Dusk, outside of the Forest of Gods

Dusk, outside of the Forest of Gods.

“Peng!” With that sound, a halo of light burst forth and filled the sky.

Seven days ago, the Third Elder smoothly guided us to God’s Barrier. During this week, we lost count of the many methods we had used to attempt to break through this barrier. We used magical attacks, battle spirit attacks, combined attacks and penetrating attacks (all on the same place) and still we failed.

“I don’t have any more strength. It seems like we don’t have any hopes of doing it today either.” After firing off two rank 8 spells, I sat down beside Zhan Hu in exhaustion.

Xiu Si wrinkled his eyebrows and said, “Could it be that this is truly a barrier created by the Gods? Even with all of our attacks, we were unable to harm it in the slightest. It truly is too frightening.”

Xing Ao furiously replied, “I refuse to believe that! I’ll go try again.” As he said this, he concentrated his battle spirit into his knight’s sword and released a powerful slash. “Peng!” Needless to say, the barrier rebounded again.

This barrier was transparent and whenever it faced an attack, it would release seven brilliant colors of light. We didn’t know how much strength it had. I estimated that a forbidden spell wouldn’t be able to penetrate it.

I muttered, “Don’t tell me we truly have to give up? What face would I have left if I have to tell Teacher Di that I left this mountain of treasure empty handed?”

Dong Ri walked to my side and consoled me, “Don’t think too hard about it. A sincere heart is most effective. Let’s just rest for today and continue tomorrow.”

Dong Ri’s words moved me and I eagerly asked him, “What did you just say?”

Dong Ri stared at me blankly and said, “I said that we should rest first and continue tomorrow! What’s the matter?”

“That’s not it. The part before it.”

“Before that I told you not to think about it too hard. A sincere heart is most effective.”

“Yes, yes ,yes! That’s the part. A sincere heart is most effective. A sincere heart is most effective… Could it be that the method we are using is wrong?”

After hearing my words, Xiu Si’s eyes also began to shine. “That’s right! Could it be that we aren’t supposed to attack it but rather appease it?

I thought about it and said, “Forget about it. We’ll just leave it be for today. Everyone’s already exhausted so we’ll have a good rest first, and then we’ll carefully study it tomorrow.”

We laid down on a bed of spread tree leaves and looked at the sky’s stars. How do we break through this indestructible barrier? Strength won’t work. Softness of a sincere heart, what method of sincerity would work? These thoughts continued to flash through my mind, causing me to toss in bed, unable to sleep. Forget about it. I couldn’t sleep anyway, so I’ll meditate. I’ll replenish my magic power as soon as possible and think about it tomorrow.

I gradually concentrated my mind on my Gold Dan. I felt fully relaxed and sensed the surrounding light elements. Much of the bright full moon’s light gathered towards me. I thought to myself, ‘Beloved friends, come. I need you.’

Following the arrival of the light elements, the Gold Dan gradually enriched itself. An unknown amount of time had passed and my Gold Dan had already replenished its energy. This feeling of fullness is truly comfortable. I opened my eyes. The day had just dawned. Everyone was still dreaming. I walked by myself to the edge of the barrier and lightly stroked the indestructible barrier with my hand. I sighed to myself ten million times. After a year of effort, we finally reached here but to stop now was unbearable.

Results (Thai) 1:

