To investigate the relation between

To investigate the relation between total fish, type of fish (lean and fatty), and eicosapentaenoic acid (EPA) and docosahexaenoic acid (DHA) intake and risk of type 2 diabetes in a population-based cohort. The analysis included 4,472 Dutch participants aged ≥55 years without diabetes at baseline. Dietary intake was assessed with a semiquantitative food frequency questionnaire. Hazard ratios (relative risk [RR]) with 95% CIs were used to examine risk associations adjusted for age, sex, lifestyle, and nutritional factors. After 15 years of follow-up, 463 participants developed type 2 diabetes. Median fish intake, mainly lean fish (81%), was 10 g/day. Total fish intake was associated positively with risk of type 2 diabetes; the RR was 1.32 (95% CI 1.02-1.70) in the highest total fish group (≥28 g/day) compared with that for non-fish eaters (P^sub trend^ = 0.04). Correspondingly, lean fish intake tended to be associated positively with type 2 diabetes (RR highest group ] ≥23 g/day] 1.30 [95% CI 1.01-1.68]; P^sub trend^ = 0.06), but fatty fish was not. No association was observed between EPA and DHA intake and type 2 diabetes (RR highest group [≥149.4 mg/day] 1.22 [0.97-1.53]). With additional adjustment for intake of selenium, cholesterol, and vitamin D, this RR decreased to 1.05 (0.80-1.38; P^sub trend^ = 0.77). The findings do not support a beneficial effect of total fish, type of fish, or EPA and DHA intake on the risk of type 2 diabetes. Alternatively, other dietary components, such as selenium, and unmeasured contaminants present in fish might explain our results.

Results (Thai) 1:

การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปลารวม ชนิดของปลา (แบบ lean และไขมัน), และกรด eicosapentaenoic (EPA) และปริมาณกรด (ดีเอชเอ) docosahexaenoic และความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในผู้ผ่านตามประชากร การวิเคราะห์รวม 4,472 คนดัตช์ ≥55 อายุปีโรคเบาหวานที่พื้นฐาน บริโภคอาหารไม่ประเมิน ด้วยแบบสอบถามความถี่อาหาร semiquantitative อัตราส่วนของอันตราย (ความเสี่ยงสัมพัทธ์ [RR]) กับ CIs 95% ถูกใช้เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ของความเสี่ยงปรับปรุงอายุ เพศ ชีวิต และปัจจัยทางโภชนาการ หลังจาก 15 ปีของการติดตามผล 463 ร่วมพัฒนาโรคเบาหวานชนิดที่ 2 บริโภคปลามัธยฐาน ส่วนใหญ่แบบ lean ปลา (81%), 10 กรัม/วันได้ บริโภคปลารวมมีสัมพันธ์เชิงบวกกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 RR 1.32 (95% CI 1.02-1 ถูก70) ในปลารวมสูงสุด กลุ่ม (g ≥28 วัน) เปรียบเทียบกับที่สำหรับไม่ใช่ปลา eaters (P
แนวโน้มย่อย
= 0.04) เรียบ การบริโภคปลาแบบ lean มีแนวโน้มที่สัมพันธ์กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 บวก (RR กลุ่มสูงสุด] g วัน≥ 23] 1.30 [95% CI 1.01-1.68]; P
แนวโน้มย่อย
= 0.06), แต่ปลามันไม่ ไม่ถูกตรวจสอบระหว่าง EPA และดีเอชเอปริมาณ และชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน (RR กลุ่มสูงสุด [mg ≥149.4 วัน] 1.22 [0.97-1.53]) มีการปรับปรุงเพิ่มเติมสำหรับบริโภคเกลือ ไขมัน และวิตามินดี RR นี้ลด 1.05 (0.80-1.38 P
แนวโน้มย่อย
= 0.77) ผลการวิจัยสนับสนุนผลประโยชน์รวมปลา พันธุ์ปลา หรือบริโภค EPA และดีเอชเอในความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หรือ อื่น ๆ ส่วนประกอบอาหาร เกลือ และ unmeasured สารปนเปื้อนที่อยู่ในปลาอาจอธิบายผลของเรา

Results (Thai) 2:

ในการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปลารวมประเภทของปลา (ติดมันและไขมัน) และกรด eicosapentaenoic (EPA) และกรด docosahexaenoic (DHA) การบริโภคและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในกลุ่มประชากรที่ใช้ การวิเคราะห์รวม 4,472 เข้าร่วมดัตช์อายุ≥ 55 ปีไม่มีโรคเบาหวานที่ baseline การบริโภคอาหารที่ได้รับการประเมินด้วยแบบสอบถามความถี่อาหารเชิงกึ่งปริมาณ อัตราส่วนอันตราย (ความเสี่ยง [RR]) ที่มี 95% CIs ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการปรับอายุเพศการดำเนินชีวิตและปัจจัยทางโภชนาการ หลังจาก 15 ปีของการติดตามผู้เข้าร่วมการพัฒนา 463 ชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน การบริโภคปลาแบ่งปลายันส่วนใหญ่ (81%) เป็น 10 กรัม / วัน การบริโภคปลารวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2; RR เป็น 1.32 (95% CI 1.02-1.70) ในกลุ่มปลาที่สูงที่สุดรวม (≥ 28 กรัม / วัน) เมื่อเทียบกับที่กินไม่ได้ปลา (P ^ ย่อย แนวโน้ม ^ = 0.04) ตามลําดับการบริโภคปลาลีนมีแนวโน้มที่จะมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (RR กลุ่มสูงสุด] ≥ 23 กรัม / วัน] 1.30 [95% CI 1.01-1.68], P ^ ^ ย่อยแนวโน้ม = 0.06) แต่ปลาที่มีไขมันไม่ได้ ไม่มีความสัมพันธ์ถูกพบระหว่าง EPA และ DHA ไอดีและโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (RR กลุ่มสูงสุด [≥ 149.4 mg / วัน] 1.22 [0.97-1.53​​]) ที่มีการปรับเพิ่มปริมาณของซีลีเนียมคอเลสเตอรอลและวิตามินดี RR นี้ลดลง 1.05 (0.80-1.38, P ^ ^ ย่อยแนวโน้ม = 0.77) ผลการวิจัยไม่สนับสนุนผลประโยชน์ของปลารวมชนิดของปลาหรือปริมาณ EPA และ DHA ที่มีต่อความเสี่ยงของการเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หรือส่วนประกอบอาหารอื่น ๆ เช่นซีลีเนียมและสารปนเปื้อนไม่สามารถวัดได้ในปัจจุบันปลาอาจอธิบายผลของเรา

Results (Thai) 3:

เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนชนิดของปลา ( ปลา , ไขมันและไขมัน ) และกรด eicosapentaenoic ( EPA ) และ docosahexaenoic acid ( DHA ) บริโภคและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในการติดตามสุขภาพของประชากร . การวิเคราะห์รวม 4472 ชาวดัตช์ผู้เข้าร่วมอายุ 55 ปี โดยไม่≥โรคเบาหวานพื้นฐาน การบริโภคอาหารถูกประเมินด้วยแบบสอบถามความถี่ของอาหารบริโภคกึ่ง .อันตราย ( เทียบอัตราส่วนความเสี่ยง [ คือ ] ) 95% CIS ถูกใช้เพื่อตรวจสอบความเสี่ยงสมาคมปรับอายุ เพศ วิถีชีวิตและปัจจัยทางโภชนาการ หลังจาก 15 ปีของการติดตาม เพราะผู้เข้าร่วมพัฒนาเบาหวานชนิดที่ 2 บริโภคปลาโดยส่วนใหญ่ยันปลา ( 81% ) เท่ากับ 10 กรัม / วัน การบริโภคปลารวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ; RR เป็น 1.32 ( 95% CI 1.02-1 .70 ) ในกลุ่มปลารวมสูงสุด ( ≥ 28 กรัม / วัน ) เมื่อเทียบกับที่ไม่ใช่ปลาเสพ ( P
ย่อยแนวโน้ม
= 0.04 ) ต้องกัน การบริโภคปลาผอมมีแนวโน้มที่จะสัมพันธ์เชิงบวกกับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( กลุ่มสูงสุด RR ] ≥ 23 กรัม / วัน ] 1 [ 95%CI 1.01-1.68 ] ; P
ย่อยแนวโน้ม
= 0.06 ) แต่ไขมันปลาไม่ได้ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณ EPA และ DHA และโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( RR สูงสุดกลุ่ม [ ≥ 149.4 mg / day ] 100% [ 0.97-1.53 ] ) กับการปรับเพิ่มปริมาณของซีลีเนียม ไขมัน และวิตามิน D , RR นี้ลดลง 1.05 ( 0.80-1.38 แนวโน้มย่อย ; P

= 0.77 ) ผลการวิจัยไม่สนับสนุนผลประโยชน์ของปลาทั้งหมด ชนิดของปลา หรือ EPA และ DHA ต่อความเสี่ยงของเบาหวานชนิดที่ 2หรือส่วนประกอบอาหารอื่นๆ เช่น ซีลีเนียม และสิ่งปนเปื้อนที่มีอยู่ในปลา unmeasured อาจอธิบายได้ว่าผลของเรา