The New Yorker: PRINTABLESrid of yo

The New Yorker: PRINTABLES
rid of you. She wanted to drive you as far away as possible. Your father isn’t a bad person, but he
isn’t what you’d call a forceful personality, and he couldn’t stand up for you. For these reasons,
ever since you were small you’ve never got enough love. I think you’ve had an inkling of this, but
you’ve intentionally turned your eyes away from it. You’ve shut this painful reality up in a small
dark place deep in your heart and closed the lid. You’ve tried to suppress any negative feelings.
This defensive stance has become part of who you are. Because of all this, you yourself have
never been able to deeply, unconditionally love anybody else.”
Mizuki was silent.
“Your married life seems happy and problem-free. And perhaps it is. But you don’t truly love
your husband. Am I right? Even if you were to have a child, it would be the same.”
Mizuki didn’t say anything. She sank down to the floor and closed her eyes. She felt as though her
whole body were about to come apart. Her skin, her organs, her bones were crumbling. All she
could hear was the sound of her own breathing.
“That’s a terrible thing for a monkey to say,” Sakurada said, shaking his head. “Chief, I can’t
stand it anymore. Let’s beat the hell out of him!”
“Hold on,” Mizuki said. “What the monkey’s saying is true. I’ve known it for a long time, but
I’ve always closed my eyes to it, blocked my ears. He’s telling the truth, so please forgive him.
Just take him to the mountains and let him go.”
Mrs. Sakaki gently rested a hand on Mizuki’s shoulder. “Are you sure you’re O.K. with that?”
“I don’t mind, so long as I get my name back. From now on I’m going to live with what’s out
there. That’s my name, and that’s my life.”
As Mizuki was saying goodbye to the monkey, she handed him Yuko Matsunaka’s nametag.
“You should have this, not me,” she said. “Take good care of her name. And don’t steal anybody
else’s.”
“I’ll take very good care of it. And I’m never going to steal again, I promise,” the monkey said,
with a serious look on his face.
“Do you know why Yuko left this nametag with me before she died? Why would she pick me?”
“I don’t know why,” the monkey said. “But, because she did, you and I were able to meet. A twist
of fate, I suppose.”
“You must be right,” Mizuki said.
“Did what I told you hurt you?”
“It did,” Mizuki said. “It hurt a lot.”
“I’m sorry. I didn’t want to tell you.”
“It’s all right. Deep down, I knew it already. It’s something I had to confront someday.”

Results (Thai) 1:

ซัวเถา: PRINTABLESกำจัดของคุณ เธอต้องการไดรฟ์คุณได้ไกลที่สุด คุณพ่อไม่ใช่คนเลว แต่เขา ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะเรียกบุคลิกภาพพลัง และเขาไม่สามารถยืนขึ้นสำหรับคุณ เหตุผลเหล่านี้ ตั้งแต่คุณมีขนาดเล็ก คุณไม่มีความรักพอ ผมคิดว่า ได้เบาะแสนี้ แต่ คุณจงเปิดตาออกจากมัน คุณได้ปิดนี้ความจริงที่เจ็บปวดขึ้นในขนาดเล็ก เข้มลึกในหัวใจของคุณ และปิดฝา คุณได้พยายามระงับความรู้สึกเชิงลบใด ๆ ท่าทางการป้องกันนี้ได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งของคุณได้ เพราะทั้งหมดนี้ คุณเองได้ ไม่เคยได้อย่างลึกซึ้ง ไม่รักใครอื่น"Mizuki ถูกเงียบ"ชีวิตแต่งงานของคุณดูเหมือนมีความสุข และ ปราศจากปัญหา และอาจเป็น แต่คุณไม่ได้รักอย่างแท้จริง สามีของคุณ ฉันถูกไหม แม้ว่าคุณกำลังจะมีลูก มันจะเหมือนกัน" Mizuki ไม่ได้พูดอะไร เธอจมลงไปยังชั้น และปิดดวงตาของเธอ เธอรู้สึกว่าเป็นเธอ ร่างกายจะ แยกออกได้ ผิวของเธอ เธออวัยวะ กระดูกของเธอถูกบี้ ทั้งหมดเธอ สามารถได้ยินเสียงเป็นเสียงหายใจของตนเองได้ "นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับลิงพูด ซะกุระดะกล่าวว่า สั่นศีรษะของเขา "หัวหน้า ฉันไม่สามารถ ยืนอีกต่อไป ลองชนะนรกออกจากเขา" "ค้างบน Mizuki กล่าว "อะไรของลิงพูดเป็นความจริง ผมรู้จักมันมานาน แต่ นอกจากนี้ผมจะได้หลับตามัน บล็อกหูของฉัน เขาบอกความจริง จึงโปรดยกโทษให้เขา เพียงใช้เขาภูเขา และปล่อยเขาไป"ต.นางค่อย ๆ วางมือบนไหล่ของ Mizuki "คุณแน่ใจครับที่? ""ฉันไม่ใส่ใจ ตราบใดที่ฉันได้รับชื่อของฉันกลับมา จากนี้ฉันจะอยู่กับอะไรจะออก มี ที่เป็นชื่อของฉัน และนั่นคือชีวิตของฉัน"เป็น Mizuki พูดลาลิง เธอมือเขาป้ายยูโกะ Matsunakaเธอกล่าวว่า "คุณควรมีนี้ ดิฉัน "เอาใจเธอชื่อ และไม่ขโมยของใคร ของผู้อื่น""ผมจะดูแลดีมากของมัน และฉันไม่เคยจะขโมยอีก มิเกล ลิงกล่าว แบบร้ายแรงบนใบหน้าของเขา"คุณรู้ว่าทำไมยูโกะซ้ายป้ายนี้กับฉันก่อนเธอเสียชีวิต ทำไมต้องเธอรับฉัน""ฉันไม่ทราบสาเหตุ ลิงกล่าวว่า "แต่ เนื่องจากเธอไม่ได้ คุณและฉันสามารถตอบสนอง บิด โชคชะตา ฉันคิดว่า ""คุณต้องเป็นขวา Mizuki กล่าว"ไม่อะไรที่ผมบอกคุณทำร้ายคุณ" "มันไม่ได้ Mizuki กล่าว "มันเจ็บมากด้วย""ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ต้องการบอกคุณ""มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ลึกลง ฉันรู้ว่ามันอยู่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมเผชิญหน้าสักวันหนึ่ง"

