NINETEENTH-CENTURYINSTRUMENTSCastel

NINETEENTH-CENTURY
INSTRUMENTS
Castel had proposed a color-music technology employing diffuse reflection of light from pigment. In 1789, Erasmus Darwin (grandfather of the renowned naturalist) suggested that the newly invented Argand oil lamps might be used to produce visible music by projecting strong light through `coloured glasses'. This is probably the basis for the instrument described by D.D. Jameson in his pamphlet Colour-Music (1844).
Jameson specified a system of notation for the new art form and also described his apparatus in some detail. A darkened room in which the walls were lined with reflecting tin plates provided the setting for his `colourific exhibition'. In one wall, 12 round apertures revealed glass containers filled with liquids of various colors corresponding to the chromatic scale—"the bottles seen in the windows of druggists' shops can be used for this purpose". These acted as filters for light projected from behind the wall. Moveable covers were activated by a seven-octave keyboard, and each was raised a specific height depending on which octave was chosen.
Another intriguing instrument was constructed in England between 1869 and 1873 by Frederick Kastner. This was a type of gas organ which the inventor called a Pyrophone. He undoubtedly developed his idea after hearing the hissing sound made by gas jets, which were commonly used for interior lighting before electricity. Supposedly, his apparatus produced sounds similar to the human voice, piano or full orchestra. Cylindrical filters covered ignited gas jets (Fig. 1). Kastner later extended the
possibilities for the visual portion of his experiments after electricity became available. A device he termed the `singing lamp' was essentially,
a sort of pyrophone with thirteen branches, all decorated with foliage and furnished with burners containing several gas jets, which opened into crystal tubes. These burners were brought into play electrically, through an invisible wire that connected to a keyboard in a neighbouring room or street-or indeed another part of the town [14].
In the United States in 1877, Bainbridge Bishop, who had been interested in the concept of `painting music', constructed a machine that was to be placed on top of a home organ (Fig. 2). A system of levers and shutters allowed colored light to be blended on a small screen at the same time as a piece of music was being performed on the organ. Sunlight was first used as the source of illumination, but later an electric arc was placed behind the colored glass. Bishop's invention attracted P.T. Barnum's attention, and the famous showman later had one of the instruments installed in his Connecticut residence [15].

Results (Thai) 1:

ปั้นจั่นเซ็นจูรี่เครื่องมือคาสเทลได้นำเสนอเทคโนโลยีสีเพลงที่ใช้การสะท้อนกระจายแสงจากรงควัตถุ ในค.ศ. 1789 รัสดาร์วิน (ปู่ของธรรมชาตินิยมท่องเที่ยว) แนะนำว่า โคมไฟน้ำมัน Argand คิดใหม่อาจใช้ผลิตเพลงที่มองเห็น โดยแสงจ้าประเมินผ่าน 'สีแก้ว' นี้คงเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับเครื่องมือที่อธิบายไว้ โดยเจมสัน D.D. ในจุลสารของเขาสีเพลง (1844)เจมสันระบุระบบสัญกรณ์สำหรับศิลปะแบบใหม่ และยัง อธิบายเครื่องมือของเขาในรายละเอียดบางอย่าง ภาพที่มืดลงห้องพักเรียงรายที่ผนัง ด้วยแผ่นดีบุกสะท้อนให้การตั้งค่าสำหรับเขา 'นิทรรศการ colourific' ผนังหนึ่ง มี 12 รอบเปิดเผยบรรจุภัณฑ์แก้วที่เต็มไป ด้วยของเหลวสีต่าง ๆ ที่สอดคล้องกับมาตราส่วนผ่านกระบวน — "ขวดที่เห็นในหน้าต่างของร้าน druggists' สามารถใช้สำหรับวัตถุประสงค์นี้". เหล่านี้ได้ปฏิบัติเป็นตัวกรองสำหรับคาดการณ์พอกำแพงไฟ ครอบคลุม moveable ถูกเปิดใช้งาน ด้วยแป้นพิมพ์เจ็ดอ็อกเทฟ และแต่ละขึ้นสูงเฉพาะตามที่ได้รับเลือกอ็อกเทฟอุปกรณ์อื่นน่าถูกสร้างขึ้นในอังกฤษระหว่างงแมง 1873 โดยเฟรเดอริก Kastner นี้เป็นชนิดของอวัยวะก๊าซที่นักประดิษฐ์ที่เรียกว่า Pyrophone เป็น เขาไม่ต้องสงสัยพัฒนาความคิดของเขาหลังจากได้ยินฟู่ที่ทำ โดยแก๊ส jets ซึ่งโดยทั่วไปใช้สำหรับการตกแต่งก่อนไฟฟ้า คาดคะเน เครื่องเขาผลิตคล้ายกับเสียงคน เสียงเปียโน หรือวงออเคสตร้าเต็ม กรองทรงกระบอกครอบคลุมลุกแก๊ส jets (Fig. 1) Kastner ขยายภายหลังไปในส่วนแสดงผลการทดลองของเขาหลังจากที่กลายเป็นกระแสไฟฟ้าใช้ อุปกรณ์ที่เขาเรียกว่า 'ไฟร้องเพลง' ถูกหลักการเรียงลำดับของ pyrophone มีสิบสามลักษณะสาขา ทั้งหมดตกแต่ง ด้วยใบ และตกแต่ง ด้วยโคมไฟประกอบด้วยหลายแก๊ส jets ซึ่งเปิดเข้าท่อคริสตัล เครื่องเขียนเหล่านี้ถูกนำเข้าสู่การเล่นไฟฟ้า ผ่านสายมองไม่เห็นที่เชื่อมต่อกับแป้นพิมพ์ในห้องเพื่อนหรือถนน - หรือส่วนอื่นจริงของเมือง [14]ในสหรัฐอเมริกา 1877 บาทหลวง Bainbridge ที่ได้รับความสนใจในแนวคิดของ' ระบายสี' สร้างเครื่องจักรที่จะใช้วางบนอวัยวะภายในบ้าน (Fig. 2) ระบบกลไกและบานเกล็ดสามารถใช้แสงสีผสมผสานเป็นหนึ่งบนหน้าจอเล็ก ๆ ในเวลาเดียวกันเป็นการทำเพลงบนอวัยวะ ใช้แสงแดดเป็นแหล่งของแสงสว่างก่อน แต่ภายหลังการอาร์คไฟฟ้าที่วางอยู่หลังกระจกสี ประดิษฐ์ของบิชอปแห่งดึงดูดความสนใจพีที Barnum และ showman มีชื่อเสียงในภายหลังมีเครื่องมือที่ติดตั้งในเรสซิเดนซ์คอนเนตทิคัตของเขา [15] อย่างใดอย่างหนึ่ง

Results (Thai) 2:

ศตวรรษที่สิบเก้าเครื่องมือ
Castel ได้เสนอเทคโนโลยีสีเพลงจ้างสะท้อนกระจายของแสงจากสี ใน 1789, ราสมุสดาร์วิน (ปู่ของธรรมชาติที่มีชื่อเสียง) ชี้ให้เห็นว่าการประดิษฐ์คิดค้นขึ้นใหม่ Argand ตะเกียงน้ำมันอาจจะมีการใช้ในการผลิตเพลงที่มองเห็นได้โดยการฉายแสงที่แข็งแกร่งผ่าน `แว่นตาสี ' นี้น่าจะเป็นพื้นฐานสำหรับการใช้ในการอธิบายโดย DD เจมสันในหนังสือเล่มเล็ก ๆ ของเขาสีมิวสิค (1844).
เจมสันระบุระบบสัญกรณ์สำหรับรูปแบบศิลปะใหม่และอธิบายเครื่องมือของเขาในรายละเอียดบางอย่าง ห้องมืดที่ผนังเรียงรายไปด้วยแผ่นสะท้อนให้เห็นถึงดีบุกให้การตั้งค่าสำหรับการจัดนิทรรศการของเขา `colourific ' หนึ่งในผนังช่อง 12 รอบเผยบรรจุภัณฑ์แก้วที่เต็มไปด้วยของเหลวสีต่างๆที่สอดคล้องกับ scale- สี "ขวดที่เห็นในหน้าต่างร้านค้า druggists 'สามารถนำมาใช้เพื่อการนี้" เหล่านี้ทำหน้าที่เป็นตัวกรองแสงที่คาดการณ์ไว้จากด้านหลังกำแพง เคลื่อนย้ายได้ครอบคลุมถูกเปิดใช้งานโดยแป้นพิมพ์เจ็ดคู่, และแต่ละคนได้รับการเลี้ยงดูมีความสูงที่เฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับคู่ที่ได้รับเลือก.
อีกเครื่องมือที่น่าสนใจที่สร้างขึ้นในประเทศอังกฤษระหว่าง 1869 และ 1873 โดยเฟรเดอริ Kastner นี่คือชนิดของอวัยวะก๊าซซึ่งประดิษฐ์ที่เรียกว่า Pyrophone เขาไม่ต้องสงสัยพัฒนาความคิดของเขาหลังจากที่ได้ยินเสียงเปล่งเสียงดังกล่าวที่ทำโดยเครื่องบินไอพ่นก๊าซซึ่งถูกนำมาใช้กันทั่วไปสำหรับแสงสว่างภายในก่อนที่จะผลิตกระแสไฟฟ้า เฉกเช่นอุปกรณ์ของเขาผลิตเสียงคล้ายกับเสียงของมนุษย์เปียโนหรือเต็มวง กรองทรงกระบอกครอบคลุมจุดไอพ่นก๊าซ (รูปที่ 1). Kastner
ต่อมาขยายเป็นไปได้สำหรับส่วนที่มองเห็นได้จากการทดลองของเขาหลังจากที่ไฟฟ้ากลายเป็นใช้ได้ อุปกรณ์ที่เขาเรียกว่า `โคมไฟร้องเพลงเป็นหลัก,
การจัดเรียงของ pyrophone สิบสามสาขาทั้งหมดตกแต่งด้วยใบไม้และตกแต่งด้วยเตาก๊าซที่มีเครื่องบินไอพ่นหลายอย่างซึ่งเปิดเข้าไปในท่อคริสตัล เตาเหล่านี้ถูกนำเข้ามาในการเล่นไฟฟ้าผ่านสายที่มองไม่เห็นที่เชื่อมต่อกับแป้นพิมพ์ในห้องที่อยู่ใกล้เคียงหรือถนนหรืออันที่จริงส่วนหนึ่งของเมือง [14].
ในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1877 เบนบริดจ์บิชอปที่ได้รับความสนใจใน แนวคิดของ `เพลงภาพวาด 'สร้างเครื่องที่จะถูกนำมาวางไว้ที่ด้านบนของอวัยวะที่บ้านได้ (รูปที่. 2) ระบบคันโยกและบานประตูหน้าต่างได้รับอนุญาตให้แสงสีที่จะผสมบนหน้าจอขนาดเล็กในเวลาเดียวกับชิ้นส่วนของเพลงที่ถูกดำเนินการเกี่ยวกับอวัยวะ แสงแดดถูกใช้ครั้งแรกเป็นแหล่งที่มาของการส่องสว่าง แต่ต่อมาอาร์คไฟฟ้าถูกวางอยู่ด้านหลังกระจกสี ประดิษฐ์บิชอปดึงดูดความสนใจ PT Barnum และนักแสดงที่มีชื่อเสียงในภายหลังมีหนึ่งของเครื่องมือที่ติดตั้งในที่อยู่อาศัยคอนเนตทิคัเขา [15]

Results (Thai) 3:

ในศตวรรษที่สิบเก้า -

กัซได้เสนอเครื่องมือสีเพลงเทคโนโลยีการกระจายของแสงสะท้อนจากเม็ดสี ใน 1789 อีราสมุสดาร์วิน ( ปู่ของนักธรรมชาติวิทยาที่มีชื่อเสียง ) ชี้ให้เห็นว่าใหม่ที่คิดค้น argand ตะเกียงน้ํามันอาจจะถูกใช้เพื่อผลิตเพลงโดยการมองเห็นแสงที่แข็งแกร่งผ่าน ` แก้วสี นี้อาจจะเป็นพื้นฐานสำหรับเครื่องมือที่อธิบายไว้โดยD . Jameson ในแผ่นพับสีเพลง ( 1844 ) .
เจมสันระบุระบบสนับสนุนสำหรับรูปแบบศิลปะใหม่และยังอธิบายอุปกรณ์ของเขาในรายละเอียด มืดในห้องที่ผนังเรียงรายสะท้อนกับแผ่นดีบุกให้ตั้งค่าสำหรับ ` colourific นิทรรศการ ' ในหนึ่งผนัง12 รอบแสง พบภาชนะแก้วที่บรรจุของเหลวสีต่าง ๆที่สอดคล้องกับ chromatic ระดับ " ขวดที่เห็นในหน้าต่างของเภสัชกร ' ร้านค้าที่สามารถใช้สำหรับวัตถุประสงค์นี้ " เหล่านี้ทำหน้าที่กรองแสงฉายจากหลังกำแพง ได้ผ้าห่มถูกกระตุ้นโดยเจ็ดคีย์บอร์ดเสียงและแต่ละที่ถูกยกขึ้นสูงที่เฉพาะเจาะจงซึ่งขึ้นอยู่กับความถี่ที่ถูกเลือก เครื่องมืออื่นที่น่าสนใจ
ถูกสร้างขึ้นในอังกฤษระหว่าง 1869 และ 1873 โดยเฟรเดริก คา ์เนอร์ . นี้เป็นชนิดของก๊าซที่อวัยวะที่นักประดิษฐ์ที่เรียกว่า pyrophone . เขาต้องพัฒนาความคิดของเขาหลังจากที่ได้ยินเสียงเปล่งเสียงดังกล่าวทำโดยเครื่องบิน ก๊าซที่ใช้โดยทั่วไปสำหรับการตกแต่งภายในก่อนที่กระแสไฟฟ้าสมมุติของเขาอุปกรณ์ผลิตเสียงคล้ายกับเสียงของมนุษย์ , เปียโนหรือเต็มวง . ไส้กรองกระบอกติดแก๊สคลุมเครื่องบิน ( รูปที่ 1 ) คา ์เนอร์ ต่อมาขยาย
ความเป็นไปได้สำหรับส่วนที่มองเห็นของการทดลองของเขาหลังจากที่ไฟฟ้าก็ใช้ได้ อุปกรณ์ที่เขาเรียกว่า " ร้องเพลง ' เป็นโคมไฟ , จัดเรียงของ pyrophone
13 สาขาทั้งหมดตกแต่งด้วยไม้และตกแต่งด้วยเตาที่มีไอพ่นก๊าซหลาย , ซึ่งเปิดในหลอดใส เครื่องเหล่านี้ถูกนำมาเข้าเล่นไฟฟ้าผ่านลวดที่มองไม่เห็นที่เชื่อมต่อกับแป้นพิมพ์ในห้องเพื่อนบ้านหรือถนนหรือแน่นอนส่วนอื่นของเมือง [ 14 ] .
ในสหรัฐอเมริกาในปีค.ศ. 1877 Bainbridge บิชอปที่ได้รับความสนใจในแนวคิดของ ' เพลง ' ภาพวาด , สร้างเครื่องจักรที่ถูกวางไว้บนด้านบนของบ้านออร์แกน ( รูปที่ 2 ) ระบบคันโยกและบานประตูหน้าต่างให้แสงสีต้องผสมบนหน้าจอขนาดเล็กในเวลาเดียวกันเป็นชิ้นส่วนของเพลงที่ถูกดำเนินการบนอวัยวะ แสงแดด เป็นครั้งแรกที่ใช้เป็นแหล่งของรัศมีแต่ต่อมาอาร์คไฟฟ้าถูกวางไว้หลังสีแก้ว สิ่งประดิษฐ์ของบิชอปดึงดูดความสนใจของ Barnum และนักแสดงชื่อดัง ต่อมาได้เป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ติดตั้งในคอนเนตทิคัตเรสซิเดนซ์ [ 15 ]