ค่ำ นอกป่าพระเจ้า"ยี่เป็ง" เครื่องเสียง รัศมีของแสงระเบิดไว้ แล้วเต็มท้องฟ้าเจ็ดวันที่ผ่าน สามพี่รื่นแนะนำเราไปกั้นพระเจ้า ในช่วงสัปดาห์นี้ เราหายไปจำนวนหลายวิธีที่เราใช้เพื่อพยายามที่จะฝ่าอุปสรรคนี้ เราใช้เวทมนตร์โจมตี โจมตีวิญญาณต่อสู้ รวมการโจมตี และโจมตีเจาะทั้งหมดในสถานเดียวกัน) และยัง ไม่"ฉันไม่มีแรงใด ๆ เพิ่มเติม เหมือนว่าเราไม่มีความหวังใด ๆ ทำวันนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง " หลังจากยิงออกสองอันดับ 8 คาถา ผมนั่งลงข้าง ๆ หู Zhan ในอ่อนเพลียศรี Xiu รอยย่นคิ้วของเขา และกล่าว ว่า "อาจจะเป็นว่า นี้เป็นอุปสรรคที่สร้างขึ้น โดยพระเจ้า แม้จะ มีทั้งหมดโจมตีของเรา เราก็ไม่สามารถทำอันตรายในน้อยที่สุด แท้จริงก็น่ากลัวเกินไป"อ่าว Xing กระโชกตอบว่า "ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่า ผมจะไปลองอีกครั้ง" เมื่อเขากล่าวว่า เขาเข้มข้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเป็นดาบอัศวินของเขา และออกเครื่องหมายทับมีประสิทธิภาพ "ยี่เป็ง" จำเป็นต้องพูด อุปสรรคดีดตัวขึ้นอีกครั้งอุปสรรคนี้มีความโปร่งใส และเมื่อใดก็ ตามที่มันต้องเผชิญกับการโจมตี มันจะปล่อยแสงเจ็ดสีสดใส เราไม่รู้ว่าแรงเท่าไรมันก็ ผมคาดคะเนว่า การสะกดต้องห้ามจะไม่สามารถเจาะได้ญี่ปุ่น "ไม่บอกเราอย่างแท้จริงต้องให้ขึ้น หน้าอะไรจะเหลือได้บอกครูดิว่า ผมออกจากภูเขานี้ของสมบัติที่ว่างเปล่ามือ"Ri ดงเดินไปด้านข้างของฉัน และ consoled me "ไม่คิดว่า ยากเกินไปเกี่ยวกับมัน ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด มาเหลือเพียงวันนี้ และวันพรุ่งนี้ต่อไป "คำดง Ri ย้ายฉัน และฉันถามเขา กระหาย "อะไรเพียง นะ"Ri ดงจ้องที่ฉัน blankly และกล่าว ว่า "ผมกล่าวว่า เราควรพักผ่อนก่อน และต่อไปวันพรุ่งนี้ เป็นอะไร""ก็ไม่ ส่วนก่อน""ก่อนที่ ผมบอกคุณจะไม่คิดถึงมันยากเกินไป ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด""ใช่ ใช่ ใช่ ที่เป็นส่วนหนึ่ง ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด... อาจจะเป็นว่า วิธีที่เราใช้จะไม่ถูกต้อง"หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉัน Xiu ศรีตายังเริ่มฉาย "ที่นี่ อาจจะเป็นว่า เราไม่ควรจะโจมตี แต่ค่อนข้างจะ เอาใจมันฉันคิดเกี่ยวกับมัน และกล่าว ว่า "ลืมเกี่ยวกับมัน เราก็จะปล่อยให้มีวันนี้ ทุกคนเป็นได้หมดดังนั้นเราจะมีส่วนเหลือดีแรก และจากนั้น เราจะศึกษามันวันพรุ่งนี้"เราวางลงบนเตียงของใบต้นแพร่กระจาย และมองดาวบนท้องฟ้า วิธีเราฝ่าอุปสรรคนี้ทำลาย ความแข็งแรงจะไม่ทำงาน ความนุ่มนวลของใจจริง วิธีอย่างจริงใจจะทำงานอย่างไร ความคิดเหล่านี้ทำการแฟลชผ่านใจ ทำให้ฉันโยนในเตียง นอนไม่หลับอย่างต่อเนื่อง ลืมเกี่ยวกับมัน ฉันไม่สามารถนอนหลับต่อไป ดังนั้นฉันจะนั่งสมาธิ ฉันจะเติมเต็มอำนาจวิเศษของฉันเร็วที่สุด และคิดเกี่ยวกับมันวันพรุ่งนี้ฉันค่อย ๆ เข้มข้นใจในแดนทองของฉัน ผมรู้สึกผ่อนคลาย และรู้สึกองค์ประกอบแสงโดยรอบ ของแสงสว่างเต็มดวงจันทร์ของรวบรวมต่อผม ผมคิดกับตัวเอง, ' มารัก คุณต้องการ 'ต่อมาองค์ประกอบแสง ด่านทองค่อย ๆ อุดมเอง จำนวนเวลาที่ไม่รู้จักได้ผ่าน และแดนทองของฉันแล้วได้เติมพลังงาน ความรู้สึกของความแน่นนี้เป็นความสะดวก เปิดตาของฉัน วันมีเพียงได้เริ่มขึ้น ทุกคนก็ยังคงฝัน ผมเองเข้าไปขอบของอุปสรรค และเบา ๆ stroked อุปสรรคทำลาย ด้วยมือของฉัน ผมถอนหายใจกับตัวเองสิบล้านครั้ง หลังจากปีของความพยายาม เราก็มาถึงที่นี่ แต่จะหยุดตอนนี้ก็เหลือทน

Results (Thai) 2:

Dusk นอกป่าแห่งเทพ.

