Acculturation and AssimilationAs wi

Acculturation and Assimilation
As with the rest of Native Americans, the Inuit acculturation and assimilation patterns were more the result of coercion than choice. A main tool of assimilation was education. Schools, set up by the state or by missions, discouraged the learning of native languages; English became the primary language for students who were often transported hundreds of miles from their homes. Students who spoke their native Inupiaq language were punished and made to stand with their faces to the corner or by having their mouths washed out with soap. Returning to their home villages after being sent away for four years to the Bureau of Indian Affairs high schools, these Inuit no longer had a connection to their language or culture. They were ill-equipped to pass traditions on to their own children.
By the 1970s, however, this trend was reversed, as the Inuit began organizing, demanding, and winning more local autonomy. More local schools opened that honored the ancient ways of the Inuit. For many this was too little, too late. Though old dances and festivals have returned, and the language is studied by the young, it is yet to be seen if the old cultural heritage can be re-instituted after a century and more of assimilation.
TRADITIONS, CUSTOMS, AND BELIEFS
Inuit social organization was largely based on bilateral kinship relations. There was little formal tribal control, which led to blood feuds between clans. However, hunting or trading provided opportunities for cooperative endeavors, in which different kinship groups teamed up for mutual benefit.
Wintertime was a period for the village to come together; men gathered in the common houses called kashims or karigi, also used for dancing. Games, song contests, wrestling, and storytelling brought the people of small villages together after hunts and during the long, dark winter months. Much of Inuit life was adapted to the extremes of summer and winter night lengths. Inupiats formerly lived in semi-excavated winter dwellings, made of driftwood and sod built into a dome. Moss functioned as insulation in these crude shelters. A separate kitchen had a smoke hole, and there were storage areas and a meat cellar. These dwellings could house 8 to 12 people. Temporary snow houses were also used, though the legendary igloo was a structure used more by Canadian Inuit.

Results (Thai) 1:

Acculturation และผสมกลมกลืนเช่นเดียวกับส่วนเหลือของกลุ่มชนพื้นเมืองอเมริกัน Inuit acculturation และผสมรูปแบบได้มากขึ้นผลของแกมบังคับมากกว่าทางเลือก ศึกษาเครื่องมือหลักของการผสมกลมกลืนได้ การเรียนรู้ภาษาพื้นเมือง กำลังใจโรงเรียน ตั้ง โดยรัฐ หรือ โดย ภารกิจ ภาษาอังกฤษเป็น ภาษาหลักสำหรับนักเรียนที่มักจะขนย้ายหลายร้อยไมล์จากบ้านของพวกเขา นักเรียนที่พูดภาษา Inupiaq ดั้งเดิมมีโทษ และทำยืนกับหน้ามุม หรือมีตามล้างออก ด้วยสบู่ กลับไปหมู่บ้านของบ้านหลังจากส่งไปสี่ปีโรงเรียนสูงสำนักกิจการอินเดีย Inuit เหล่านี้ไม่มีการเชื่อมต่อกับภาษาหรือวัฒนธรรมของพวกเขา พวกเขาไม่พร้อมผ่านประเพณีลูกเองโดยทศวรรษ 1970 ไร แนวโน้มนี้ถูกกลับ เป็น Inuit เริ่มจัดระเบียบ เรียกร้อง และชนะอิสระท้องถิ่นเพิ่มเติม โรงเรียนท้องถิ่นเพิ่มเติมเปิดอีกที่แบบโบราณของ Inuit ในนี้ได้น้อยเกินไป สายเกินไป ว่าเต้นเก่าและเทศกาลได้กลับ และศึกษาภาษา โดยหนุ่มสาว ได้ยังได้ถ้าวัฒนธรรมเก่าสามารถ instituted อีกครั้งหลังจากศตวรรษและผสมกลมกลืนมากขึ้นประเพณี ประเพณี และความเชื่อInuit องค์กรสังคมส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างญาติ มีน้อยเป็นชาวควบคุม ที่ feuds เลือดระหว่างสมัครพรรคพวก อย่างไรก็ตาม การล่าสัตว์ หรือขายให้โอกาสสำหรับความพยายามร่วมมือ ที่กลุ่มญาติอื่น teamed ขึ้นเพื่อประโยชน์ร่วมกันฤดูมีระยะเวลาในหมู่บ้านมาร่วมกัน การรวบรวมคนในบ้านที่เรียกว่า kashims หรือ karigi ใช้สำหรับเต้นรำทั่วไป เกม เพลงแข่งขัน มวยปล้ำ และ storytelling นำคนของหมู่บ้านเล็ก ๆ กัน หลัง hunts และใน ช่วงเดือนฤดูหนาวที่ยาวนาน มืด ของชีวิต Inuit ถูกปรับสุดของฤดูร้อน และหนาวยาวคืน Inupiats อาศัยอยู่ในบริเวณขุดกึ่งหนาว ทำ driftwood และสดอยู่ในโดมเดิม มอแยกเป็นฉนวนในพิงดิบเหล่านี้ ห้องครัวแยกต่างหากมีรูควัน และมีพื้นที่และกริเนื้อ บริเวณเหล่านี้ไม่สามารถบ้าน 8-12 คน บ้านหิมะชั่วคราวได้ใช้ ว่าบิลตำนานมีโครงสร้างที่ใช้มากขึ้น โดย Inuit แคนาดาด้วย

