วิกฤตเศรษฐกิจปี พ.ศ. 2540ของไทยส่วน

วิกฤตเศรษฐกิจปี พ.ศ. 2540ของไทยส่วนหนึ่งเกิดจากปัญหาโครงสร้างทางเศรษฐกิจไทยซึ่งต้องพึ่งพาภาคเศรษฐกิจระหว่างประเทศและเงินทุนจากต่างประเทศในระดับสูง ไทยมีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2530 จากการที่รัฐบาลไทยได้เร่งใช้นโยบายส่งเสริมการค้าและการลงทุนระหว่างประเทศเป็นผลให้เศรษฐกิจของไทยเติบโตมาอย่างต่อเนื่องมีผลให้การส่งออกและการนำเข้าขยายตัวในระดับอัตราสูง และจากการที่ไทยต้องพึ่งพาเงินทุนจากต่างประเทศมีผลให้หนี้ต่างประเทศของไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและในปี 2539 ไทยเป็นหนี้สูงถึง 82,600 ล้านดอลลาร์สหรัฐรวมทั้งยอดขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมากถึง 14,350 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเป็นผลมาจากการส่งออกที่หดตัวลง 1.9% จากที่เคยขยายตัวสูงในปีก่อนหน้าถึง 24.82% สะท้อนให้เห็นสถานะรายได้ของประเทศที่พึ่งพาการส่งออกในระดับสูงอันเป็นผลสืบเนื่องจากการพัฒนาเศรษฐกิจที่เนินการผลิตเพื่อการส่งออกเป็นสำคัญ. การบริหารนโยบายเศรษฐกิจมหภาคที่ผิดพลาดของภาครัฐและการเปิดเสรีเศรษฐกิจการเงินโดยการเปิด BIBFฺ(Bangkok International Banking Facilities)เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เศรษฐกิจไทยต้องเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 เพราะไทยไม่ได้เตรียมความพร้อมที่จะรองรับกับการปฏิรูประบบการเงิน ภายหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินในปี 2535 รัฐบาลไทยเลือกใช้นโยบายแลกเปลี่ยนแบบคงที่ซึงส่งผลให้ต้องมีการตรึงอัตราดอกเบี้ยในระดับสูง และจากการใช้นโยบายแลกเปลี่ยนแบบคงที่มีผลให้ผู้กู้เงินจากต่างประเทศหรือผู้ที่ทำธุรกรรมในภาคเศรษฐกิจระหว่างประเทศ มีแนวโน้มที่จะไม่ได้คำนึงถึงความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจากความผันผวนจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยน นอกจากนี้การยึดนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ไม่ได้สะท้อนภาพการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริงตามอุปสงค์และอุปทานของตลาดเงินตราระหว่างประเทศ นอกจากนี้ก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจค่าเงินบาทไทยมีค่าสูงกว่าความเป็นจริง ได้สร้างความเสียหายแก่ภาคส่งออกและทำให้เกิดแรงจูงใจในการเก็งกำไร มีการโจมตีค่าเงินบาทอันเนื่องจากเกิดจากคาดการณ์ว่าจะมีการลดค่าเงินบาทในปี 2540 และธนาคารแห่งประเทศไทยต้องทำสงครามปกป้องค่าเงิน ซึ่งในที่สุดธนาคารแห่งประเทศไทยก็ต้องปล่อยให้เงินบาทมีค่าลอยตัวในวันที่ 2 กรกฎาคม 2540 ซึ่งส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจ เพราะการปล่อยค่าเงินบาทลอยตัวซ้ำเติมปัญหาหนี้สินระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นผลจากการกู้เงินตราต่างประเทศอย่างขนานใหญ่ในช่วงปี 2535-2540 นั่นเอง นอกจากนี้นโยบายของรัฐที่อุ้มชูสถาบันการเงินโดยเฉพาะธนาคารพาณิชย์ และความไม่มีประสิทธิภาพของสถาบันทางการเงิน โดยสถาบันการเงินมีการบริหารเงินทุนที่ไม่ก่อให้เกิดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเท่าที่ควร มีการปล่อยสินเชื่อเพื่อการเก็งกำไรในที่ดินภาคอสังหาริมทรัพย์ ตลาดหุ้นมากกว่าที่ควรจะเป็น นอกจากนี้ความไร้ประสิทธิภาพของกลไกในการตรวจสอบและกำกับสถาบันการเงินในการนิยามหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ (non – performing loan) ก็มีส่วนสำคัญในการก่อให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ด้วย

