Media and technology (e.g., TV, mov

Media and technology (e.g., TV, movies, video games, Internet) are conceptualized as sedentary activities that displace time for physical activity and ultimately lead to increases in Body Mass Index (BMI) among children and adolescents (Arora et al., 2013; Proctor et al., 2003). With technological convergence (i.e., the ability to access several technologies from one device) many young adults have access to social media on their cell phone and prefer to carry their social network around with them at all times (Brown & Bobkowski, 2011), which could be indicative of an increase in sedentary behavior. Television viewing has also been investigated in association with food choices and portion sizes (Blass et al., 2006; Cleland, Schmidt, Dwyer, & Venn, 2008). Young adult abdominal weight gain can be partially explained by the foods and beverages consumed while watching TV (Cleland et al., 2008) and young adults are more likely to consume high-density foods (e.g., pizza and macaroni and cheese) with less moderation while eating and viewing TV concurrently (Blass et al., 2006). Like TV, social media could serve as a distraction during eating. However, unlike television social media allows for interaction with others through technology. The interactive nature of social media may have a different influence on young adult health behavior than non-interactive technologies (e.g., TV, movies, music). Researchers have identified that social interaction can influence food choices and portions among young adults (McFerran, Dahl, Fitzsimons, & Morales, 2010). For example, an experimental study concerning food consumption in social situations reported that all of the young adult participants were likely to take more food than the consumer before them, but the people who followed a thin consumer in a food line took significantly less food when compared to people
who followed after an obese consumer (McFerran et al., 2010). It may be that social media use can be a distraction, like TV, for moderate food intake, but the interactive nature of social media may have a unique relationship with health behaviors. Food consumers now use social media to inform others about what they eat through posts, restaurant reviews, recipes, and pictures
(Zimmer & Kaplan, 2014). Social media also affords the opportunity for users to control how they present themselves to their social network (Zhao, Grasmuck, & Martin, 2008). Users can present the version of themselves that they hope for, rather than their actual selves, which could potentially influence the content they post relating to their health behaviors (e.g., I want people to think I exercise and eat healthy so I ‘‘like’’ exercise and nutrition pages
on Facebook). Finally, social media could be a tool to learn about health behaviors and seek support. Young adults have reported using social media to seek health related social support from people within their social network (Oh, Lauckner, Boehmer, Fewins-Bliss, & Li, 2013). Further, young adults have reported using the internet as a health information source (McKinley & Wright, 2014). The internet has risen from an obscure nutrition resource in 1995 (3% of respondents) to the third (40% of respondents) most utilized nutrition information resource in 2011 behind television and magazines (Academy, 2011). With the ability to share information via
social media it is a real possibility that social media has become an important health information source on the internet (Rutsaert et al., 2013). This does not mean that all the information about diet and exercise is accurate. Pseudo professionals, celebrities, and the
population at large now can disseminate information about health behaviors (whether accurate, inaccurate, oversimplified, or exaggerated) virally with social media outlets (Freeland-Graves &
Nitzke, 2013; Rutsaert et al., 2013).