Results (Thai) 2:

วัฒนธรรมและการดูดซึมเช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของชาวพื้นเมืองอเมริกันที่เอสกิโมวัฒนธรรมและรูปแบบการดูดซึมได้มากขึ้นเป็นผลมาจากการข่มขู่กว่าทางเลือก
เครื่องมือหลักของการดูดซึมคือการศึกษา โรงเรียนที่ตั้งขึ้นโดยรัฐหรือภารกิจกำลังใจในการเรียนรู้ภาษาพื้นเมือง; ภาษาอังกฤษกลายเป็นภาษาหลักสำหรับนักเรียนที่ถูกส่งมักจะหลายร้อยไมล์จากบ้านของพวกเขา นักเรียนที่พูดภาษาอินูเปียตพื้นเมืองของพวกเขาถูกลงโทษและให้ยืนอยู่กับใบหน้าของพวกเขาไปที่มุมหรือโดยการมีปากของพวกเขาล้างออกด้วยสบู่ กลับไปยังหมู่บ้านบ้านของพวกเขาหลังจากที่ถูกส่งออกไปเป็นเวลาสี่ปีที่สำนักกิจการอินเดียนโรงเรียนมัธยมเอสกิโมเหล่านี้ไม่ได้มีการเชื่อมต่อกับภาษาหรือวัฒนธรรมของพวกเขา พวกเขาได้รับไม่พร้อมที่จะส่งผ่านไปยังประเพณีเด็กของตัวเอง.
โดยปี 1970 แต่แนวโน้มนี้ได้กลับเป็นเอสกิโมเริ่มจัดเรียกร้องและชนะเอกราชในท้องถิ่นมากขึ้น โรงเรียนในท้องถิ่นอื่น ๆ ที่เปิดรับเกียรติวิธีโบราณของเอสกิโม สำหรับหลาย ๆ คนนี้คือน้อยเกินไปสายเกินไป แม้ว่าเต้นรำเก่าและเทศกาลได้กลับมาและภาษาที่มีการศึกษาโดยหนุ่มมันก็ยังไม่ได้เห็นว่ามรดกทางวัฒนธรรมที่เก่าสามารถทำการอีกครั้งหลังจากศตวรรษและอื่น ๆ การดูดซึม.
ประเพณีศุลกากรและความเชื่อเอสกิโมองค์กรทางสังคม
ได้มากขึ้นในความสัมพันธ์เครือญาติทวิภาคี มีเล็ก ๆ น้อย ๆ การควบคุมของชนเผ่าอย่างเป็นทางการซึ่งนำไปสู่เลือดระหองระแหงระหว่างชนเผ่า อย่างไรก็ตามการล่าสัตว์หรือการค้าให้โอกาสสำหรับความพยายามของสหกรณ์ซึ่งในกลุ่มเครือญาติที่แตกต่างกันร่วมเพื่อประโยชน์ร่วมกัน.
ฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาสำหรับหมู่บ้านที่จะมาร่วมกัน; คนที่รวมตัวกันในบ้านร่วมกันเรียกว่า kashims หรือ karigi นอกจากนี้ยังใช้สำหรับการเต้นรำ เกมการแข่งขันเพลงมวยปล้ำและการเล่าเรื่องที่นำผู้คนในหมู่บ้านเล็ก ๆ ด้วยกันหลังจากการล่าสัตว์และในช่วงระยะเวลาที่ฤดูหนาวที่มืด ชีวิตของเอสกิโมก็เหมาะสุดขั้วของฤดูร้อนและความยาวคืนในช่วงฤดูหนาว Inupiats อาศัยอยู่ในสมัยก่อนกึ่งขุดที่อยู่อาศัยในช่วงฤดูหนาวที่ทำจากเศษไม้ที่ลอยและดินที่สร้างขึ้นในโดม มอสทำหน้าที่เป็นฉนวนกันความร้อนในที่พักอาศัยน้ำมันดิบเหล่านี้ ห้องครัวแยกเป็นสัดส่วนมีหลุมควันและมีพื้นที่จัดเก็บและห้องเก็บเนื้อ ที่อยู่อาศัยเหล่านี้อาจบ้าน 8-12 คน บ้านหิมะชั่วคราวนอกจากนี้ยังถูกนำมาใช้ แต่กระท่อมน้ำแข็งตำนานเป็นโครงสร้างที่ใช้มากขึ้นโดยแคนาดาเอสกิโม

