TheWorld Health Organization (2013)

The
World Health Organization (2013)
reported that approxi-
mately one million people die from suicide every year and that the
known global mortality rate for suicide is 16 per 100,000 individuals.
The suicide rate in many countries exceeds 16 per 100,000 in-
dividuals, for example: the Republic of Korea (31.0/100,000 in 2009);
Japan (24.4/100,000 in 2009); France (16.3/100,000 in 2007) and in
Taiwan (16.2/100,000 in 2012) (
World Health Organization, 2013
). In
Taiwan, the suicide rate reached a peak of 19.3 per 100,000 in 2006
(
Department of Health, Executive Yuan, Taiwan, ROC, 2013
). Hence,
suicide prevention centres were created, and a suicide report format
was established in 2006 for helping to reduce the high suicide rate in
Taiwan (
Suicide Prevention Centre, 2007
). Of
fi
cial records in 2011
showed that the suicide rate in Taiwan has decreased to 15.1 per
100,000 (
Department of Health, Executive Yuan, Taiwan, ROC, 2013
).
However, the report also shows that the number of suicide attempts
has gradually increased since 2006 (
Lee, 2013
). It is well documented
thatboth cultureandenvironmenthave an impactonpeoples' healing
following a suicide attempt (
Sun, Long, Huang, & Huang, 2008; Tzeng,
Su, Chiang, Kuan, & Lee, 2010
). It is paramount that health pro-
fessionals recognize and take steps to improve both the internal and
external environment that impacts on peoples' healing process after
their suicide attempt.

Results (Thai) 1:

ที่องค์การอนามัยโลก (2013)รายงาน approxi ที่-mately หนึ่งล้านคนตายฆ่าตัวตาย ทุกปีและการอัตราการตายทั่วโลกชื่อดังฆ่าตัวตายเป็น 16 ต่อบุคคล 100000อัตราการฆ่าตัวตายในประเทศเกินกว่า 16 ต่อ 100000 ในdividuals ตัวอย่าง: เกาหลี (31.0/100000 ในปี 2009);ญี่ปุ่น (24.4/100000 ในปี 2009); ฝรั่งเศส (16.3/100000 ในปี 2007) และใน(ไต้หวัน (16.2/100000 ในปี 2012)องค์การอนามัยโลก 2013). ในไต้หวัน อัตราการฆ่าตัวตายถึงสูงสุดของ 19.3 ต่อ 100000 ในปี 2006(แผนกสุขภาพ บริหารหยวน ไต้หวัน ROC, 2013). ดังนั้นสร้างศูนย์ป้องกันการฆ่าตัวตาย และรูปแบบรายงานการฆ่าตัวตายก่อตั้งขึ้นในปี 2006 สำหรับช่วยลดอัตราการฆ่าตัวตายสูง(ไต้หวันศูนย์ป้องกันการฆ่าตัวตาย 2007). ของไร้สายระเบียนซึ่งกันและกันในปี 2554พบว่า อัตราการฆ่าตัวตายในไต้หวันลดการ 15.1 ต่อ(100000แผนกสุขภาพ บริหารหยวน ไต้หวัน ROC, 2013).อย่างไรก็ตาม รายงานยังแสดงให้เห็นว่าจำนวนของการพยายามฆ่าตัวตายค่อย ๆ ขึ้นตั้งแต่ปี 2006 (ลี 2013). ทั้งจัดทำเอกสารthatboth cultureandenvironmenthave impactonpeoples เป็นผู้รักษาต่อการฆ่าตัวตายพยายาม(ดวงอาทิตย์ ความยาว หวง & หวง 2008 TzengSu เชียงใหม่ ควน & Lee, 2010). มันเป็นสิ่งที่สุขภาพ pro -fessionals รู้จัก และดำเนินการปรับปรุงทั้งภายใน และสภาพแวดล้อมภายนอกที่มีผลกระทบในกระบวนการรักษาของคนหลังความพยายามของพวกเขาฆ่าตัวตาย

Results (Thai) 2:

องค์การอนามัยโลก (2013)
รายงานว่าโดยประมาณ
mately หนึ่งล้านคนเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายทุกปีและที่
อัตราการตายที่รู้จักกันทั่วโลกสำหรับการฆ่าตัวตายเป็น 16 ต่อ 100,000 คน.
อัตราการฆ่าตัวตายในหลายประเทศเกิน 16 ต่อ 100,000 ทำา
dividuals สำหรับ ตัวอย่างเช่นสาธารณรัฐเกาหลี (31.0 / 100,000 ในปี 2009)
ญี่ปุ่น (24.4 / 100,000 ในปี 2009); ฝรั่งเศส (16.3 / 100,000 ในปี 2007) และ
ไต้หวัน (16.2 / 100,000 ในปี 2012) (
องค์การอนามัยโลก, 2013
) ใน
ไต้หวันมีอัตราการฆ่าตัวตายถึงจุดสูงสุด 19.3 ต่อ 100,000 ในปี 2006
(
กรมอนามัยบริหารเงินหยวน, ไต้หวัน, ROC, 2013
) ดังนั้น
การป้องกันการฆ่าตัวตายที่ศูนย์ถูกสร้างขึ้นและรูปแบบรายงานการฆ่าตัวตาย
ได้ก่อตั้งขึ้นในปี 2006 เพื่อช่วยลดอัตราการฆ่าตัวตายสูงใน
ไต้หวัน (
Suicide Prevention Centre, 2007
) ของ
สาย
การบันทึกทางการในปี 2011
พบว่าอัตราการฆ่าตัวตายในไต้หวันได้ลดลงถึง 15.1 ต่อ
100,000 (
กรมอนามัยบริหารเงินหยวน, ไต้หวัน, ROC, 2013
).
อย่างไรก็ตามรายงานยังแสดงให้เห็นว่าจำนวนของความพยายามฆ่าตัวตาย
ได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่ 2006 (
ลี 2013
) มันเป็นเอกสารที่ดี
thatboth cultureandenvironmenthave รักษา impactonpeoples '
ต่อไปนี้พยายามฆ่าตัวตาย (
ดวงอาทิตย์ยาวหวางและ Huang, 2008; Tzeng,
ซูเชียงควนและลี 2010
) มันเป็นสิ่งสำคัญยิ่งที่โปรสุขภาพ
fessionals รับรู้และดำเนินการเพื่อปรับปรุงทั้งภายในและ
สภาพแวดล้อมภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อการรักษาของประชาชนหลังจากที่
พยายามฆ่าตัวตายของพวกเขา

Results (Thai) 3:

องค์การอนามัยโลก ( 2013 )
-
mately รายงานว่า approxi หนึ่งล้านคนเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตาย ทุกปี และที่รู้จักกันทั่วโลก
อัตราการตายสำหรับการฆ่าตัวตาย 16 ต่อ 100000 บุคคล .
อัตราการฆ่าตัวตายในประเทศเกิน 16 ต่อ 100000 -
dividuals ตัวอย่างเช่น : สาธารณรัฐเกาหลี ( 31.0/100000 2009 ) ;
ญี่ปุ่น ( 24.4/100000 2009 ) ; ฝรั่งเศส ( 16.3/100000 ใน 2007 ) และใน
ไต้หวัน ( 16.2/100000 2012 ) ( องค์กรอนามัยโลก 2013

) ใน
ไต้หวัน อัตราการฆ่าตัวตายสูงสุด 19.3 ต่อ 100000 ในปี 2549

กรมอนามัย หยวน ( ไต้หวัน , ROC , 2013
) ดังนั้น
ศูนย์ป้องกันการฆ่าตัวตายและฆ่าตัวตายรายงานถูกสร้างขึ้น , รูปแบบ
ก่อตั้งขึ้นในปี 2006 เพื่อช่วยลดอัตราการฆ่าตัวตายสูงในไต้หวัน (

) ศูนย์ป้องกันการฆ่าตัวตาย
)

ของห.บันทึกใน 2011
่ พบว่า อัตราการฆ่าตัวตายในไต้หวันลดลง 14.9 ต่อ

100000 กรมอนามัย หยวน ( ไต้หวัน , ROC )
)
แต่รายงานยังพบว่า จำนวนของการพยายามฆ่าตัวตาย
ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2006 ( ลี )
,
) มันจัดดี
thatboth cultureandenvironmenthave เป็น impactonpeoples ' การพยายามฆ่าตัวตาย (

ต่อไปนี้ดวงอาทิตย์ยาวหวง& Huang , 2008 ; tzeng
, ซู , เชียงใหม่ , กวน&ลี 2553 ,
) มันคือมหาว่าสุขภาพ Pro -
fessionals รับรู้และใช้ขั้นตอนในการปรับปรุงทั้งภายในและสภาพแวดล้อมภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อ

ของการเยียวยาประชาชนหลังพยายามฆ่าตัวตาย