Public policy The Court is persuade

Public policy


The Court is persuaded that public policy does not support imposition of a duty on the State to protect Plaintiffs’ property from wildfires … “The decisions of how to properly fight a particular fire, how to rescue victims in a fire, or what and how much equipment to send to a fire, are discretionary judgmental decisions which are inherent in this public safety function of fire protection.”

And being ‘discretionary judgmental decisions’ for the executive arm of government, they are not subject to review or second-guessing by the judicial arm.

‘Abnormally dangerous doctrine’

The plaintiffs relied on this doctrine. As an Australian lawyer I’m not quite sure what this is but I would infer that it’s like the old rule described here as ‘the rule in Rylands v Fletcher’ (referring to Rylands v Fletcher (1868) LR 3 HL 330). That rule imposed strict liability (that is liability without proof of negligence) if a defendant brought something dangerous onto his or her land and it escaped. I would infer that the ‘abnormally dangerous doctrine’ says that if you are engaged in some abnormally dangerous activity you are liable for any harm caused, regardless of the care taken to avoid that harm. Following the decision in Burnie Port Authority v General Jones (1994) 179 CLR 520, which said that the rule in Rylands v Fletcher is no longer law in Australia, that doctrine probably does not apply here, if it ever did.

Regardless of the doctrine’s application in Australia, Judge Gama ruled it had no application in this case as the defendant was not engaged in an abnormally dangerous activity. The state was engaged in the activity of firefighting and it was the fire that caused the damage to the plaintiffs so even if firefighting is an abnormally dangerous activity, it is not what caused the plaintiffs’ losses and the doctrine could have no application.

Results (Thai) 1:

นโยบายสาธารณะ ศาลจะเกลี้ยกล่อมได้นโยบายสาธารณะที่สนับสนุนการจัดเก็บภาษีจากภาษีในรัฐปกป้องทรัพย์สินของโจทก์จาก wildfires ... "ตัดสินใจวิธีการต่อสู้เฉพาะไฟ วิธีการช่วยเหลือผู้ประสบภัยในไฟ หรืออุปกรณ์ใด และจำนวนการส่งไฟ ถูกจะตัดสิน judgmental discretionary ที่ในฟังก์ชันนี้ความปลอดภัยการป้องกันอัคคีภัย"และเป็น 'discretionary judgmental ตัดสิน' สำหรับบริหารแขนของรัฐบาล จะไม่ต้องทบทวนหรือสงสัยที่แขนยุติธรรม'หลักคำสอนอย่างผิดปกติอันตราย'โจทก์อาศัยหลักคำสอนนี้ เป็นทนายความเป็นออสเตรเลีย ฉันไม่แน่ใจว่านี้คืออะไร แต่จะรู้ว่า มีชอบกฎเก่าที่อธิบายไว้ที่นี่เป็น 'กฎใน Rylands v เฟล็ทเชอร์' พวก Rylands v HL LR 3 เฟล็ทเชอร์ (1868) 330) กฎที่กำหนดความผิด (ที่รับผิดชอบ โดยไม่มีหลักฐานละเลย) หากจำเลยที่นำสิ่งที่เป็นอันตรายลงในที่ดินของ ตน และจะหนี ฉันจะรู้ว่า 'ลัทธิอันตรายอย่างผิดปกติ' กล่าวว่า ถ้าคุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมบางอย่างผิดปกติอันตราย ต้องรับผิดชอบต่ออันตรายที่เกิดขึ้น ไม่ดูแลเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่ ต่อการตัดสินใจในเบอร์นี่ท่า v ทั่วไปโจนส์ (1994) CLR 179 520 ซึ่งกล่าวว่า กฎใน Rylands v เฟล็ทเชอร์ไม่กฎหมายในออสเตรเลีย หลักคำสอนคง ไม่สมัครที่นี่ ถ้าเคยทำโดยโปรแกรมประยุกต์ของหลักคำสอนในออสเตรเลีย กามาผู้พิพากษาปกครองมันมีไม่มีโปรแกรมประยุกต์ในกรณีนี้เป็นจำเลยไม่เกี่ยวข้องในกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเกี่ยวข้องในการดับเพลิง และก็ไฟที่เกิดความเสียหายโจทก์ดังนั้นแม้หากดับเพลิงเป็นกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ จะไม่อะไรทำให้เกิดการขาดทุนของโจทก์ และลัทธิอาจมีแอพลิเคชันไม่

Results (Thai) 2:

นโยบายสาธารณะศาลถูกเกลี้ยกล่อมว่านโยบายสาธารณะไม่สนับสนุนการจัดเก็บภาษีจากการปฏิบัติหน้าที่ในรัฐเพื่อปกป้องทรัพย์สินโจทก์จากไฟป่า ... "การตัดสินใจของวิธีการที่จะต้องต่อสู้กับไฟโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการที่จะช่วยเหลือผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในกองไฟหรือสิ่งที่และ วิธีอุปกรณ์มากที่จะส่งให้ไฟมีการตัดสินใจเกี่ยวกับการพิจารณาการตัดสินใจที่มีอยู่ในตัวฟังก์ชั่นความปลอดภัยของประชาชนของการป้องกันไฟไหม้. "และเป็น'การตัดสินใจเกี่ยวกับการพิจารณาการตัดสินใจสำหรับแขนบริหารของรัฐบาลที่พวกเขาไม่ได้มีการทบทวนหรือสองคาดเดา โดยแขนของศาล. 'ความเชื่อที่อันตรายผิดปกติ' โจทก์อาศัยในหลักคำสอนนี้ ในฐานะที่เป็นทนายความออสเตรเลียฉันไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งนี้ แต่ผมจะสรุปว่ามันเป็นเหมือนกฎเก่าที่อธิบายที่นี่เป็น 'กฎใน Rylands วีเฟลตเชอร์' (หมายถึง Rylands วีเฟลทเชอร์ (1868) LR 3 HL 330) ว่ากฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด (นั่นคือความรับผิดโดยไม่ต้องพิสูจน์ความประมาท) ถ้าจำเลยนำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนี ผมจะสรุปว่าอันตรายอย่างผิดปกติหลักคำสอน 'บอกว่าถ้าคุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติบางอย่างที่คุณจะรับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดโดยไม่คำนึงถึงการดูแลการดำเนินการเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่ หลังจากที่ตัดสินใจในเบอร์นีท่าเรือโวลต์ทั่วไปโจนส์ (1994) 179 CLR 520 ซึ่งกล่าวว่าการปกครองใน Rylands วีธนูไม่มีกฎหมายอีกต่อไปในออสเตรเลียเชื่อว่าอาจจะไม่ได้ใช้ที่นี่ถ้ามันเคยได้. โดยไม่คำนึงถึงหลักคำสอนของ การประยุกต์ใช้ในประเทศออสเตรเลียพิพากษากามาปกครองมีการประยุกต์ใช้ในกรณีนี้เป็นจำเลยก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเป็นธุระในการทำงานของการดับเพลิงและมันเป็นไฟที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์ดังนั้นแม้ว่าการดับเพลิงเป็นกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เกิดจากการสูญเสียที่โจทก์และหลักคำสอนอาจมีโปรแกรมไม่มี

Results (Thai) 3:

นโยบายสาธารณะ


ศาลจะยอมรับว่านโยบายของรัฐไม่สนับสนุนการจัดเก็บภาษีในรัฐเพื่อปกป้องทรัพย์สินที่โจทก์จากไฟป่า . . . . . . . " การตัดสินใจของวิธีการอย่างถูกต้องต่อสู้เฉพาะไฟ , วิธี การ ช่วยเหลือเหยื่อไฟไหม้หรืออะไรและอุปกรณ์เท่าไหร่ส่งไฟจะตัดสินใจอย่างไร ( ซึ่งอยู่ในนี้ปลอดภัยสาธารณะฟังก์ชันการป้องกันไฟ "

' ) และถูกตัดสินการตัดสินใจเพื่อบริหารแขนของรัฐบาล มีการตรวจทานหรือการคาดเดาที่สองโดยแขนตุลาการ

'abnormally อันตรายลัทธิ '

โจทก์อาศัยลัทธินี้เป็นทนายความที่ออสเตรเลียผมไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่มันเป็น แต่ผมจะสรุปว่ามันเป็นกฎเก่าที่อธิบายไว้ที่นี่เป็นกฎในรีแลนด์ส V เฟลทเชอร์ ' ( หมายถึงรีแลนด์ส วี เฟลทเชอร์ ( 1868 ) LR 3 , 330 ) กฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด ( คือความรับผิดโดยไม่มีหลักฐานของการละเลย ) ถ้าจำเลยนำอันตรายบางอย่างลงบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนีไปแล้วชั้นจะอนุมานว่า ' ผิดปกติ ' อันตรายหลักว่า ถ้าเราเป็นผู้ร่วมในกิจกรรมบางอย่างเป็นอันตรายอย่างผิดปกติคุณจะต้องรับผิดในอันตรายใด ๆที่เกิดขึ้น ไม่ว่าการถ่ายเพื่อหลีกเลี่ยงอันตราย ต่อการตัดสินใจใน เบอร์นีท่าเรือวีทั่วไป โจนส์ ( 1994 ) 179 CLR 520 ซึ่งกล่าวว่า กฎ ใน เฟลตเชอร์ คือกฎหมายไม่รีแลนด์ส V ในออสเตรเลียที่หลักอาจจะใช้ไม่ได้นี่ ถ้ามันเคยทำ

ไม่ว่าโปรแกรมของลัทธิในออสเตรเลีย ตัดสิน กามาปกครองมันไม่มีโปรแกรมในคดีนี้เป็นจำเลยก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติรัฐได้ร่วมในกิจกรรมขององค์กรและมันคือไฟที่เกิดจากความเสียหายให้กับโจทก์ดังนั้นแม้ว่าดับเพลิงเป็นกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติ มันไม่ทำให้โจทก์เสียหายและลัทธิจะไม่สมัคร