Results (Thai) 3:

การผสมผสานทางวัฒนธรรมและการผสมผสาน
เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของชาวอเมริกันพื้นเมืองชาวเอสกิโมการผสมผสานทางวัฒนธรรมและรูปแบบการใช้ผลของการบังคับมากกว่าทางเลือก เป็นเครื่องมือหลักในการได้รับการศึกษา โรงเรียนที่ตั้งขึ้นโดยรัฐหรือโดยภารกิจ ท้อ การเรียนรู้ภาษาพื้นเมืองภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักสำหรับนักเรียนที่มักจะเดินทาง หลายร้อยไมล์จากบ้าน นักเรียนที่พูดภาษาภาษาอินุพิอัค Name พื้นเมืองของพวกเขาถูกลงโทษและให้ยืนด้วยใบหน้าของพวกเขาไปยังมุมหรือมีปากล้างออกด้วยสบู่ กลับไปยังหมู่บ้านของบ้าน หลังถูกส่งไปสี่ปี สำนักกิจการอินเดียนโรงเรียนสูงพวกเอสกิโมไม่ได้มีการเชื่อมต่อกับภาษาหรือวัฒนธรรมของพวกเขา พวกเขาป่วยห้องผ่านประเพณีลูกตัวเอง
โดยปี 1970 แต่แนวโน้มนี้กลับเป็นเอสกิโมเริ่มจัด เรียกร้อง และชนะในท้องถิ่นมากขึ้น โรงเรียนในท้องถิ่นมากขึ้น เปิดเป็นวิธีโบราณของบทกวี หลายมันสายไปแล้วแม้ว่าเทศกาลเต้นรำเก่า และก็กลับมา และใช้ภาษาที่เรียน โดยเด็ก มันก็ยังไม่ได้เห็นว่ามรดกทางวัฒนธรรมเก่าสามารถเป็น instituted หลังจากศตวรรษและเพิ่มการดูดซึม .
ประเพณี ประเพณี และความเชื่อ
เอสกิโมองค์กรทางสังคมเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ความสัมพันธ์ทวิภาคี มีการควบคุมน้อยอย่างเป็นทางการของชนเผ่า ซึ่งทำให้เลือดระหองระแหงระหว่างเผ่าอย่างไรก็ตาม ล่าสัตว์ หรือการซื้อขายเปิดโอกาสสำหรับความพยายามของสหกรณ์ ซึ่งในกลุ่มเครือญาติที่แตกต่างกัน teamed ขึ้นเพื่อประโยชน์ร่วมกัน
ฤดูหนาวเป็นระยะเวลาสำหรับหมู่บ้านมาอยู่ด้วยกัน ผู้ชายในบ้าน เรียกกันทั่วไป kashims หรือโพสต์ , ยังใช้สำหรับการเต้น เกม เพลงการแข่งขันมวยปล้ำการเล่าเรื่องและนำประชาชนของหมู่บ้านเล็ก ๆ กัน หลังจากล่าและช่วงมืดฤดูหนาวเดือน มากของชีวิตของชาวอินูอิต ถูกปรับให้เข้ากับขั้วของฤดูร้อน และช่วงกลางคืนในฤดูหนาว inupiats เดิมทีอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยกึ่งขุดฤดูหนาวทำให้ขอนไม้และ SOD สร้างขึ้นเป็นโดม มอสทำหน้าที่เป็นฉนวนในที่พักอาศัยดิบเหล่านี้ ห้องครัวแยกต่างหาก มีควัน รูและมีพื้นที่เก็บข้อมูล และเก็บเนื้อ บ้านนี้บ้าน 8 ถึง 12 คน บ้านหิมะชั่วคราวก็ใช้แม้ว่า Igloo ตำนาน เป็นโครงสร้างที่ใช้มากขึ้นโดย
เอสกิโมชาวแคนาดา