Results (Thai) 1:

วิกฤตเศรษฐกิจปีพ.ศ. 2540ของไทยส่วนหนึ่งเกิดจากปัญหาโครงสร้างทางเศรษฐกิจไทยซึ่งต้องพึ่งพาภาคเศรษฐกิจระหว่างประเทศและเงินทุนจากต่างประเทศในระดับสูง ไทยมีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2530 จากการที่รัฐบาลไทยได้เร่งใช้นโยบายส่งเสริมการค้าและการลงทุนระหว่างประเทศเป็นผลให้เศรษฐกิจของไทยเติบโตมาอย่างต่อเนื่องมีผลให้การส่งออกและการนำเข้าขยายตัวในระดับอัตราสูงและจากการที่ไทยต้องพึ่งพาเงินทุนจากต่างประเทศมีผลให้หนี้ต่างประเทศของไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและในปี 2539 ไทยเป็นหนี้สูงถึง 82,600 ล้านดอลลาร์สหรัฐรวมทั้งยอดขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมากถึง 14,350 ล้านดอลลาร์สหรัฐซึ่งเป็นผลมาจากการส่งออกที่หดตัวลงสะท้อนให้เห็นสถานะรายได้ของประเทศที่พึ่งพาการส่งออกในระดับสูงอันเป็นผลสืจากที่เคยขยายตัวสูงในปีก่อนหน้าถึง 1.9% 24.82%บเนื่องจากการพัฒนาเศรษฐกิจที่เนินการผลิตเพื่อการส่งออกเป็นสำคัญ เพราะไทยไม่ได้เตรียมความพร้อมที่จะรองรับกัเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เศรษฐกิจไทยต้องเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 BIBFฺ (อำนวยการธนาคารนานาชาติกรุงเทพมหานคร) การบริหารนโยบายเศรษฐกิจมหภาคที่ผิดพลาดของภาครัฐและการเปิดเสรีเศรษฐกิจการเงินโดยการเปิดบการปฏิรูประบบการเงินภายหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินในปี 2535 รัฐบาลไทยเลือกใช้นโยบายแลกเปลี่ยนแบบคงที่ซึงส่งผลให้ต้องมีการตรึงอัตราดอกเบี้ยในระดับสูงและจากการใช้นโยบายแลกเปลี่ยนแบบคงที่มีผลให้ผู้กู้เงินจากต่างประเทศหรือผู้ที่ทำธุรกรรมในภาคเศรษฐกิจระหว่างประเทศมีแนวโน้มที่จะไม่ได้คำนึงถึงความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจากความผันผวนจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนนอกจากนี้การยึดนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ไม่ได้สะท้อนภาพการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริงตามอุปสงค์และอุปทานของตลาดเงินตราระหว่างประเทศนอกจากนี้ก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจค่าเงินบาทไทยมีค่าสูงกว่าความเป็นจริงได้สร้างความเสียหายแก่ภาคส่งออกและทำให้เกิดแรงจูงใจในการเก็งกำไรมีการโจมตีค่าเงินบาทอันเนื่องจากเกิดจากคาดการณ์ว่าจะมีการลดค่าเงินบาทในปี 2540 และธนาคารแห่งประเทศไทยต้องทำสงครามปกป้องค่าเงินซึ่งในที่สุดธนาคารแห่งประเทศไทยก็ต้องปล่อยให้เงินบาทมีค่าลอยตัวในวันที่ 2 กรกฎาคม 2540 ซึ่งส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจเพราะการปล่อยค่าเงินบาทลอยตัวซ้ำเติมปัญหาหนี้สินระหว่างประเทศซึ่งเป็นผลจากการกู้เงินตราต่างประเทศอย่างขนานใหญ่ในช่วงปี 2535-2540 นั่นเองนอกจากนี้นโยบายของรัฐที่อุ้มชูสถาบันการเงินโดยเฉพาะธนาคารพาณิชย์และความไม่มีประสิทธิภาพของสถาบันทางการเงินโดยสถาบันการเงินมีการบริหารเงินทุนที่ไม่ก่อให้เกิดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเท่าที่ควรมีการปล่อยสิ(ไม่ใช่ทำเงินกู้) นอกจากนี้ความไร้ประสิทธิภาพของกลไกในการตรวจสอบและกำกับสถาบันการเงินในการนิยามหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ตลาดหุ้นมากกว่าที่ควรจะเป็นนเชื่อเพื่อการเก็งกำไรในที่ดินภาคอสังหาริมทรัพย์ก็มีส่วนสำคัญในการก่อให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ด้วย

