Raven was bored. He was walking alo

Raven was bored. He was walking along the beach in Haida Gwaii, looking for some new way to amuse himself. As he walked along the beach, the blue ocean in front of him and the green forest behind him didn’t seem interesting. Raven wanted to play, but there was no one to play with.

Then he heard a strange sound, unlike any sound he knew. He looked up and down the beach. Where was it coming from? As he walked he noticed a large white clamshell lying in the sand. Inside the clamshell were tiny creatures, unlike any he had seen before.

Raven bent down to get a closer look. The creatures seemed afraid of him, so he began to coax them in a gentle voice, “Come out. Come out. Don’t be afraid. I won’t hurt you.”

A few of the creatures came out of the clamshell. They were very different from Raven. They had no feathers, no wings, and no beaks. Like him, they walked on two legs, but they had arms, faces with mouths, and black hair. They spoke to each other in a language that Raven didn’t understand. These tiny creatures were the first humans.

Raven enjoyed watching these humans play and explore the world. After a while, when he was beginning to feel bored again, he noticed that these humans were only men. There were no women. Raven had an idea. He wondered if he could find some women. He searched for a long time. Then he saw some *chitons. He opened one of the chitons and found some lovely, tiny women. He brought the women to the men.

Raven enjoyed watching the behaviour of the men and women. He saw them begin to pair off and have children. The human families moved to other parts of the island. Since that day, many generations of humans have grown and flourished, and Raven has never been bored.

* Chiton: a large sea shell

Results (Thai) 3:

ราเวน เบื่อ เขาเดินเลียบชายหาดใน Haida gwaii มองหาหนทางใหม่ที่ชอบใจตัวเอง ขณะที่เขาเดินเลียบชายหาดบลูโอเชี่ยน ต่อหน้าเขา และป่าเขียวหลังเขาดูไม่น่าสนใจ ราอยากเล่นแต่ไม่มีคนเล่นด้วยแล้วเขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ไม่เหมือนเสียงที่เขารู้จัก เขาเงยหน้าขึ้นและลงชายหาด แล้วมันมาจากไหน ขณะที่เขาเดิน เขาสังเกตเห็นสีขาวขนาดใหญ่อยู่ในหอยทราย ภายในหอยเป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ซึ่งแตกต่างจากที่เขาเคยเห็นมาก่อนเรเวนก้มลงไปดูใกล้ ๆ สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะกลัวเขา ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาด้วยเสียงที่อ่อนโยน " ออกมา ออกมา ไม่ต้องกลัว ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก "ไม่กี่ของสิ่งมีชีวิตออกมาจากหอย พวกเขาแตกต่างจาก Raven ไม่มีปีก ไม่มีปีก ไม่มีจงอยปาก . ชอบเขา พวกเขาเดินสองขา แต่พวกเขามีแขน ใบหน้ากับปาก และเส้นผมสีดำ พวกเขาพูดกันในภาษาราไม่เข้าใจ สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆเหล่านี้เป็นมนุษย์คนแรกนกกาเหว่าชอบดูคนเหล่านี้เล่นและสำรวจโลก หลังจากนั้น เมื่อเขาเริ่มรู้สึกเบื่ออีก เขาสังเกตว่า คนเหล่านี้เป็นเพียงผู้ชาย ไม่มีผู้หญิง ราเวน มีความคิด เขาสงสัยว่าถ้าเขาสามารถหาผู้หญิงบาง เขาพยายามตามหามานาน แล้วเขาก็เห็นบาง * chitons . เขาเปิดหนึ่งของ chitons และพบผู้หญิงตัวเล็กบางน่ารัก . เขาพาผู้หญิงกับผู้ชายนกกาเหว่าชอบเฝ้าดูพฤติกรรมของผู้ชายและผู้หญิง เขาเห็นพวกมันเริ่มจับคู่กัน และมีเด็ก ครอบครัวมนุษย์ย้ายไปยังส่วนอื่น ๆของเกาะ นับตั้งแต่วันนั้น หลายรุ่นของมนุษย์เติบโตและเจริญรุ่งเรือง และ ราเวน ไม่เคยเบื่อ* ลิ่นทะเล : เปลือกหอยขนาดใหญ่