Results (Thai) 2:

The New Yorker: Printables
กำจัดของคุณ เธอต้องการที่จะผลักดันให้คุณให้ไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ คุณพ่อของคุณไม่ได้เป็นคนไม่ดี แต่เขาก็
ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณต้องการเรียกพลังบุคลิกภาพและเขาไม่สามารถยืนขึ้นสำหรับคุณ ด้วยเหตุผลเหล่านี้
นับตั้งแต่คุณมีขนาดเล็กที่คุณไม่เคยได้รับความรักมากพอ ผมคิดว่าคุณมีความเฉลียวนี้ แต่
คุณเปิดจงใจดวงตาของคุณออกไปจากมัน คุณได้ปิดความเป็นจริงนี้ขึ้นเจ็บปวดในขนาดเล็ก
ที่มืดลึกลงไปในหัวใจของคุณและปิดฝา คุณได้พยายามที่จะระงับความรู้สึกเชิงลบใด ๆ .
นี้ท่าทางป้องกันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคุณคือใคร เพราะทั้งหมดนี้คุณด้วยตัวคุณเองได้
ไม่เคยได้ลึกโดยไม่มีเงื่อนไขรักคนอื่น. "
ซูกิก็เงียบ.
" ชีวิตแต่งงานของคุณดูเหมือนมีความสุขและปราศจากปัญหา และบางทีมันอาจจะเป็น แต่คุณไม่ได้รักอย่างแท้จริง
สามีของคุณ ฉันถูกไหม? แม้ว่าคุณจะมีลูกก็จะเหมือนกัน. "
ซูกิไม่ได้พูดอะไร เธอทรุดลงกับพื้นและปิดตาของเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอ
ทั้งร่างกายกำลังจะมากัน ผิวของเธอที่เธออวัยวะกระดูกของเธอถูกบี้ ทั้งหมดเธอ
จะได้ยินเป็นเสียงของการหายใจของเธอเอง.
"นั่นคือสิ่งที่น่ากลัวสำหรับลิงจะพูดว่า" Sakurada กล่าวว่าสั่นศีรษะของเขา "หัวหน้าฉันไม่สามารถ
ยืนได้อีกต่อไป Let 's ชนะนรกออกจากเขา! "
" ยึดมั่นใน "ซูกิกล่าวว่า "พูดอะไรของลิงนั้นเป็นความจริง ผมรู้จักมันมาเป็นเวลานาน แต่
ฉันได้เสมอปิดตาของฉันไปมันปิดกั้นหูของฉัน เขาบอกความจริงดังนั้นโปรดยกโทษให้เขา.
เพียงแค่พาเขาไปยังภูเขาและให้เขาไป. "
นาง คะเบา ๆ มือที่วางอยู่บนไหล่ของซูกิ "คุณแน่ใจว่าคุณตกลงกับที่?"
"ผมไม่เป็นไรตราบใดที่ฉันได้รับชื่อของฉันกลับมา จากนี้ไปฉันจะอยู่กับสิ่งที่ออก
มี นั่นคือชื่อของฉันและนั่นคือชีวิตของฉัน. "
ในฐานะที่เป็นซูกิได้รับการกล่าวคำอำลากับลิงเธอมือเขาป้าย Yuko Matsunaka ของ.
" คุณควรจะมีนี้ได้ค่ะ "เธอกล่าว "ดูแลที่ดีของชื่อของเธอ และไม่ได้ขโมยใคร
อื่น. "
" ฉันจะดูแลดีมากของมัน และฉันไม่เคยไปขโมยอีกครั้งฉันสัญญา "ลิงกล่าวว่า
มีลักษณะร้ายแรงบนใบหน้าของเขา.
" คุณรู้ไหมว่าทำไมยูโกะซ้ายป้ายนี้กับผมก่อนที่เธอจะเสียชีวิต? ทำไมเธอจะรับฉัน? "
" ผมไม่ทราบว่าทำไม "ลิงกล่าวว่า " แต่เพราะเธอไม่คุณและฉันก็สามารถที่จะตอบสนอง บิด
ของโชคชะตาผมคิดว่า. "
" คุณจะต้องถูกต้อง "ซูกิกล่าวว่า.
" ทำในสิ่งที่ผมบอกคุณทำร้ายคุณ? "
" มันไม่ "ซูกิกล่าวว่า "มันเจ็บมาก."
"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ต้องการที่จะบอกคุณ. "
" มันเป็นสิทธิทั้งหมด ลึกลงผมรู้ว่ามันมีอยู่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมต้องเผชิญหน้ากับสักวันหนึ่ง. "

