTS:
Patient REALM level was not statistically significantly associated with patient race/ethnicity or gender. Physicians overestimated the REALM level for 54% of African American, 11% of white non-Hispanic, and 36% of other race/ethnicity patients (p

Results (Thai) 1:

การตรวจสอบ overestimation แพทย์ระดับผู้ป่วยสามารถตั้งหลักวิธีการ:ตัวอย่างศึกษาประกอบด้วย 12 ไม่ใช่วิชาการดูแลแพทย์และผู้ป่วย 100 จากสหรัฐอเมริกาฝ่ายของทหารผ่านศึกกิจการโรงพยาบาลในฮูสตัน เท็กซัส ระดับผู้ป่วยสามารถถูกวัดในระดับ 1-4 โดยใช้การอย่างรวดเร็วประเมินของผู้ใหญ่สามารถในยา (แดน) แพทย์อันดับของผู้ป่วยแต่ละระดับสามารถในระดับที่สอดคล้องกัน ใช้ chi-square ในการทดสอบความสัมพันธ์ของผู้ป่วยเชื้อชาติ/ชาติพันธุ์ และเพศมี: (1) ผู้ป่วยระดับขอบเขตและ (2) ความขัดแย้งระหว่างผู้ป่วยแดนระดับและแพทย์ประเมินผู้ป่วยวัดระดับผลลัพธ์:ระดับขอบเขตผู้ป่วยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันที่ผู้ป่วย/เชื้อชาติหรือเพศไม่ได้ แพทย์ overestimated แดนระดับ 54% ของแอฟริกันอเมริกัน 11% ของสีขาวไม่ใช่-Hispanic และ 36% ของผู้ป่วยอื่น ๆ แข่งขัน/เชื้อชาติ (p < .01).สรุป:แพทย์ทั่วไป overestimate ผู้ป่วยวัดระดับ และเห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นบ่อย กับผู้ป่วยส่วนน้อย และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาวอเมริกันแอฟริกัน กว่าโดย Hispanic ไม่ขาว Discordance นี้ในการประเมินระดับการวัดของผู้ป่วยอาจเป็นแหล่งของความแตกต่างในการดูแลสุขภาพ

Results (Thai) 2:

ในการตรวจสอบประเมินค่าสูงแพทย์ระดับความรู้ของผู้ป่วยในการตั้งค่าการดูแลหลัก.
นักวิจัย
กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย 12 ไม่ใช่ทางด้านวิชาการแพทย์ปฐมภูมิและ 100 ผู้ป่วยจากสหรัฐอเมริกากรมโรงพยาบาลทหารผ่านศึกในฮูสตัน, เท็กซัส ระดับความรู้ของผู้ป่วยได้รับการวัดขนาด 1-4 โดยใช้ประมาณการอย่างรวดเร็วของการรู้หนังสือสำหรับผู้ใหญ่ในการแพทย์ (REALM) แพทย์จัดอันดับระดับความรู้ของผู้ป่วยแต่ละในระดับที่สอดคล้องกัน ไคสแควร์ถูกใช้ในการทดสอบความสัมพันธ์ของผู้ป่วยการแข่งขันเชื้อชาติ / และเพศด้วย: (1) ระดับผู้ป่วย REALM และ (2) ความแตกต่างระหว่างระดับ REALM ผู้ป่วยและแพทย์ของคะแนนระดับความรู้ของผู้ป่วย.
ผลการศึกษา:
ระดับ REALM ผู้ป่วยไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันของผู้ป่วยเชื้อชาติ / หรือเพศ แพทย์ประเมินระดับ REALM สำหรับ 54% ของแอฟริกันอเมริกัน 11% ของสีขาวไม่ใช่ฮิสแป, และ 36% ของการแข่งขันอื่น ๆ / ผู้ป่วยเชื้อชาติ (p <0.01).
สรุป:
แพทย์ทั่วไปประเมินระดับความรู้ของผู้ป่วยและนี้เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้น บ่อยขึ้นกับผู้ป่วยที่เป็นชนกลุ่มน้อยและโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับชาวอเมริกันแอฟริกันกว่ากับผู้ป่วยที่ไม่ใช่ฮิสแปสีขาว ความบาดหมางกันนี้ในการประมาณระดับความรู้ของผู้ป่วยอาจจะเป็นแหล่งที่มาของความไม่เสมอภาคในการดูแลสุขภาพ

Results (Thai) 3:

เพื่อศึกษาระดับความรู้แพทย์ประเมินมากเกินไปของผู้ป่วยในการดูแลการตั้งค่า วิธีการศึกษา :

จำนวน 12 ไม่ใช่วิชาการแพทย์เวชปฏิบัติและ 100 ผู้ป่วยจากสหรัฐอเมริกากรมกิจการทหารผ่านศึก โรงพยาบาลในฮูสตัน , เท็กซัส ระดับการรู้คนไข้ถูกวัดใน 1-4 ขนาดใช้ประเมินอย่างรวดเร็วของการรู้หนังสือของผู้ใหญ่ในการแพทย์ ( อาณาจักร )แพทย์ในระดับการรู้แต่ละรายในระดับที่สอดคล้องกัน ใช้วิธีการทดสอบไคสแควร์สำหรับสมาคมผู้ป่วยเชื้อชาติ / ชาติพันธุ์และเพศด้วย ( 1 ) ผู้ป่วย ( 2 ) ดินแดนระดับความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยและแพทย์ระดับขอบเขตการประเมินของระดับการรู้ผู้ป่วย ผลลัพธ์ :

ระดับอาณาจักรผู้ป่วยได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วย / ชาติพันธุ์เชื้อชาติหรือเพศแพทย์ overestimated ระดับอาณาจักรสำหรับ 54% ของชาวอเมริกัน 11% ไม่ขาวสเปน และ 36 % ของผู้ป่วยเชื้อชาติ / ชาติพันธุ์อื่น ๆ ( P < . 01 )

โดยสรุปแพทย์ทั่วไปของผู้ป่วยและความรู้ระดับนี้เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นบ่อยกับผู้ป่วยส่วนน้อย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแอฟริกาอเมริกันมากกว่า ที่มีสีขาวปลอด ที่มีผู้ป่วยความไม่ลงรอยกันในการประมาณค่าของระดับความรู้ของผู้ป่วยอาจเป็นแหล่งที่มาของความแตกต่างในการดูแลสุขภาพ