Results (Thai) 1:

สื่อและเทคโนโลยี (เช่น ทีวี ภาพยนตร์ วิดีโอ เกม อินเทอร์เน็ต) conceptualized เป็นกิจกรรมประจำที่เลื่อนเวลาสำหรับกิจกรรมทางกายภาพ และในที่สุด นำไปเพิ่มในดัชนีการมวลร่างกาย (BMI) สำหรับเด็กและวัยรุ่น (แร et al., 2013 Proctor et al., 2003) ด้วยเทคโนโลยีบรรจบกัน (เช่น ความสามารถในการเข้าถึงเทคโนโลยีต่าง ๆ จากอุปกรณ์หนึ่ง) ผู้ใหญ่จำนวนมากสามารถเข้าถึงสื่อสังคมออนไลน์บนโทรศัพท์มือถือของพวกเขา และต้องมีเครือข่ายสังคมรอบได้ตลอดเวลา (Brown & Bobkowski, 2011), ซึ่งอาจเป็นตัวชี้ให้เห็นการเพิ่มในพฤติกรรมแย่ ๆ สอบสวนดูโทรทัศน์กับการเลือกอาหารและส่วนขนาด (Blass และ al., 2006 ยัง Cleland ชมิดท์ Dwyer และ เวนน์ 2008) หนุ่มสาวผู้ใหญ่ท้องน้ำหนักสามารถมีอธิบายบางส่วน โดยอาหารและเครื่องดื่มที่ใช้ในขณะดูทีวี (Cleland et al., 2008) และผู้ใหญ่มีแนวโน้มที่จะใช้ high-density อาหาร (เช่น พิซซ่า และมักกะโรนี และชีส) กับน้อยดูแลขณะรับประทานอาหาร และดูโทรทัศน์พร้อม (Blass และ al., 2006) เช่น TV สังคมสามารถทำหน้าที่เป็นเพลิดเพลินระหว่างการรับประทานอาหาร อย่างไรก็ตาม ซึ่งแตกต่างจากโทรทัศน์ สังคมได้การโต้ตอบกับผู้อื่นผ่านทางเทคโนโลยี ลักษณะแบบโต้ตอบของสังคมอาจมี influence แตกต่างกันเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพเด็กผู้ใหญ่กว่าเทคโนโลยีไม่โต้ตอบ (เช่น ทีวี ภาพยนตร์ เพลง) นักวิจัยได้ identified ที่ทางเลือกของสังคมสามารถ influence อาหารและบางส่วนในหมู่ผู้ใหญ่ (McFerran เล็นดาห์ล Fitzsimons และรา เลส 2010) ตัวอย่าง การศึกษาเกี่ยวกับการบริโภคอาหารในสถานการณ์สังคมรายงานว่า ทั้งหมดของผู้เรียนผู้ใหญ่หนุ่มสาวก็มักจะต้องใช้อาหารมากขึ้นกว่าที่ผู้บริโภคก่อนที่พวกเขา แต่คนที่ผู้บริโภคบางรายการอาหารในอาหารน้อยเมื่อเทียบกับคน significantly เอาที่ตามมาหลังจากที่ผู้บริโภคอ้วน (McFerran et al., 2010) มันอาจจะว่า ใช้สื่อสังคมเป็นการรบกวน เช่น TV การรับประทานอาหารปานกลาง แต่ลักษณะแบบโต้ตอบของสังคมอาจมีความสัมพันธ์เฉพาะกับพฤติกรรมสุขภาพ ผู้บริโภคอาหารใช้สื่อสังคมการแจ้งอื่น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากินผ่านบทความ รีวิว เค้ก ร้านอาหาร และภาพ(Zimmer & Kaplan, 2014) นอกจากนี้สังคมยังแล้วโอกาสสำหรับผู้ใช้เพื่อควบคุมวิธีที่นำเสนอตัวเองเครือข่ายสังคม (เจียว Grasmuck, & มาร์ติน 2008) ผู้ใช้สามารถแสดงเวอร์ชันของตัวเองที่หวัง แทนตัวจริงของพวกเขา ซึ่งอาจเป็น influence เนื้อหาที่ติดประกาศเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภาพของตน (เช่น ฉันต้องการโภชนาการหน้าและคิดว่าผมออกกำลังกาย และกินเพื่อสุขภาพเพื่อออกกำลังกาย ''ต้อง ''บน Facebook) สุดท้าย สังคมอาจเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ และแสวงหาการสนับสนุน