Conclusions and Future DirectionsUn

Conclusions and Future Directions
Unquestionably, the development of an effective, protective schistosomiasis vaccine would be of immense public health importance. This vaccine can be administered to children in order to prevent severe infection in the following years of high risk (3–12 y of age). This age group of children and young adolescents correspond to those ages in which contact with infected water is maximal. Booster doses of schistosomiasis vaccine may not be necessary since subsequent exposure to infective larvae could provide continuous re-stimulation to immunity. Such a vaccine would greatly reduce the need for logistically difficult and expensive drug-based programs and will save millions of lives. There is a very good likelihood of having a starter vaccine by the next decade. It is also important to realize that the most appropriate clinical endpoint for vaccine efficacy is reduction in morbidity associated with schistosomiasis. To this effect, emphasis should also be placed on exploring the therapeutic potential of antigens in addition to the conventional prophylactic and antifecundity efficacy estimations. Obviously, further research is required on the development of novel adjuvant vehicles as well as cocktail vaccine formulations to enhance protection levels with the eventual aim of 100% worm reduction. Furthermore, it would be sagacious if partly characterized antigens are not rushed pre-maturely into clinical trials without first testing their prophylactic and therapeutic potential in both rodent and nonhuman primate systems. There are several reasons for this cautious approach. For example, Lebens et al.18 have pointed out, and we concur, that some of the proposed vaccination strategies based on studies performed only in the mouse model could have undesirable effects in some individuals if taken to human clinical trials. This is partly because of a developing paradigm which suggests that mechanisms of protection in the permissive mouse model of schistosomiasis cannot completely be generalized to human protection. This belief is based on the failure to know exactly whether a successful schistosome vaccine should induce Th1 or Th2 or both responses that will result in acceptable protection/resistance. Overall, while schistosomiasis represents a major public health burden in areas of the world least-equipped to shoulder it, the future is bright for the development of a vaccine to combat this disease, but more funding and resources should be dedicated to these efforts.

Results (Thai) 1:

บทสรุปและทิศทางในอนาคตUnquestionably, the development of an effective, protective schistosomiasis vaccine would be of immense public health importance. This vaccine can be administered to children in order to prevent severe infection in the following years of high risk (3–12 y of age). This age group of children and young adolescents correspond to those ages in which contact with infected water is maximal. Booster doses of schistosomiasis vaccine may not be necessary since subsequent exposure to infective larvae could provide continuous re-stimulation to immunity. Such a vaccine would greatly reduce the need for logistically difficult and expensive drug-based programs and will save millions of lives. There is a very good likelihood of having a starter vaccine by the next decade. It is also important to realize that the most appropriate clinical endpoint for vaccine efficacy is reduction in morbidity associated with schistosomiasis. To this effect, emphasis should also be placed on exploring the therapeutic potential of antigens in addition to the conventional prophylactic and antifecundity efficacy estimations. Obviously, further research is required on the development of novel adjuvant vehicles as well as cocktail vaccine formulations to enhance protection levels with the eventual aim of 100% worm reduction. Furthermore, it would be sagacious if partly characterized antigens are not rushed pre-maturely into clinical trials without first testing their prophylactic and therapeutic potential in both rodent and nonhuman primate systems. There are several reasons for this cautious approach. For example, Lebens et al.18 have pointed out, and we concur, that some of the proposed vaccination strategies based on studies performed only in the mouse model could have undesirable effects in some individuals if taken to human clinical trials. This is partly because of a developing paradigm which suggests that mechanisms of protection in the permissive mouse model of schistosomiasis cannot completely be generalized to human protection. This belief is based on the failure to know exactly whether a successful schistosome vaccine should induce Th1 or Th2 or both responses that will result in acceptable protection/resistance. Overall, while schistosomiasis represents a major public health burden in areas of the world least-equipped to shoulder it, the future is bright for the development of a vaccine to combat this disease, but more funding and resources should be dedicated to these efforts.

Results (Thai) 3:

บทสรุปและทิศทางในอนาคต
เด็ดการพัฒนาที่มีประสิทธิภาพป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า วัคซีนจะมีความสำคัญสุขภาพของประชาชนอันยิ่งใหญ่ วัคซีนนี้สามารถบริหารให้เด็กเพื่อป้องกันการติดเชื้อรุนแรงในปีต่อไปนี้ของความเสี่ยงสูง ( 3 – 12 Y อายุ )กลุ่มนี้อายุของเด็กและเยาวชน วัยรุ่น วัยที่สอดคล้องกับผู้ที่ติดต่อกับน้ำที่ติดเชื้อเป็นสูงสุด ผู้สูงวัยของวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าอาจไม่จำเป็น เพราะภายหลังการการติดเชื้อตัวอ่อนสามารถกระตุ้นให้กำลังอย่างต่อเนื่องเพื่อภูมิคุ้มกันเช่นวัคซีนจะช่วยลดความต้องการยากันยากและแพงตามโปรแกรมและจะประหยัดนับล้านชีวิต มันเป็นโอกาสที่ดีมากของการเริ่มต้นวัคซีนโดยทศวรรษ นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องตระหนักว่าเหมาะสมที่สุดสำหรับประสิทธิภาพของวัคซีน คือ คลินิกช่วยลดการเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับโรคพิษสุนัขบ้า . ปรากฏการณ์นี้เน้นควรวางไว้บนสำรวจศักยภาพการรักษาของแอนติเจนที่นอกเหนือไปจากปกติ และประสิทธิภาพการใช้ antifecundity . เห็นได้ชัดว่าต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมในการพัฒนายานพาหนะเสริมใหม่ รวมทั้งค็อกเทลวัคซีนสูตรเพื่อเพิ่มระดับการป้องกันที่มีจุดมุ่งหมายสุดท้ายของการลดหนอน 100 % นอกจากนี้มันจะฉลาดหากฝนลักษณะแอนติเจนจะไม่วิ่งก่อนสุกในการทดลองทางคลินิก โดยการทดสอบศักยภาพการป้องกันและรักษาของพวกเขาทั้งในหนูและระบบไพรเมตที่ไม่ใช่มนุษย์คนแรก มีหลายเหตุผลสำหรับการระมัดระวังนี้ ตัวอย่างเช่น lebens et al.18 ได้ชี้ว่า เราเห็นด้วยบางส่วนของการฉีดวัคซีนตามการศึกษาดำเนินการเสนอกลยุทธ์ในรูปแบบเมาส์จะไม่พึงประสงค์ผลในบางคน ถ้าถ่ายให้มนุษย์คลินิก . นี่คือส่วนหนึ่งเป็นเพราะการพัฒนากระบวนทัศน์ซึ่งแสดงให้เห็นว่ากลไกของการป้องกันควบคุมโรคพิษสุนัขบ้าในเมาส์แบบไม่สมบูรณ์เป็นทั่วไปเพื่อป้องกันมนุษย์ความเชื่อนี้จะขึ้นอยู่กับความล้มเหลวที่จะรู้ว่าไม่ว่าจะเป็นประสบความสำเร็จ schistosome วัคซีนควรจูง th1 หรือ th2 หรือทั้งการตอบสนองซึ่งจะส่งผลในการต้านทานป้องกัน / ยอมรับ โดยรวม ในขณะที่โรคพิษสุนัขบ้า หมายถึง ภาระหลักสาธารณสุขในพื้นที่ของโลกซึ่งก็ไหล่มัน อนาคตจะสดใสสำหรับการพัฒนาวัคซีนเพื่อต่อสู้กับโรคนี้แต่เงินทุนมากขึ้นและทรัพยากรที่ควรจะทุ่มเทความพยายามเหล่านี้