Results (Thai) 2:

วิกฤตเศรษฐกิจปี พ.ศ. 2530 2539 ไทยเป็นหนี้สูงถึง 82,600 14,350 ล้านดอลลาร์สหรัฐ 1.9% 24.82% ฺวิเทศธนกิจ (กรุงเทพฯธนาคารระหว่างประเทศ 2540 2535 2540 2 กรกฎาคม 2540 ซึ่งส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจ 2535-2540 นั่นเอง ตลาดหุ้นมากกว่าที่ควรจะเป็น (ไม่ใช่ - ปฏิบัติยืม) 2540 ด้วย

Results (Thai) 3:

วิกฤตเศรษฐกิจปีพ . ศ .2540 ของไทยส่วนหนึ่งเกิดจากปัญหาโครงสร้างทางเศรษฐกิจไทยซึ่งต้องพึ่งพาภาคเศรษฐกิจระหว่างประเทศและเงินทุนจากต่างประเทศในระดับสูงไทยมีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2530และจากการที่ไทยต้องพึ่งพาเงินทุนจากต่างประเทศมีผลให้หนี้ต่างประเทศของไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและในปี 2539 ไทยเป็นหนี้สูงถึง 82600 ล้านดอลลาร์สหรัฐรวมทั้งยอดขาดดุลบัญชีเดินสะพัดมากถึง 14350 ล้านดอลลาร์สหรัฐซึ่งเป็นผลมาจากการส่งออกที่หดตัวลง 1.9% จากที่เคยขยายตัวสูงในปีก่อนหน้าถึง 2482 สะท้อนให้เห็นสถานะรายได้ของประเทศที่พึ่งพาการส่งออกในระดับสูงอันเป็นผลสืบเนื่องจากการพัฒนาเศรษฐกิจที่เนินการผลิตเพื่อการส่งออกเป็นสำคัญ .การบริหารนโยบายเศรษฐกิจมหภาคที่ผิดพลาดของภาครัฐและการเปิดเสรีเศรษฐกิจการเงินโดยการเปิดจะไดฺ้ ( เครื่องธนาคารนานาชาติ กรุงเทพฯ ) เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เศรษฐกิจไทยต้องเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540ภายหลังจากการเปิดเสรีทางการเงินในปี 2535 รัฐบาลไทยเลือกใช้นโยบายแลกเปลี่ยนแบบคงที่ซึงส่งผลให้ต้องมีการตรึงอัตราดอกเบี้ยในระดับสูงมีแนวโน้มที่จะไม่ได้คำนึงถึงความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจากความผันผวนจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนนอกจากนี้ก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจค่าเงินบาทไทยมีค่าสูงกว่าความเป็นจริงได้สร้างความเสียหายแก่ภาคส่งออกและทำให้เกิดแรงจูงใจในการเก็งกำไร2540 2540 ซึ่งส่งผลให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจกรกฎาคมและธนาคารแห่งประเทศไทยต้องทำสงครามปกป้องค่าเงินซึ่งในที่สุดธนาคารแห่งประเทศไทยก็ต้องปล่อยให้เงินบาทมีค่าลอยตัวในวันที่ 2ซึ่งเป็นผลจากการกู้เงินตราต่างประเทศอย่างขนานใหญ่ในช่วงปี 2535-2540 นั่นเองนอกจากนี้นโยบายของรัฐที่อุ้มชูสถาบันการเงินโดยเฉพาะธนาคารพาณิชย์และความไม่มีประสิทธิภาพของสถาบันทางการเงินมีการปล่อยสินเชื่อเพื่อการเก็งกำไรในที่ดินภาคอสังหาริมทรัพย์ตลาดหุ้นมากกว่าที่ควรจะเป็นนอกจากนี้ความไร้ประสิทธิภาพของกลไกในการตรวจสอบและกำกับสถาบันการเงินในการนิยามหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ ( Non –เงินกู้ ) ก็มีส่วนสำคัญในการก่อให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปี 2540 ด้วย