ผู้ใหญ่มีรายงานการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อค้นหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการสนับสนุนทางสังคมจากบุคคลภายในเครือข่ายสังคม (Oh, Lauckner, Boehmer, Fewins-บลิส และ Li, 2013) เพิ่มเติม เด็กผู้ใหญ่มีรายงานการใช้อินเทอร์เน็ตเป็นแหล่งข้อมูลสุขภาพ (McKinley และไรท์ 2014) อินเทอร์เน็ตได้เพิ่มขึ้นจากทรัพยากรปิดบังโภชนาการโภชนาการ 1995 (3% ของผู้ตอบที่สาม (40% ของผู้ตอบมากที่สุดใช้ข้อมูลทรัพยากรในปี 2554 หลังโทรทัศน์และนิตยสาร (ออสการ์ 2011) สามารถแบ่งปันข้อมูลผ่านสื่อสังคมที่เป็นไปได้จริงที่สังคมได้กลายเป็น แหล่งข้อมูลสำคัญสุขภาพบนอินเทอร์เน็ต (Rutsaert et al., 2013) นี้ไม่ได้หมายความ ว่า ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับอาหารและการออกกำลังกายที่ถูกต้อง หลอกผู้เชี่ยวชาญ ดารา และประชากรมีขนาดใหญ่ขณะนี้สามารถกระจายข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ (ว่าถูกต้อง ไม่ถูก ต้อง oversimplified หรือ exaggerated) virally กับสังคมร้าน (Freeland สุสานและNitzke, 2013 Rutsaert et al., 2013)

Results (Thai) 2:

สื่อและเทคโนโลยี (เช่นโทรทัศน์ภาพยนตร์วิดีโอเกมอินเทอร์เน็ต) เป็นแนวความคิดเป็นกิจกรรมที่อยู่ประจำที่ไล่เวลาสำหรับการออกกำลังกายและในที่สุดนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของดัชนีมวลกาย (BMI) ในหมู่เด็กและวัยรุ่น (Arora, et al, 2013. พรอคเตอร์ et al., 2003) ด้วยคอนเวอร์เจนซ์เทคโนโลยี (เช่นความสามารถในการเข้าถึงหลายเทคโนโลยีจากเครื่องหนึ่ง) คนหนุ่มสาวจำนวนมากมีการเข้าถึงสื่อสังคมบนโทรศัพท์มือถือของพวกเขาและชอบที่จะดำเนินการเครือข่ายทางสังคมของพวกเขารอบกับพวกเขาตลอดเวลา (บราวน์ & Bobkowski, 2011) ซึ่ง อาจจะแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นในการทำงานอยู่ประจำ การดูโทรทัศน์ยังได้รับการตรวจสอบร่วมกับการเลือกอาหารและขนาดส่วน (Blass et al, 2006;. คลีชมิดท์, Dwyer และเวนน์ 2008) กําไรหนุ่มผู้ใหญ่น้ำหนักท้องสามารถอธิบายได้บางส่วนจากอาหารและเครื่องดื่มที่บริโภคในขณะที่ดูทีวี (คลี et al., 2008) และผู้ใหญ่มีแนวโน้มที่จะกินอาหารที่มีความหนาแน่นสูง (เช่นพิซซ่าและมักกะโรนีและชีส) ที่มีการดูแลน้อย ในขณะที่การรับประทานอาหารและการดูทีวีพร้อมกัน (Blass et al., 2006) เช่นเดียวกับทีวีสื่อสังคมสามารถใช้เป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวในระหว่างการรับประทานอาหาร แต่แตกต่างจากโทรทัศน์สื่อสังคมช่วยให้การมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ผ่านเทคโนโลยี ลักษณะการโต้ตอบของสื่อทางสังคมอาจจะมีความแตกต่างกันในชั้นอิทธิพลต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้ใหญ่กว่าเทคโนโลยีที่ไม่ใช่แบบโต้ตอบ (เช่นทีวี, ภาพยนตร์, เพลง) นักวิจัยมีเอ็ดสายการระบุว่าการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมสามารถในอิทธิพลการเลือกอาหารและบางส่วนในหมู่คนหนุ่มสาว (McFerran ดาห์ล, Fitzsimons และโมราเลส, 2010) ยกตัวอย่างเช่นการศึกษาทดลองเกี่ยวกับการบริโภคอาหารในสถานการณ์ทางสังคมรายงานว่าทั้งหมดของผู้เข้าร่วมผู้ใหญ่มีแนวโน้มที่จะนำอาหารมากกว่าผู้บริโภคก่อนที่จะพวกเขา แต่คนที่ตามมาของผู้บริโภคบางเป็นเส้นอาหารเอานัยสำคัญ Fi ด้วยกันอาหารน้อยลงเมื่อเทียบ กับคน
ที่ตามหลังผู้บริโภคอ้วน (McFerran et al., 2010) อาจเป็นได้ว่าการใช้สื่อสังคมสามารถเป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวเช่นทีวีสำหรับการรับประทานอาหารในระดับปานกลาง แต่ลักษณะการโต้ตอบของสื่อทางสังคมอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ซ้ำกับพฤติกรรมสุขภาพ บริโภคอาหารในขณะนี้ใช้สื่อทางสังคมที่จะแจ้งให้คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากินผ่านโพสต์รีวิวร้านอาหาร, สูตร, และภาพ
(Zimmer & Kaplan, 2014) สื่อสังคมยัง affords โอกาสให้ผู้ใช้สามารถควบคุมวิธีการที่พวกเขานำเสนอตัวเองไปยังเครือข่ายสังคมของพวกเขา (Zhao, Grasmuck และมาร์ติน 2008) ผู้ใช้งานสามารถนำเสนอรุ่นของตัวเองว่าพวกเขาหวังมากกว่าตัวจริงของพวกเขาซึ่งอาจอาจเกิดขึ้นในอิทธิพลเนื้อหาที่โพสต์ที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภาพของพวกเขา (เช่นผมต้องการคนที่จะคิดว่าฉันออกกำลังกายและรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพดังนั้นฉัน '' เช่น ' 'การออกกำลังกายและโภชนาการเพจ
บน Facebook) ในที่สุดสื่อสังคมอาจจะเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพและการแสวงหาการสนับสนุน คนหนุ่มสาวที่มีรายงานว่ามีการใช้สื่อสังคมที่จะแสวงหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องสนับสนุนทางสังคมจากคนในเครือข่ายทางสังคมของพวกเขา (โอ้ Lauckner, Boehmer, Fewins-บลิสและหลี่, 2013) นอกจากนี้คนหนุ่มสาวที่มีรายงานว่ามีการใช้อินเทอร์เน็ตเป็นแหล่งข้อมูลด้านสุขภาพ (คินลีย์และไรท์ 2014) อินเทอร์เน็ตได้เพิ่มขึ้นจากทรัพยากรโภชนาการปิดบังในปี 1995 (3% ของผู้ตอบแบบสอบถาม) เพื่อที่สาม (40% ของผู้ตอบแบบสอบถาม) สารอาหารที่ใช้มากที่สุดแหล่งข้อมูลในปี 2011 ที่อยู่เบื้องหลังโทรทัศน์และนิตยสาร (ออสการ์ 2011) ด้วยความสามารถในการใช้ข้อมูลร่วมกันผ่านทาง
สื่อสังคมมันจะเป็นไปได้จริงว่าสื่อสังคมได้กลายเป็นแหล่งข้อมูลด้านสุขภาพที่สำคัญบนอินเทอร์เน็ต (Rutsaert et al., 2013) นี้ไม่ได้หมายความว่าข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับอาหารและการออกกำลังกายที่ถูกต้อง ผู้เชี่ยวชาญ Pseudo ดาราและ
ประชากรที่มีขนาดใหญ่ในขณะนี้สามารถเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ (ไม่ว่าจะมีความถูกต้องไม่ถูกต้องเอ็ด Fi oversimpli หรือพูดเกินจริง) virally กับสื่อทางสังคม (ฟรีแลนด์-หลุมฝังศพและ
