Australian Standards.Standards Aust

Australian Standards.

Standards Australia is not part of government; we do not make laws or regulations.
Only one member of the team survived. Apart from this tragedy a number of homes were lost to the fire and homeowners sued the Arizona State Forestry Division (ASFD) claiming that the Division ‘negligently failed to protect them from harm that resulted from the Fire’.
Some legislation will say that a government authority is an entity capable of being sued in its own name; others do not. Where it does not then the appropriate defendant is the state and we’ve seen that with, for example, litigation from the Canberra fires where the defendant was the State of NSW, not the NSW Rural Fire Service. The finding that the ASFD could not be sued was not really the issue; that just directed focus on whether or not the State of Arizona, rather than the Forestry Division was negligent.
The plaintiffs also alleged negligence because they relied upon the State to give notice to evacuate. This case failed as they could not point to any ‘undertaking’ by the state to deliver an evacuation warning nor could they point to any law that would impose a legal duty upon the state to do so.
the ‘Plaintiffs urge that they could have taken “special emergency measures” (e.g., trimming vegetation, hosing down buildings and vehicles)’ but they did not. They did not claim that they relied on the state to do those tasks for them, but they relied on the state to effectively fight the fire. His Honour dismissed this claim saying ‘Clearly, remedial fire prevention acts are not alternatives for the act undertaken by the State’.
In essence it was not open, or reasonable, for the plaintiffs to say ‘we didn’t have to do anything to protect ourselves when we could have taken simple measures, because we expected the fire service to stop the fire before it got here’. I suspect that aspect of the ruling would be encouraging for those actively encouraging home owners in Australia to develop their own fire plan and develop their own resilience.

‘Abnormally dangerous doctrine’
The plaintiffs relied on this doctrine. As an Australian lawyer.‘the rule in Rylands v Fletcher’ (referring to Rylands v Fletcher (1868) LR 3 HL 330). That rule imposed strict liability (that is liability without proof of negligence) if a defendant brought something dangerous onto his or her land and it escaped. I would infer that the ‘abnormally dangerous doctrine’ says that if you are engaged in some abnormally dangerous activity you are liable for any harm caused, regardless of the care taken to avoid that harm. Following the decision in Burnie Port Authority v General Jones (1994) 179 CLR 520, which said that the rule in Rylands v Fletcher is no longer law in Australia, that doctrine probably does not apply here, if it ever did.
Regardless of the doctrine’s application in Australia, Judge Gama ruled it had no application in this case as the defendant was not engaged in an abnormally dangerous activity. The state was engaged in the activity of firefighting and it was the fire that caused the damage to the plaintiffs so even if firefighting is an abnormally dangerous activity, it is not what caused the plaintiffs’ losses and the doctrine could have no application.

Results (Thai) 1:

มาตรฐานออสเตรเลียมาตรฐานออสเตรเลียไม่ใช่ส่วนหนึ่งของรัฐบาล เราทำให้กฎหมายหรือระเบียบหนึ่งเดียวของทีมรอดชีวิต จากโศกนาฏกรรมนี้ จำนวนบ้านที่แพ้ไฟ และเจ้าของบ้าน sued อริโซนาสเตทป่าไม้ส่วน (ASFD) อ้างว่า ส่วน 'negligently ล้มเหลวในการป้องกันอันตรายที่เกิดจากไฟ'กฎหมายบางอย่างจะบอกว่า หน่วยงานราชการองค์กรความสามารถในการถูกฟ้องในนามตนเอง คนอื่นไม่ ซึ่งมันไม่ได้ แล้วจำเลยที่เหมาะสมคือ รัฐ และเราเคยเห็นว่า มี เช่น คดีจากแคนเบอร์ราแรกที่จำเลยถูกที่สถานะของนิวเซาธ์เวลส์ ไม่นิวเซาธ์เวลส์ชนบทไฟบริการ การค้นหาที่ไม่ถูก sued ASFD ไม่จริงออก ที่ห้องพักโดยตรงเน้นหรือไม่รัฐอริโซนา มากกว่าส่วนป่าไม้ถูก negligentโจทก์ถูกกล่าวหายังละเลยเนื่องจากพวกเขาอาศัยเมื่อรัฐให้สังเกตต้องอพยพ กรณีนี้ไม่สามารถเป็นพวกเขาสามารถชี้การใด ๆ 'กิจการ' โดยรัฐส่งการเตือนอพยพ หรือพวกเขาสามารถชี้กฎหมายใด ๆ ที่จะกำหนดหน้าที่ตามสถานะการทำงาน' กระตุ้นให้ฟ้องว่า พวกเขาสามารถได้นำ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่น ตัดแต่งพืช hosing อาคารและยานพาหนะ)' แต่พวกเขาไม่ พวกเขาไม่ได้อ้างว่า พวกเขาอาศัยในสถานะการทำงานเหล่านั้น แต่พวกเขาอาศัยในสถานะต่อสู้ไฟได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกียรติของเขายกเลิกข้อเรียกร้องนี้ว่า 'ชัดเจน ไฟช่วยป้องกันการกระทำไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับการกระทำที่ดำเนินการ โดยรัฐ' สิ่งสำคัญคือไม่เปิด หรือที่เหมาะ สม สำหรับโจทก์ว่า 'เราไม่ต้องทำอะไรเพื่อปกป้องตนเองเมื่อเราสามารถดำเนินมาตรการของง่าย เนื่องจากเราคาดว่าบริการไฟหยุดไฟก่อนก็ได้นี่' สงสัยว่า ด้านการปกครองจะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่กำลังส่งเสริมเจ้าของบ้านในออสเตรเลียเพื่อพัฒนาแผนไฟไหม้ตนเอง และพัฒนาความยืดหยุ่นของตัวเอง'หลักคำสอนอย่างผิดปกติอันตราย'The plaintiffs relied on this doctrine. As an Australian lawyer.‘the rule in Rylands v Fletcher’ (referring to Rylands v Fletcher (1868) LR 3 HL 330). That rule imposed strict liability (that is liability without proof of negligence) if a defendant brought something dangerous onto his or her land and it escaped. I would infer that the ‘abnormally dangerous doctrine’ says that if you are engaged in some abnormally dangerous activity you are liable for any harm caused, regardless of the care taken to avoid that harm. Following the decision in Burnie Port Authority v General Jones (1994) 179 CLR 520, which said that the rule in Rylands v Fletcher is no longer law in Australia, that doctrine probably does not apply here, if it ever did.Regardless of the doctrine’s application in Australia, Judge Gama ruled it had no application in this case as the defendant was not engaged in an abnormally dangerous activity. The state was engaged in the activity of firefighting and it was the fire that caused the damage to the plaintiffs so even if firefighting is an abnormally dangerous activity, it is not what caused the plaintiffs’ losses and the doctrine could have no application.

Results (Thai) 2:

มาตรฐานออสเตรเลีย. มาตรฐานออสเตรเลียไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาล เราไม่ได้ทำให้กฎหมายหรือข้อบังคับ. เพียงคนเดียวที่เป็นสมาชิกของทีมที่รอดชีวิต นอกเหนือจากโศกนาฏกรรมครั้งนี้จำนวนของบ้านที่ถูกกลืนหายไปกับไฟและเจ้าของบ้านฟ้องรัฐแอริโซนาป่าไม้กอง (ASFD) อ้างว่ากอง 'ประมาทเลินเล่อล้มเหลวที่จะปกป้องพวกเขาจากอันตรายที่เกิดจากไฟ'. บางกฎหมายที่จะบอกว่ารัฐบาล ผู้มีอำนาจเป็นองค์กรที่มีความสามารถในการถูกฟ้องในนามของตัวเอง; ที่คนอื่นทำไม่ได้ ที่มันไม่ได้แล้วจำเลยที่เหมาะสมของรัฐและเราได้เห็นว่ามีการยกตัวอย่างเช่นการดำเนินคดีจากการเกิดเพลิงไหม้แคนเบอร์ราที่จำเลยเป็นรัฐ NSW ที่ไม่ NSW ชนบทไฟบริการ การค้นพบว่า ASFD ไม่สามารถฟ้องไม่ได้จริงๆปัญหา; ที่มุ่งเน้นการกำกับเพียงหรือไม่ว่ารัฐแอริโซนามากกว่าป่าไม้ส่วนที่ถูกละเลย. โจทก์ยังถูกกล่าวหาประมาทเพราะพวกเขาพึ่งพารัฐที่จะให้มีการแจ้งให้อพยพ กรณีนี้ล้มเหลวในขณะที่พวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่ใด 'กิจการโดยรัฐที่จะส่งคำเตือนการอพยพพวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่กฎหมายที่จะกำหนดหน้าที่ตามกฎหมายใด ๆ เมื่อรัฐที่จะทำเช่นนั้น.' ที่โจทก์ขอให้ว่าพวกเขาจะมีการดำเนินการ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่นการตัดแต่งพืช hosing ลงอาคารและยานพาหนะ) แต่พวกเขาไม่ได้ พวกเขาไม่ได้อ้างว่าพวกเขาอาศัยในรัฐที่จะทำงานเหล่านั้นสำหรับพวกเขา แต่พวกเขาอาศัยในรัฐที่จะต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเกิดไฟไหม้ เกียรติของเขาออกเรียกร้องนี้ว่า 'เห็นได้ชัดว่าการกระทำการป้องกันไฟแก้ไขไม่ได้ทางเลือกสำหรับการกระทำที่ดำเนินการโดยรัฐ'. ในสาระสำคัญมันไม่ได้เปิดหรือเหมาะสมสำหรับโจทก์ที่จะบอกว่าเราไม่ได้มีการทำอะไรที่จะ ป้องกันตัวเองเมื่อเราจะได้มีมาตรการง่ายเพราะเราคาดหวังไฟบริการที่จะหยุดการเกิดไฟไหม้ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ' ฉันสงสัยว่าทุกแง่มุมของการพิจารณาคดีที่จะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่สนับสนุนอย่างแข็งขันเจ้าของบ้านในประเทศออสเตรเลียในการพัฒนาแผนไฟของตัวเองและความยืดหยุ่นในการพัฒนาของตัวเอง. 'ความเชื่อที่อันตรายผิดปกติ' โจทก์อาศัยในหลักคำสอนนี้ ในฐานะที่เป็นกฎ lawyer.'the ออสเตรเลีย Rylands วีเฟลตเชอร์ '(หมายถึง Rylands วีเฟลทเชอร์ (1868) LR 3 HL 330) ว่ากฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด (นั่นคือความรับผิดโดยไม่ต้องพิสูจน์ความประมาท) ถ้าจำเลยนำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนี ผมจะสรุปว่าอันตรายอย่างผิดปกติหลักคำสอน 'บอกว่าถ้าคุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติบางอย่างที่คุณจะรับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดโดยไม่คำนึงถึงการดูแลการดำเนินการเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่ หลังจากที่ตัดสินใจในเบอร์นีท่าเรือโวลต์ทั่วไปโจนส์ (1994) 179 CLR 520 ซึ่งกล่าวว่าการปกครองใน Rylands วีธนูไม่มีกฎหมายอีกต่อไปในออสเตรเลียเชื่อว่าอาจจะไม่ได้ใช้ที่นี่ถ้ามันเคยได้. โดยไม่คำนึงถึงหลักคำสอนของ การประยุกต์ใช้ในประเทศออสเตรเลียพิพากษากามาปกครองมีการประยุกต์ใช้ในกรณีนี้เป็นจำเลยก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเป็นธุระในการทำงานของการดับเพลิงและมันเป็นไฟที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์ดังนั้นแม้ว่าการดับเพลิงเป็นกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เกิดจากการสูญเสียที่โจทก์และหลักคำสอนอาจมีโปรแกรมไม่มี

Results (Thai) 3:

มาตรฐานออสเตรเลีย

มาตรฐานออสเตรเลีย ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาล เราไม่ทำให้กฎหมายหรือข้อบังคับ
เพียงหนึ่งสมาชิกของทีมรอด นอกเหนือจากโศกนาฏกรรมนี้จํานวนบ้านสูญหายไฟไหม้และเจ้าของบ้านฟ้อง ส่วนสภาพป่าไม้ ( asfd ) อ้างว่ากอง ' เพิกเฉยและล้มเหลวที่จะปกป้องพวกเขาจากอันตรายที่เกิดจากไฟ ' .
บางกฎหมายจะบอกว่ารัฐบาลเป็นนิติบุคคลสามารถถูกฟ้องในนามของตัวเอง คนอื่นไม่ได้ ในที่ซึ่งมัน ไม่มี จากนั้นจำเลยที่เหมาะสมคือ รัฐ และเราเห็นด้วย ตัวอย่างเช่น คดีจากแคนเบอร์ราไฟที่จำเลยถูกรัฐ NSW , NSW ชนบทไฟบริการการค้นหาที่ asfd ไม่สามารถฟ้องไม่ได้จริงๆปัญหา ที่แค่กำกับมุ่งเน้นหรือไม่ รัฐแอริโซน่า มากกว่า ส่วนการประมาท .
โจทก์ยังถูกกล่าวหาละเลย เพราะเขาพึ่งรัฐ เพื่อให้แจ้งให้อพยพกรณีนี้ล้มเหลวเช่นที่พวกเขาอาจไม่จุดใด ๆ ' ' กิจการโดยรัฐ เพื่อให้มีการอพยพเตือนหรือพวกเขาสามารถชี้กฎหมายใดที่กำหนดหน้าที่ทางกฎหมาย ในสถานะที่จะทำเช่นนั้น .
' โจทก์เรียกร้องว่าพวกเขาจะยึด " มาตรการฉุกเฉินพิเศษ " ( เช่น การตัดแต่งต้นไม้ เอาลง อาคารและยานพาหนะ ) แต่พวกเขาไม่ทำ