In the late 1940s, systems diagrams

In the late 1940s, systems diagrams were constructed to show energy flows between
components of ecosystems. Soon similar approaches had been adopted by many social
scientists and business managers as frameworks for study and as means of prediction.
For example, a systems approach was used in the early 1970s by the Club of Rome to
try to model global limits (Smith and Reeves, 1989). Applied systems theory and systems
modelling have been steadily improving and are widely used in environmental management
(Odum, 1983; Perez-Trejo et al., 1993; Brown and MacLeod, 1996; Dickinson
and Murphy, 1998: x). So, while the ecosystem approach may not give precise modelling
results, it can often provide a valuable framework for analysis. However, it can be
difficult to recognise boundaries; measurement of what goes in and comes out can
be problematic; establishing whether an ecosystem is natural, rather than modified,
can be challenging, and organisms may drift or migrate in or out. In addition, the assumption
that an ecosystem will behave in a linear, predictable manner may be overoptimistic,
because some of the processes that are operating work at random. According
to systems theory, changes in one component of a system will promote changes in other,
possibly all, components. As subsystems may interact in different ways, the ecosystem
approach needs to be essentially holistic. Nevertheless, it is often possible to get some
idea of an ecosystem’s energy and material distribution, and perhaps model its behaviour,
although with complex ecosystems this becomes more difficult (Figure 3.5).
Ecosystem researchers must ensure that they are looking at realistic assumptions, not
over-simple abstractions or misconceptions. One cynical observer noted that ‘artists and
scientists tend to fall blindly in love with their models’. In practice, adopting an
ecosystems approach can be difficult and, when it is possible, results may sometimes
be disappointing.

Results (Thai) 1:

ในปลายปี 1940 ไดอะแกรมระบบถูกสร้างขึ้นเพื่อแสดงพลังงานไหลระหว่างส่วนประกอบของระบบนิเวศ เร็ว ๆ นี้ ได้นำแนวทางคล้ายหลายสังคมนักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการธุรกิจ เป็นกรอบสำหรับการศึกษา และเป็นการคาดเดาเช่น วิธีระบบถูกใช้ในคลับของโรมไปพยายามที่จะแบบสากลจำกัด (สมิธและรีฟส์ 1989) ใช้ระบบทฤษฎีและระบบนางจึงได้พัฒนาอย่างต่อเนื่อง และใช้ในการจัดการสิ่งแวดล้อม(โอดัม 1983 เปเรซนีเทรโฮ et al. 1993 น้ำตาลและแมคลอยด์ 1996 ดิกคินสันและเมอร์ ฟี่ 1998: x) ดังนั้น ในขณะที่วิธีการระบบนิเวศอาจให้แบบจำลองที่แม่นยำผล นอกจากนี้ก็มักจะสามารถให้กรอบมีคุณค่าสำหรับวิเคราะห์ อย่างไรก็ตาม มันสามารถยากที่จะรู้ขอบเขต สามารถวัดสิ่งไปใน และออกมาเป็นปัญหา สร้างระบบนิเวศเป็นธรรมชาติ แทนที่แก้ไขสามารถท้าทาย และสิ่งมีชีวิตอาจลอย หรือย้าย หรือออก นอกจากนี้ อัสสัมชัญว่า ระบบนิเวศที่จะทำงานในลักษณะเชิงเส้น ทายอาจ overoptimisticเนื่องจากบางส่วนของกระบวนการทำงานทำงานแบบสุ่ม ตามการที่ทฤษฎีระบบ การเปลี่ยนแปลงในส่วนหนึ่งของระบบจะส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆอาจจะทั้งหมด ส่วนประกอบ เป็นระบบย่อยอาจโต้ตอบด้วยวิธีการต่าง ๆ ระบบนิเวศวิธีการที่ต้องเป็นแบบองค์รวมเป็นหลัก แต่ มันเป็นมักจะเป็นไปได้จะได้รับบางส่วนความคิดของระบบนิเวศพลังงานและกระจายวัสดุ และบางทีรูปแบบของพฤติกรรมแม้ว่า มีระบบนิเวศที่ซับซ้อน นี้จะยากขึ้น (รูปที่ 3.5)นักวิจัยระบบนิเวศต้องแน่ใจว่า พวกเขากำลังจริงสมมติฐาน ไม่ง่ายเกิน abstractions หรือความเข้าใจผิด สังเกตการณ์ดูถูกหนึ่งที่ ' ศิลปิน และนักวิทยาศาสตร์มักจะ ตกหลุมรักกับแบบจำลองของพวกเขาสุ่มสี่สุ่มห้า ในทางปฏิบัติ ใช้เป็นวิธีการที่ระบบนิเวศสามารถยาก และ เมื่อเป็นไปได้ บางครั้งผลอาจไม่ผิดหวัง

Results (Thai) 2:

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 ไดอะแกรมระบบที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแสดงให้เห็นกระแสพลังงานระหว่าง
ส่วนประกอบของระบบนิเวศ เร็ว ๆ นี้วิธีการที่คล้ายกันได้รับการรับรองโดยทางสังคมมากมาย
นักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการธุรกิจเป็นกรอบในการศึกษาและเป็นวิธีการทำนาย.
ยกตัวอย่างเช่นระบบวิธีการที่ใช้ในต้นปี 1970 โดยสมาคมแห่งกรุงโรมเพื่อ
พยายามที่จะจำลองขีด จำกัด ทั่วโลก (สมิ ธ และรีฟส์ , 1989) ประยุกต์ทฤษฎีระบบและระบบ
การสร้างแบบจำลองที่ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการจัดการสิ่งแวดล้อม
(Odum 1983; Perez-Trejo et al, 1993; บราวน์และ MacLeod 1996; ดิกคินสัน.
เมอร์ฟี่, 1998: X) ดังนั้นในขณะที่วิธีการของระบบนิเวศไม่อาจให้การสร้างแบบจำลองที่แม่นยำ
ผลก็มักจะให้กรอบที่มีคุณค่าสำหรับการวิเคราะห์ แต่มันอาจเป็น
เรื่องยากที่จะยอมรับเขตแดน; การวัดมูลค่าของสิ่งที่จะไปและออกมาสามารถ
เป็นปัญหา; สร้างไม่ว่าจะเป็นระบบนิเวศที่เป็นธรรมชาติมากกว่าการแก้ไข
สามารถเป็นสิ่งที่ท้าทายและสิ่งมีชีวิตอาจลอยหรือย้ายเข้าหรือออก นอกจากนี้สันนิษฐาน
ว่าระบบนิเวศที่จะทำงานในเชิงเส้นอย่างที่คาดการณ์อาจจะ overoptimistic,
เพราะบางส่วนของกระบวนการที่มีการดำเนินงานที่สุ่ม ตาม
ทฤษฎีระบบการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบหนึ่งของระบบที่จะส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ที่
อาจเป็นไปได้ทุกชิ้นส่วน ในฐานะที่เป็นระบบย่อยอาจโต้ตอบในรูปแบบที่แตกต่างกันของระบบนิเวศ
วิธีการจะต้องมีการแบบองค์รวมเป็นหลัก แต่ก็มักจะเป็นไปได้ที่จะได้รับบาง
ความคิดของการกระจายพลังงานและวัสดุของระบบนิเวศและบางทีอาจจะรูปแบบพฤติกรรมของตน
แม้จะมีระบบนิเวศที่ซับซ้อนนี้จะกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น (รูปที่ 3.5).
นักวิจัยระบบนิเวศต้องให้แน่ใจว่าพวกเขากำลังมองหาที่สมมติฐานเหตุผล, ไม่ได้
มากกว่าง่ายนามธรรมหรือความเข้าใจผิด ผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งตั้งข้อสังเกตว่าคนอื่น 'ศิลปินและ
นักวิทยาศาสตร์ที่มีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในความรักสุ่มสี่สุ่มห้ากับรุ่นของพวกเขา ในทางปฏิบัติการนำ
วิธีระบบนิเวศอาจเป็นเรื่องยากและเมื่อมันเป็นไปได้ที่ผลบางครั้งอาจ
จะผิดหวัง

Results (Thai) 3:

ในปลายทศวรรษที่ 1940 , ไดอะแกรมระบบถูกสร้างขึ้นเพื่อแสดงกระแสพลังงานระหว่างส่วนประกอบของระบบนิเวศวิทยา แล้ววิธีที่คล้ายกันได้ถูกใช้โดยหลายสังคมนักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการธุรกิจเป็นกรอบสำหรับการศึกษาและวิธีการพยากรณ์ตัวอย่าง วิธีการระบบที่ถูกใช้ในต้นปี 1970 โดยชมรมของโรมลองแบบสากลจำกัด ( Smith และ รีฟส์ , 1989 ) ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ระบบระบบแบบจำลองที่ได้รับการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง และมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการจัดการสิ่งแวดล้อม( โอเดิ้ม , 1983 ; เปเรซ เทรโฮ et al . , 1993 ; สีน้ำตาลและ Macleod , 1996 ; ดิกคินสันและเมอร์ฟี่ , 1998 : x ) ดังนั้น ในขณะที่ระบบนิเวศวิธีการอาจให้แบบชัดเจนผลลัพธ์ที่ได้มักมีกรอบที่มีคุณค่าสำหรับการวิเคราะห์ อย่างไรก็ตาม มันสามารถยากที่จะยอมรับเขตแดน การวัดสิ่งที่ไปในและออกมาได้มีปัญหา การว่า ระบบนิเวศธรรมชาติ แทนที่จะแก้ไขสามารถเป็นสิ่งที่ท้าทาย และสิ่งมีชีวิตอาจลอยหรือย้ายเข้าหรือออก นอกจากนี้ อัสสัมชัญที่ระบบนิเวศจะประพฤติตนในลักษณะที่คาดเดาได้ อาจจะ overoptimistic เชิงเส้น ,เพราะบางส่วนของกระบวนการที่ปฏิบัติงานที่สุ่ม ตามทฤษฎีระบบ , การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบหนึ่งของระบบจะสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆเป็นไปได้ทั้งหมด ส่วนประกอบ เป็นระบบย่อยอาจโต้ตอบ ในวิธีที่แตกต่าง , ระบบนิเวศวิธีการต้องเป็นแบบองค์รวม แต่มันมักจะเป็นไปได้ที่จะได้รับบางความคิดของพลังงานของระบบนิเวศ และการกระจายวัตถุดิบ และบางทีจำลองพฤติกรรมของมันแม้ว่าจะมีระบบนิเวศที่ซับซ้อนนี้จะกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น ( รูปที่ 3 )นักวิจัยระบบนิเวศต้องให้แน่ใจว่าพวกเขากำลังมองสมมติฐานมีเหตุผลไม่ได้มากกว่านามธรรมง่ายหรือความเข้าใจผิด หนึ่งกล่าวว่า ' ศิลปินและผู้สังเกตการณ์เหยียดหยามนักวิทยาศาสตร์ล้มสุ่มสี่สุ่มห้าในความรักกับรุ่นของพวกเขา ใช้ในการปฏิบัติระบบนิเวศแบบได้ยาก และเมื่อมันเป็นไปได้ ผลลัพธ์อาจบางครั้งย่อมมี