Traditionally, microbial contaminat

Traditionally, microbial contamination in powders has not been
considered an important problem due to their low water activity (aw)
which limitsmicrobial growth during storage (FDA, 2015). Microorganisms
are not inactivated at low levels of aw; instead, however, they become
highly resistant to standard decontamination procedures such as
heat (Laroche, Fine, & Gervais, 2005). For this reason, microbial contamination
is becoming a subject of ever-increasing concern: in particular,
contamination caused by pathogenic microorganisms that are present
in the rawpowdermaterial andwhich is used in the elaboration of foodstuffs.
This problem is remarkable in flours since several studies have
found counts from 3 to 5 log10 cycles of total viable counts (Bullerman
& Bianchini, 2009; Sauer, 1992; Victor et al., 2013). Other studies define
Salmonella spp., Escherichia coli and Bacillus cereus, as pathogenic, and
Lactobacillus spp., as spoilage, as the microorganisms of major interest
in flour and wheat (Berghofer, Hocking, Miskelly, & Jansson, 2003;
Eyles,Moss,& Hocking, 1989; Richter,Dorneanu, Eskridge,& Rao, 1993).

Results (Thai) 1:

ประเพณี การปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์ในผงไม่ได้ถือว่าเป็นปัญหาสำคัญเนื่องจากกิจกรรมของพวกเขาน้ำต่ำ (อึ้ง)limitsmicrobial ซึ่งเติบโตระหว่างการเก็บรักษา (FDA, 2015) จุลินทรีย์จะไม่ยกในระดับต่ำของอึ้ง แทน อย่างไรก็ตาม พวกเขากลายเป็นทนทานต่อการเปื้อนมาตรฐานกระบวนการเช่นความร้อน (Laroche ปรับ และ ซื้อ 2005) ด้วยเหตุนี้ ปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์เรื่องของการเพิ่มมากขึ้นกลายเป็นความกังวล: โดยเฉพาะปนเปื้อนจากเชื้อจุลินทรีย์ที่มีอยู่ในการ rawpowdermaterial andwhich จะใช้ในรายละเอียดของอาหารปัญหานี้น่าทึ่งในแป้งเนื่องจากมีหลายการศึกษาพบนับตั้งแต่ 3 5 log10 รอบการนับได้ทั้งหมด (Bullerman& Bianchini, 2009 Sauer, 1992 วิคเตอร์ et al. 2013) กำหนดการศึกษาอื่น ๆซัล Escherichia coli และ Bacillus cereus เป็น ทำให้เกิดโรค และออกซิเจนแลคโตบาซิลลัส เป็นเน่าเสีย เป็นจุลินทรีย์ที่น่าสนใจที่สำคัญในแป้งและข้าวสาลี (Berghofer, Hocking, Miskelly และ Jansson, 2003Eyles มอส และ Hocking, 1989 ริกเตอร์ Dorneanu, Eskridge และ Rao, 1993)

Results (Thai) 2:

ตามเนื้อผ้าการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ในผงยังไม่ได้รับการ
พิจารณาว่าเป็นปัญหาสำคัญเนื่องจากกิจกรรมของพวกเขาต่ำน้ำ (AW)
ซึ่งการเจริญเติบโต limitsmicrobial ระหว่างการเก็บรักษา (องค์การอาหารและยา, 2015) จุลินทรีย์ที่
ยังไม่ได้ใช้งานในระดับต่ำของอัล; แต่อย่างไรก็ตามพวกเขากลายเป็น
สูงทนต่อขั้นตอนการปนเปื้อนมาตรฐานเช่น
ความร้อน (Laroche ปรับและเวีย, 2005) ด้วยเหตุนี้การปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์
จะกลายเป็นเรื่องของความกังวลที่เพิ่มมากขึ้น A: โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การปนเปื้อนที่เกิดจากเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคที่มีอยู่
. ใน andwhich rawpowdermaterial จะใช้ในรายละเอียดของอาหาร
ปัญหานี้เป็นที่โดดเด่นในแป้งตั้งแต่หลายการศึกษาได้
พบว่า นับ 3-5 log10 รอบของการนับที่ทำงานได้รวม (Bullerman
& Bianchini 2009; Sauer 1992. วิคเตอร์, et al, 2013) การศึกษาอื่น ๆ กำหนด
Salmonella spp, Escherichia coli และเชื้อ Bacillus cereus ในฐานะที่ทำให้เกิดโรคและ.
Lactobacillus spp เช่นการเน่าเสียเป็นจุลินทรีย์ที่น่าสนใจที่สำคัญ.
ในแป้งและข้าวสาลี (Berghofer, ฮอกกี้, Miskelly และ Jansson 2003;
Eyles มอส และสาบ 1989; ริกเตอร์ Dorneanu, Eskridge และราว 1993)

Results (Thai) 3:

นอกจากนี้ การปนเปื้อนจุลินทรีย์ในผงได้ถือว่าเป็นปัญหาสำคัญ เนื่องจากการกิจกรรมน้ำต่ำ ( AW )ซึ่ง limitsmicrobial การเจริญเติบโตในระหว่างการเก็บรักษา ( FDA , 2015 ) จุลินทรีย์มีการศึกษาในระดับต่ำของโอ้ แทน อย่างไรก็ตาม พวกเขากลายเป็นสูงป้องกันการปนเปื้อน ขั้นตอนมาตรฐาน เช่นความร้อน ( ลา ดี และ เจอร์แวส , 2005 ) ด้วยเหตุผลนี้ การปนเปื้อนของจุลินทรีย์มันกลายเป็นเรื่องของความกังวลที่เพิ่มมากขึ้น : โดยเฉพาะมลภาวะที่เกิดจาก เชื้อโรค จุลินทรีย์ ที่มีอยู่ใน andwhich rawpowdermaterial ใช้ในรายละเอียดของอาหารปัญหานี้เป็นที่โดดเด่นในแป้งตั้งแต่หลายการศึกษาพบว่า นับจาก 3 ถึง 5 รอบ ได้นับรวม LN ( bullerman& bianchini , 2009 ; ที่ , 1992 ; วิคเตอร์ et al . , 2013 ) การศึกษาอื่น ๆกำหนดซัลโมเนลลา และ Bacillus cereus , Escherichia coli , เชื้อโรค , และLactobacillus spp . เช่นการเน่าเสีย เป็นจุลินทรีย์ที่น่าสนใจหลักในแป้งและข้าวสาลี ( berghofer ขาย miskelly , , , และ แจนสัน , 2003 ;เอลส์ , มอส , และขาย , 1989 ; ริกเตอร์ dorneanu เอสคริจ , และ Rao , 1993 )