This investigation included two ind

This investigation included two independent studies. Study 1 included 24 experienced lay meditators (19 males) and 24 meditation-naïve individuals (all males). The meditators were recruited from Buddhist centers across the UK via posters and advertisements. Meditators had to have been consistent in their practice for over 2 years, practicing at least 6 days a week for a minimum of 45 min a day, and were drawn from Dzogchen and Mahamudra traditions of Tibetan Buddhism. Meditation-naïve individuals had to have no experience of mindfulness-related practices including meditation, yoga, tai chi, chi gong, or martial arts and were recruited from a database of healthy volunteers as well as emails and circulars sent to the students and staff of King's College London. Study 2 included 28 experienced male meditators mainly from Zen, Theravada, Vajrayana and Triratna traditions of Buddhism, and 28 meditation-naïve male individuals, recruited in the same way as Study 1 using the same criteria.

Results (Thai) 1:

การสืบสวนคดีนี้รวมสองการศึกษาอิสระ การศึกษา 1 รวม 24 การทำสมาธิมีประสบการณ์วาง (19 เพศชาย) และ 24 บุคคลทำสมาธิไร้เดียงสา (ชายทั้งหมด) ทำสมาธิได้รับคัดเลือกจากศูนย์พุทธทั่วสหราชอาณาจักรผ่านโปสเตอร์และโฆษณา การทำสมาธิจะต้องได้รับความสอดคล้องในการปฏิบัติของพวกเขามานานกว่า 2 ปีที่ผ่านมาการฝึกซ้อมอย่างน้อย 6 วันต่อสัปดาห์เป็นเวลาอย่างน้อย 45 นาทีต่อวันและถูกดึงออกมาจากครันค์และ Mahamudra ขนบธรรมเนียมประเพณีของพุทธศาสนาในทิเบต บุคคลที่ทำสมาธิไร้เดียงสาต้องมีประสบการณ์ของการปฏิบัติเจริญสติที่เกี่ยวข้องรวมถึงการทำสมาธิ, โยคะ, ไทชิชี่กงหรือศิลปะการต่อสู้และไม่ได้รับคัดเลือกจากฐานข้อมูลของอาสาสมัครสุขภาพดีเช่นเดียวกับอีเมลและหนังสือเวียนส่งไปยังนักศึกษาและบุคลากรของ คิงส์คอลเลจลอนดอน การศึกษา 2 รวม 28 การทำสมาธิของชายที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่มาจากเซนเถรวาท

Results (Thai) 2:

การสอบสวนนี้รวมถึงสองการศึกษาอิสระ. ศึกษา1รวม24ที่มีประสบการณ์การทำสมาธิ (19 เพศชาย) และ24บุคคลที่ทำสมาธิ-ไร้เดียงสา (ผู้ชายทั้งหมด). มีการคัดออกจากศูนย์พุทธศาสนาทั่วสหราชอาณาจักรผ่านโปสเตอร์และโฆษณา ทำให้มีความสอดคล้องกันในการปฏิบัติของพวกเขานานกว่า2ปี, การฝึกซ้อมอย่างน้อย6วันต่อสัปดาห์เป็นเวลาอย่างน้อย๔๕นาทีต่อวัน, และถูกวาดจาก Dzogchen และประเพณีมหามุนีของศาสนาพุทธทิเบต. บุคคลที่ไร้เดียงสาในการทำสมาธิต้องมีประสบการณ์ของการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับการมีสติรวมทั้งการทำสมาธิ, โยคะ, ไทชิ, chi ฆ้อง, หรือศิลปะการต่อสู้และได้รับคัดได้จากฐานข้อมูลของอาสาสมัครสุขภาพดีเช่นเดียวกับการส่งเสริมการไหลเวียนของนักเรียนและ เจ้าหน้าที่ของพระราชาวิทยาลัยลอนดอน การศึกษาที่2รวมถึง28มีประสบการณ์เพศชายส่วนใหญ่จากเซน, Theravada, Vajrayana และประเพณีของพระพุทธศาสนา, และ28คนทำสมาธิคนไร้เดียงสา, คัดออกในวิธีเดียวกับการศึกษา1โดยใช้เกณฑ์เดียวกัน.

Results (Thai) 3:

การศึกษาประกอบด้วยสองการศึกษาอิสระ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติตนของผู้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน นักสมาธิเหล่านี้ได้รับการคัดเลือกจากศูนย์พระพุทธศาสนาทั่วสหราชอาณาจักรผ่านโปสเตอร์และโฆษณา กรรมฐานต้องสอดคล้องกับการปฏิบัติมากกว่าสองปีอย่างน้อยหกวันต่อสัปดาห์อย่างน้อยห้านาทีต่อวันและเรียนรู้จากพระสงฆ์ในทิเบตและประเพณี Mahmood ผู้บริสุทธิ์การทำสมาธิต้องไม่มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับสติรวมทั้งสมาธิโยคะไทเก็กชี่กงหรือศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการสรรหาจากฐานข้อมูลอาสาสมัครสุขภาพและอีเมล์และประกาศให้นักเรียนและเจ้าหน้าที่ของคิงส์คอลเลจ การวิจัยประกอบด้วย 28 ชายกรรมฐานที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่มาจากเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนเซนและพระพุทธศาสนารวมทั้งบุคคลผู้บริสุทธิ์ 28 ที่ได้รับการสรรหาในลักษณะเดียวกันเป็นหนึ่งในการศึกษา