In apparent contradiction to the gl

In apparent contradiction to the global scale of social transformation and corresponding
complexities and dynamics in structures of society, many researchers in cross-cultural
psychology have been working and continue to work on the premise that cultural differences
can be conceptualised in terms of cultural dichotomies. Typically, these dichotomies have
been presented as contrasts between “the West vs. the Rest” (Hermans, 2001a, p. 267).
Different terms for dichotomous distinctions have been used to characterise Western culture
or self against non-Western culture or self as a whole, e.g. ‘egocentric’ vs. ‘sociocentric’
(Shweder & Bourne, 1984), ‘primary control’ vs. ‘secondary control’ (Azuma, 1984; Weisz,
Rothbaum, & Blackburn, 1984), ‘individualism’ vs. ‘collectivism’ (Singelis, Triandis,
Bhawuk, & Gelfand, 1995; Triandis, 1989; Triandis, 1994b; Triandis, 1995; TriandisBontempo, Villareal, Asai, & Lucca, 1988) and ‘independence’ vs. ‘interdependence’
(Kitayama & Markus, 1994; Markus & Kitayama, 1991; see Kagitçibasi & Poortinga, 2000
for an overview).

Results (Thai) 1:

ในความขัดแย้งที่ชัดเจนให้กับระดับโลกของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและความซับซ้อนที่เกี่ยวข้อง
และการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของสังคมนักวิจัยหลายคนในวัฒนธรรม
จิตวิทยาได้รับการทำงานและการทำงานต่อไปในสถานที่ที่แตกต่างทางวัฒนธรรม
สามารถแนวความคิดในแง่ของวัฒนธรรม ขั้ว โดยปกติขั้วเหล่านี้มี
ถูกนำเสนอเป็นความขัดแย้งระหว่าง "ตะวันตกเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือ" (hermans, 2001a, พี. 267).
เงื่อนไขแตกต่างกันสำหรับความแตกต่าง dichotomous มีการใช้ลักษณะวัฒนธรรมตะวันตก
หรือตัวเองกับวัฒนธรรมที่ไม่ใช่ตะวันตกหรือตัวเองเป็นทั้ง เช่น 'เห็นแก่ตัว' กับ 'sociocentric'
(shweder &บอร์น, 1984), การควบคุมหลัก 'กับ' การควบคุมรอง (Azuma 1984; Weisz,
Rothbaum, & blackburn,1984), 'ปัจเจก' กับ 'ส่วนรวม' (singelis, Triandis,
bhawuk, & gelfand, 1995; Triandis, 1989; Triandis, 1994b; Triandis, 1995; triandisbontempo, เรียว, Asai, &ลูกา, 1988) และ 'ความเป็นอิสระ 'กับ' พึ่งพา '
(Kitayama &มาร์คัส 1994; มาร์คัส& Kitayama, 1991; เห็น Kagitcibasi & poortinga, 2000
ภาพรวม)

Results (Thai) 2:

ในความขัดแย้งชัดเจนขนาดโลกของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและสอดคล้อง
ซับซ้อนและพลศาสตร์ในโครงสร้างของสังคม นักวิจัยจำนวนมากในข้ามวัฒนธรรม
จิตวิทยาการทำงาน และทำงานเกี่ยวกับวัฒนธรรมที่แตกต่าง
สามารถคิดว่าในแง่ของวัฒนธรรม dichotomies โดยปกติ dichotomies เหล่านี้ได้
การแสดงเป็นสัมผัสระหว่าง "ตะวันตกเทียบกับส่วนเหลือ" (Hermans, 2001a, p. 267) .
ใช้เงื่อนไขต่าง ๆ สำหรับความ dichotomous เพื่อ characterise วัฒนธรรมตะวันตก
หรือตนเองกับวัฒนธรรมตะวันตกหรือด้วยตนเองทั้งหมด เช่น "egocentric' กับ 'sociocentric'
(Shweder &บอร์น 1984), 'ควบคุมหลัก' กับ 'การควบคุมรอง' (เอซูม่า 1984 ไวสซ์,
Rothbaum แบล็กเบิร์น& 1984), 'ปัจเจก' กับ 'collectivism' (Singelis, Triandis,
Bhawuk & Gelfand, 1995 Triandis, 1989 Triandis, 1994b Triandis, 1995 TriandisBontempo ลลา Asai ลุ คกา& 1988) และ 'อิสรภาพ' กับ 'อิสระเสรี'
(Kitayama & Markus, 1994 Markus & Kitayama, 1991 ดู Kagitçibasi & Poortinga, 2000
สำหรับภาพรวม)

Results (Thai) 3:

ในความขัดแย้งกันอย่างชัดเจนในการปรับระดับโลกของสังคมและการปฏิรูปที่เกี่ยวข้อง
ความซับซ้อนและ Dynamics ในโครงสร้างของสังคมนักวิจัยจำนวนมากในทางจิตวิทยาข้ามวัฒนธรรม
ซึ่งจะช่วยได้ทำงานและยังใช้งานได้ต่อไปในข้อเท็จจริงที่ว่าความแตกต่างทางวัฒนธรรมสามารถ conceptualised
ซึ่งจะช่วยในเรื่องของคู่ตรงข้ามทางวัฒนธรรม โดยทั่วไปแล้วคู่ตรงข้ามเหล่านี้มี
ตามมาตรฐานการนำเสนอเป็นความขัดแย้งระหว่าง"ที่ทางตะวันตกเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือ"( hermans , 2001 , p . 267 )..
แตกต่างกันสำหรับ dichotomous จำแนกความแตกต่างได้ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างอัตลักษณ์วัฒนธรรมตะวันตก
หรือตนเองต่อไม่ใช่วัฒนธรรมตะวันตกหรือแบบบริการตัวเองทั้งหมด,เช่น' egocentric 'เมื่อเทียบกับ' sociocentric '
( shweder &เขตแดน, 1984 ),"หลักการควบคุม'เมื่อเทียบกับการควบคุม''รอง( azuma , 1984 ; weisz ,
rothbaum ,& blackburn ,1984 ),' อัตภาพ 'เมื่อเทียบกับ"ลัทธิให้มีกรรมสิทธิ์ร่วมกัน'( singelis , triandis ,
bhawuk ,& gelfand , 1995 ; triandis , 1989 ; triandis , 1994 b ; triandis , 1995 ; triandisbontempo , villareal , asai ,&, Lucca , 1988 )และ"ความเป็นอิสระเมื่อเทียบกับ''ไปเป็นสมมุติฐาน'
( kitayama & markus , 1994 ; markus & kitayama , 1991 ;ดู kagitçibasi & poortinga , 2000
สำหรับบทสรุป)