Results (Thai) 3:

นิวยอร์ก : printablesกำจัดคุณ เธออยากจะขับรถไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ พ่อของคุณไม่ได้เป็นคนเลว แต่เขาไม่ใช่อะไรที่คุณเรียกว่าบุคลิกหนักแน่น และเขาไม่สามารถยืนขึ้นเพื่อคุณ ด้วยเหตุผลเหล่านี้ตั้งแต่คุณยังเล็ก คุณเคยมีความรักแล้ว ฉันคิดว่าเธอมีวี่แววของนี้ แต่คุณจงใจหันสายตาไปจากมัน เธอปิดความเป็นจริงที่เจ็บปวดนี้ขึ้นในขนาดเล็กมืดๆ ในใจลึกๆ แล้วปิดฝา คุณเคยพยายามระงับความรู้สึกเชิงลบใด ๆท่าทางการป้องกันนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคุณคือใคร เพราะทั้งหมดนี้คุณเองได้ไม่เคยได้ดูด อย่างไม่มีเงื่อนไข รักใคร "มิซึกิก็เงียบสนิท" ชีวิตแต่งงานของคุณดูมีความสุข และปัญหาฟรี และบางที มันเป็น แต่คุณไม่ได้รักอย่างแท้จริงสามีของคุณ ผมพูดถูกใช่มั้ย ? ถ้าคุณมีลูก มันก็เหมือนกัน "มิซึกิไม่ได้พูดอะไร เธอทรุดลงกับพื้น และปิดตาของเธอ เธอรู้สึกเหมือนเธอร่างทั้งร่างกำลังจะแยกออกจากกัน ผิวของเธอ ร่างกายของเธอ กระดูกของเธอบี้ . ทั้งหมดที่เธอได้ยินคือ เสียงหายใจของเธอเอง" มันเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับลิงว่า " ซากุราดะกล่าวว่าสั่นศีรษะของเขา " หัวหน้าครับ ผมไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป ไปจัดการเขา ! "" เดี๋ยวก่อน " มิซึกิกล่าว " สิ่งที่พูดของลิงมีจริง ผมรู้จักมันมาตั้งนานแล้ว แต่ฉันมักจะหลับตามันบังหูของฉัน เขาพูดความจริง ดังนั้นโปรดยกโทษให้เขาแค่พาเขาไปที่ภูเขา และปล่อยให้เขาไปคุณนายซาคากิค่อยๆ วางมือบนบ่าของมิซึกิ " คุณแน่ใจนะว่าคุณโอเคกับมัน ? "" ผมไม่ถือหรอก ตราบใดที่ฉันเรียกชื่อของฉันกลับมา จากนี้ไป ฉันจะต้องอยู่กับสิ่งที่ออกมี นั่นคือชื่อของฉันและชีวิตของฉัน . "ในขณะที่เธอยังบอกลาลิง เธอส่งเขาของยูโกะ มัตสึนากะป้ายชื่อ" คุณควรจะมี ไม่ใช่ผม " เธอกล่าว " ดูแลชื่อของเธอ และไม่ต้องแย่งใคร" คนอื่น" ผมจะดูแลอย่างดีเลย และฉันก็ไม่เคยขโมยอีกแล้ว ฉันสัญญา " ลิงพูดกับดูจริงจังบนใบหน้าของเขา" คุณรู้มั้ยว่าทำไมยูโกะทิ้งป้ายชื่อกับผมก่อนที่เธอจะเสีย ทำไมเธอถึงเลือกฉัน ? "" ฉันไม่รู้ว่าทำไม " ลิงพูด " แต่เธอได้ เธอและฉันก็สามารถที่จะตอบสนอง บิดของโชคชะตา ฉันว่า . . . "" ต้องใช่แน่ๆ " มิซึกิกล่าว" ก็ทำอย่างที่ฉันบอกคุณทำร้ายคุณ ? "" มัน " มิซึกิกล่าว " เจ็บมาก " ." ฉันขอโทษ ฉันไม่ต้องการที่จะบอกคุณ . "" ไม่เป็นไร ลึกๆแล้ว ฉันรู้แล้ว มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องเผชิญสักวัน "