For employer’s indemnity, vicarious

For employer’s indemnity, vicarious liability makes employer and employee joint tortfeasors, each fully liable to the claimant, an employer who is sued on the basis of vicarious liability is entitled to sue the employee in turn, and recover some damages paid for the employee’s tort. This is called an indemnity, and the employer’s entitlement to sue may derive either from the provisions of the Civil Liability (Contribution) Act 1978, or in common law under the principle in Lister v Romford Ice and Cold Storage (1957). In that case, a lorry driver drove negligently in the course of his employment, and ran over his father, who was also employed by the company. The father recovered damages on the basis of the employer’s vicarious liability for the driver’s negligence; the damages were paid by the employer’s insurers. The employer then exercised its right to sue the driver for an indemnity. The House of Lords held that the lorry drivers negligent driving was not only a tort against his father, but also a breach of an implied term in his employment contract, to the effect that he would exercise reasonable care in performing his contractual duties. It was decided that the employer was entitled to damages equivalent to the amount which it had had to pay to the father.

Results (Thai) 1:

สำหรับการเล่นกอล์ฟของนายจ้าง กิยามะฮ์หนี้สินทำให้นายจ้างและพนักงานร่วม tortfeasors แต่ละอย่างต้องเสียภาษีผู้อ้าง นายจ้างที่ sued โดยรับผิดชอบกิยามะฮ์รับฟ้องพนักงานใน และกู้คืนความเสียหายบางส่วนชำระพนักงานสูญ นี้เรียกว่าการเล่นกอล์ฟ และสิทธิประโยชน์ของนายจ้างฟ้องอาจมาจากบทบัญญัติของพ.ร.บ.รับผิดแพ่ง (ผันแปร) 1978 หรือกฎหมายร่วมภายใต้หลักในลิสเตอร์ v Romford น้ำแข็งและห้องเย็น (1957) ในกรณี โปรแกรมควบคุมถ...ขับรถ negligently ในหลักสูตรของการจ้างงานของเขา และวิ่งกว่าพ่อของเขา ที่ยังถูกจ้าง โดยบริษัท พ่อกู้คืนความเสียหายตามความผิดกิยามะฮ์ของนายจ้างสำหรับไดรเวอร์ละเลย ความเสียหายได้จ่าย โดยบริษัทฯ ญี่ปุ่น นายจ้างใช้ขวาของไดรเวอร์สำหรับเล่นการฟ้องแล้ว สภาขุนนางถือว่า ถ...โปรแกรมควบคุม negligent ไงไม่สูญเท่ากับบิดาของเขา แต่การละเมิดคำโดยนัยในสัญญาการจ้างงานของเขา ลักษณะพิเศษที่ว่า เขาจะออกกำลังกายดูแลสมเหตุสมผลในการทำหน้าที่ของเขาตามสัญญา มันเป็นการตัดสินใจว่า นายจ้างไม่ได้รับความเสียหายเทียบเท่ากับจำนวนที่มันเคยมีถึงพระบิดา

Results (Thai) 2:

สำหรับการชดใช้ค่าเสียหายของนายจ้างรับผิดชะลอทำให้นายจ้างและลูกจ้าง tortfeasors ร่วมแต่ละคนต้องรับผิดอย่างเต็มที่ที่จะเรียกร้องให้นายจ้างที่มีการฟ้องบนพื้นฐานของความรับผิดชะลอมีสิทธิที่จะฟ้องพนักงานในการเปิดและการกู้คืนความเสียหายบางส่วนจ่ายสำหรับการละเมิดของพนักงาน นี้เรียกว่าการชดใช้ค่าเสียหายและสิทธิของนายจ้างที่จะฟ้องอาจเป็นผลมาจากทั้งบทบัญญัติของความรับผิดทางแพ่ง (สมทบ) พ.ศ. 1978 หรือในกฎหมายภายใต้หลักการใน Lister วี Romford น้ำแข็งและเย็น (1957) ในกรณีที่ขับรถบรรทุกขับรถประมาทเลินเล่อในหลักสูตรของการจ้างงานของเขาและวิ่งไปที่พ่อของเขาที่ยังเป็นลูกจ้าง บริษัท พ่อกู้คืนความเสียหายบนพื้นฐานของความรับผิดของนายจ้างชะลอเพราะความประมาทของคนขับรถ; ความเสียหายที่ได้รับเงินจาก บริษัท ประกันของนายจ้าง นายจ้างแล้วใช้สิทธิที่จะฟ้องขับสำหรับการชดใช้ค่าเสียหาย สภาขุนนางถือได้ว่าเป็นคนขับรถบรรทุกขับรถประมาทไม่ได้เป็นเพียงการละเมิดกับบิดาของตน แต่ยังฝ่าฝืนคำโดยนัยไว้ในสัญญาจ้างงานของเขาเป็นผลของการที่เขาจะใช้ความระมัดระวังที่เหมาะสมในการปฏิบัติหน้าที่ตามสัญญาของเขา ก็ตัดสินใจว่านายจ้างก็มีสิทธิ์ที่จะเกิดความเสียหายเทียบเท่ากับจำนวนเงินที่จะได้มีการจ่ายเงินเพื่อพ่อ

Results (Thai) 3:

สำหรับความเสียหายของนายจ้าง ความรับผิดของนายจ้างและลูกจ้าง ทำให้ tortfeasors ร่วมกัน แต่ละอย่าง ต้อง ผู้เรียกร้อง , นายจ้างที่ฟ้องบนพื้นฐานของความรับผิดของบุคคลมีสิทธิที่จะฟ้องลูกจ้างในการเปิดและการกู้คืนความเสียหายจ่ายสำหรับการบางส่วนของพนักงาน ซึ่งเรียกว่าการชดใช้ค่าเสียหาย ,และสิทธิที่จะฟ้องนายจ้างอาจได้รับทั้งจากบทบัญญัติของพระราชบัญญัติความรับผิดทางแพ่ง ( บริจาค ) 1978 หรือในกฎหมายภายใต้หลักการใน ลิสเตอร์ V Romford น้ำแข็งและห้องเย็น ( 1957 ) ในกรณีที่เป็นคนขับรถบรรทุกขับรถโดยในหลักสูตรของการจ้างงานของเขาและวิ่งมากกว่าพ่อของเขา ที่ถูกใช้โดย บริษัทพ่อกู้คืนความเสียหายบนพื้นฐานของความรับผิดของนายจ้างของคนขับประมาท ; ความเสียหายจ่ายโดยนายจ้าง บริษัท ประกัน นายจ้างแล้วใช้สิทธิฟ้องคนขับเพื่อชดใช้ค่าเสียหาย สภาขุนนางที่จัดขึ้นที่ผู้ขับขี่รถบรรทุกขับรถประมาทไม่เพียง แต่การต่อต้านพ่อของเขาแต่ยังเป็นช่องโหว่ของศัพท์เป็นนัยในสัญญาการจ้างงานของเขา ผลที่เขาจะใช้ความระมัดระวังตามสมควรในการปฏิบัติหน้าที่ตามสัญญาของเขา ก็ตัดสินใจว่า นายจ้างได้รับความเสียหายเท่ากับจำนวนเงินที่ต้องจ่ายให้พ่อ