"เพ้ง!" ด้วยเสียงที่เป็นรัศมีของระเบิดแสงออกมาและเต็มท้องฟ้า.

เจ็ดวันที่ผ่านมาพี่ที่สามได้อย่างราบรื่นนำทางเราอุปสรรคของพระเจ้า ในช่วงสัปดาห์นี้เราหายไปจำนวนหลายวิธีที่เราได้ใช้ความพยายามที่จะฝ่าอุปสรรคนี้ เราใช้เวทมนตร์โจมตีโจมตีจิตวิญญาณการต่อสู้โจมตีรวมและการโจมตีเจาะ (ทั้งหมดในสถานที่เดียวกัน) และเรายังคงล้มเหลว.

"ผมไม่ได้มีความแข็งแรงมาก ๆ ดูเหมือนว่าเราไม่ได้มีความหวังว่าจะทำมันในวันนี้อย่างใดอย่างหนึ่งใด ๆ . "หลังจากที่ยิงออกสองอันดับ 8 คาถาผมนั่งลงข้าง Zhan Hu ในอ่อนเพลีย.

ซิ่วศรีเหี่ยวย่นคิ้วของเขาและกล่าวว่า" มันอาจเป็นไปได้ว่านี้เป็นจริง อุปสรรคที่สร้างขึ้นโดยพระเจ้า? ถึงแม้จะมีการโจมตีของเราเราไม่สามารถที่จะเป็นอันตรายต่อมันในน้อย มันอย่างแท้จริงเป็นที่น่ากลัวเกินไป. "

Xing อ่าวคึกตอบว่า" ผมปฏิเสธที่จะเชื่อว่า! ฉันจะไปลองอีกครั้ง. "ในขณะที่เขากล่าวว่านี้เขาจดจ่อจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเข้าไปในดาบอัศวินของเขาและปล่อยเฉือนที่มีประสิทธิภาพ "เพ้ง" จำเป็นต้องพูดกำแพงกระดอนอีกครั้ง.

อุปสรรคนี้เป็นที่โปร่งใสและเมื่อใดก็ตามที่ต้องเผชิญกับการโจมตีก็จะปล่อยเจ็ดสีสดใสของแสง เราไม่ทราบว่ามีความแข็งแรงมากมันมี ผมคาดว่าคาถาต้องห้ามจะไม่สามารถที่จะเจาะมัน.

ฉันพึมพำ "อย่าบอกนะว่าเราอย่างแท้จริงได้ให้เพิ่มขึ้น? สิ่งที่ใบหน้าของฉันจะไม่เคยมีใครถ้าผมต้องบอกครู Di ที่ผมออกจากภูเขาของสมบัติมือเปล่านี้? "

ดงรีเดินไปที่ด้านข้างของฉันและปลอบใจผมว่า" อย่าคิดว่าหนักเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด ขอเพียงส่วนที่เหลือสำหรับวันนี้และดำเนินการต่อในวันพรุ่งนี้. "

คำดง Ri ย้ายฉันและฉันกระหายถามเขาว่า" คุณว่าอะไรนะ? "

ดง Ri จ้องที่ผม blankly และกล่าวว่า" ผมบอกว่าเราควรพักผ่อนแรกและดำเนินการต่อในวันพรุ่งนี้! เรื่องอะไร? "

" นั่นไม่ได้ ส่วนก่อนที่มันจะ. "

" ก่อนที่ผมบอกคุณไม่ได้ที่จะคิดเกี่ยวกับมันยากเกินไป ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด. "

" ใช่ใช่ใช่! นั่นเป็นส่วนหนึ่ง ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด ใจจริงมีประสิทธิภาพมากที่สุด ... มันอาจจะเป็นว่าวิธีการที่เราจะใช้เป็นสิ่งที่ผิด? "

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉันตาซิ่วศรียังเริ่มที่จะส่องแสง "ถูกตัอง! มันอาจจะเป็นว่าเราไม่ควรจะโจมตีมัน แต่เอาใจมันได้หรือไม่

ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และกล่าวว่า "ลืมเกี่ยวกับมัน เราก็จะปล่อยให้มันเป็นในวันนี้ ทุกคนหมดแล้วดังนั้นเราจะมีส่วนที่เหลือดีก่อนแล้วอย่างเราจะศึกษามันวันพรุ่งนี้. "

เราวางลงบนเตียงของการแพร่กระจายใบต้นไม้และมองไปที่ดาวของท้องฟ้า ทำอย่างไรเราจะฝ่าอุปสรรคทำลายนี้หรือไม่? ความแข็งแรงจะไม่ทำงาน ความนุ่มนวลของหัวใจที่จริงใจ, สิ่งที่วิธีการของความจริงใจจะทำงานอย่างไร ความคิดเหล่านี้อย่างต่อเนื่องเพื่อแฟลชผ่านใจของฉันทำให้ฉันจะโยนในเตียงนอนไม่หลับ ลืมมันซะ. ผมนอนไม่หลับอยู่แล้วดังนั้นผมจะนั่งสมาธิ ฉันจะเติมเต็มพลังเวทมนตร์ของฉันเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และคิดเกี่ยวกับมันในวันพรุ่งนี้.

ฉันค่อยๆเข้มข้นใจของฉันที่ Gold แดนของฉัน ผมรู้สึกผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่และรู้สึกองค์ประกอบแสงโดยรอบ มากของแสงพระจันทร์เต็มดวงสว่างรวบรวมมาทางผม ฉันคิดกับตัวเองว่า 'เพื่อนรักมา ฉันต้องการให้คุณ.

หลังการมาถึงขององค์ประกอบแสงทองแดนค่อยๆอุดมเอง ไม่ทราบจำนวนของเวลาที่ผ่านมาและแดนทองของฉันได้เติมพลังงานแล้ว ความรู้สึกของความแน่นนี้มีความสะดวกสบายอย่างแท้จริง ผมลืมตาขึ้น วันได้ผุดขึ้นเพียง ทุกคนก็ยังคงฝัน ผมเดินด้วยตัวเองไปที่ขอบของอุปสรรคและลูบเบา ๆ อุปสรรคทำลายด้วยมือของฉัน ผมถอนใจกับตัวเองสิบล้านครั้ง หลังจากปีของความพยายามในที่สุดเราก็มาถึงที่นี่ แต่จะหยุดตอนนี้ก็ทนไม่ได้

Results (Thai) 3:

มืด , นอกป่าแห่งเทพเจ้า" เพ้ง ! " กับเสียงนั้น รัศมีของระเบิดแสงออกมาและเต็มท้องฟ้าเจ็ดวัน สามผู้เฒ่าได้อย่างราบรื่นแนะนำเรา อุปสรรค ของพระเจ้า ในช่วงสัปดาห์นี้ เรานับจากหลายวิธี เราเคยพยายามที่จะทำลายผ่านอุปสรรคนี้ เราใช้โจมตีเวทมนตร์ต่อสู้วิญญาณโจมตี การโจมตีและการโจมตีทะลุรวม ( ทั้งหมดในที่เดียว ) แต่เราก็ยังล้มเหลว" ฉันไม่มีแรงอีกแล้ว ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีความหวังใด ๆของการทำมันแล้ววันนี้ หลังจากยิงไปสองอันดับ 8 สกิล ผมนั่งลงข้างๆชานโฮด้วยความอ่อนเพลียซูชีย่นคิ้วของเขาและกล่าวว่า " มันเป็นอย่างแท้จริงนี้คืออุปสรรคที่สร้างขึ้นโดยพระเจ้า แม้จะมีทั้งหมดของการโจมตีของเราเราไม่สามารถที่จะทำร้ายมันเลยแม้แต่น้อย มันอย่างแท้จริงจะน่ากลัวเกินไป "ซิ่งอ่าวคึกตอบว่า " ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่า ! ผมจะไปลองอีก " เขาพูด เขาเน้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเป็นดาบของอัศวินและปล่อยฟันที่มีประสิทธิภาพ " เพ้ง ! " ไม่ต้องพูดอะไรมาก อุปสรรค ดีดตัวขึ้นอีกครั้งอุปสรรคนี้โปร่งใส และเมื่อใดก็ตามที่ต้องเผชิญกับการโจมตี ก็จะปล่อยเจ็ดสีที่สดใสของแสง เราไม่รู้ว่าพลังมากมันมี ผมประมาณว่า เป็นคาถาต้องห้ามก็ไม่สามารถเข้าไปได้ฉันพึมพำ " อย่าบอกนะว่า แท้จริงเราต้องเลิก หน้าจะเหลืออะไร ถ้าฉันต้องไปบอกอาจารย์ดิ ว่าผมทิ้งภูเขาของสมบัติเปล่าจ้ะ ? "ดงริเดินมาข้างฉันและคอยปลอบใจฉัน " ไม่คิดว่ามากเกี่ยวกับมัน จริงใจ มีประสิทธิภาพมากที่สุด วันนี้พักผ่อนเยอะๆนะ และต่อไปในวันพรุ่งนี้ .คำพูดของดงรีย้ายฉันตั้งหน้าตั้งตาถามเขาว่า " คุณพูดว่าอะไรนะ "ดงริจ้องฉันอย่างว่างเปล่า และกล่าวว่า " ฉันว่าเราควรจะพักแรกและต่อด้วยพรุ่งนี้ ! เกิดอะไรขึ้น ? "" ไม่ใช่อย่างนั้น ส่วนก่อน "" ก่อนหน้านั้นผมบอกคุณไม่คิดเกี่ยวกับมันมากเกินไป จริงใจมีประสิทธิภาพมากที่สุด "" ใช่ ใช่ ใช่ นั่นก็เป็นส่วนหนึ่ง จริงใจ มีประสิทธิภาพมากที่สุด จริงใจที่มีประสิทธิภาพที่สุด . . . . . มันเป็นวิธีที่เราใช้อยู่มันผิด "หลังจากได้ยินคำพูดของซูชิ ตาเริ่มส่องแสง " ใช่แล้ว ! หรือว่าเราไม่ควรที่จะถูกโจมตีได้แต่ปลอบใจมันฉันคิดเกี่ยวกับมันและกล่าวว่า " ลืมเกี่ยวกับมัน เราจะปล่อยให้มันเป็นในวันนี้ ทุกคนก็เหนื่อย เราก็จะได้พักผ่อนก่อน แล้วเราก็ค่อย ๆ ศึกษามันพรุ่งนี้ "เรานอนบนเตียงของต้นไม้ใบไม้ การแพร่กระจาย และมองท้องฟ้าดวงดาว แล้วเราจะฝ่าอุปสรรคไม่ได้เหรอ ? ความแรงจะไม่ทำงาน ความนุ่มนวลจากจริงใจ วิธีการอะไร ความจริงใจจะทำงาน ความคิดเหล่านี้ยังคงแล่นเข้ามาในความคิดของฉัน ทำให้ฉันโยนบนเตียง ไม่สามารถหลับได้ ลืมเกี่ยวกับมัน ฉันนอนไม่หลับอยู่ดี ดังนั้น ผมจะนั่งสมาธิ ผมจะเติมพลังเวทย์ให้เร็วที่สุด และคิดเกี่ยวกับมันในวันพรุ่งนี้ฉันค่อยๆเข้มข้นจิตใจของฉันบนของฉันทองแดน ผมรู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกเต็มรอบองค์ประกอบแสง มากของแสงสว่าง พระจันทร์ก็รวมตัวกันกับผม ผมคิดกับตัวเอง " เพื่อนที่รักมา ฉันต้องการคุณต่อไปนี้การมาถึงของธาตุแสง ทองแดนค่อยๆอุดมสมบูรณ์นั่นเอง จํานวนเงินที่ไม่รู้จักของเวลาผ่านไปทองของฉัน แดน ได้เติมพลังงาน อิ่มเอิบนี่มันสบายจริงๆ ฉันเปิดตาของฉัน วันนี้เพิ่งจะเริ่มขึ้น . ทุกคนก็ยังฝันอยู่ ฉันเดินคนเดียวไปที่ขอบของสิ่งกีดขวาง และค่อย ๆลูบกั้นถูกทำลายด้วยมือของฉัน ฉันถอนหายใจกับตัวเอง 10 ล้านครั้ง หลังจากปีของความพยายาม ในที่สุดเราก็มาถึงที่นี่ แต่จะหยุดตอนนี้ก็เหลือทน