Nitzke, 2013;. Rutsaert, et al, 2013)

Results (Thai) 3:

สื่อ และ เทคโนโลยี ( เช่นโทรทัศน์ , ภาพยนตร์ , วิดีโอเกม , อินเตอร์เน็ต ) เป็นแนวคิดที่กลุ่มกิจกรรมที่เลื่อนเวลา กิจกรรมทางกาย และส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) ในเด็กและวัยรุ่น ( Arora et al . , 2013 ; Proctor et al . , 2003 ) นอกจากนี้เทคโนโลยี ( เช่นความสามารถในการเข้าถึงเทคโนโลยีต่างๆ จากอุปกรณ์หนึ่ง ) หนุ่มสาวผู้ใหญ่มีการเข้าถึงสื่อสังคมบนโทรศัพท์ของพวกเขาและต้องการที่จะดำเนินการเครือข่ายทางสังคมของพวกเขารอบกับพวกเขาตลอดเวลา ( สีน้ำตาล& bobkowski 2011 ) ซึ่งอาจจะแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของพฤติกรรมกลุ่ม .การรับชมโทรทัศน์ยังถูกสอบสวนในความสัมพันธ์กับการเลือกอาหาร และส่วนขนาด ( blass et al . , 2006 ; คลีฟแลนด์ ชมิดท์ ดอร์ว&เวนน์ , 2551 ) ผู้ใหญ่หน้าท้องน้ำหนักสามารถอธิบายได้บางส่วน โดยอาหารและเครื่องดื่มในขณะที่ดูทีวี ( คลีฟแลนด์ et al . , 2008 ) และวัยรุ่นมีแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูง ( เช่นพิซซ่า มะกะโรนีและชีส ) กับการดูแลน้อยในขณะที่รับประทานอาหารและดูโทรทัศน์พร้อมกัน ( blass et al . , 2006 ) เช่น ทีวี สื่อสังคมจะเป็นการรบกวนในระหว่างที่รับประทาน ซึ่งแตกต่างจากโทรทัศน์สื่อสังคมช่วยให้ปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นผ่านเทคโนโลยีลักษณะการโต้ตอบของสื่อสังคมอาจจะแตกต่างกันในfl uence ต่อพฤติกรรมสุขภาพ ผู้ใหญ่กว่า ไม่โต้ตอบเทคโนโลยี ( เช่นโทรทัศน์ , ภาพยนตร์ , ดนตรี นักวิจัยได้ identi จึงเอ็ดที่การปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในfl uence ตัวเลือกอาหารและบางส่วนในหมู่คนหนุ่มสาว ( mcferran ดาห์ล , ฟิตซีเมินส์ , &โมราเลส , 2010 ) ตัวอย่างเช่นการศึกษาทดลองเกี่ยวกับการบริโภคอาหารในสถานการณ์ทางสังคม รายงานว่าทั้งหมดของผู้เรียนผู้ใหญ่มีแนวโน้มที่จะใช้อาหารมากกว่าผู้บริโภคก่อนพวกเขา แต่คนที่ตามผู้บริโภคบางในอาหารเส้นเอา signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่ออาหารน้อยลงเมื่อเทียบกับคน
ใครตามผู้บริโภคตุ๊ ( mcferran et al . , 2010 )อาจจะใช้สื่อสังคมสามารถเบี่ยงเบนความสนใจ เช่น ทีวี สำหรับการบริโภคอาหารปานกลาง แต่ลักษณะแบบโต้ตอบสื่อสังคมอาจมีความสัมพันธ์เป็นหนึ่งเดียวกับพฤติกรรมสุขภาพ ผู้บริโภคอาหารแล้วใช้สื่อสังคมเพื่อให้คนอื่น ๆเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากิน ผ่านการโพสต์รีวิวร้านอาหารสูตรอาหารและรูปภาพ
( ซิมเมอร์&แคป ปี 2014 )สังคมสื่อยัง affords โอกาสสำหรับผู้ใช้ที่จะควบคุมวิธีการที่พวกเขานำเสนอตัวเองเพื่อเครือข่ายทางสังคมของพวกเขา ( Zhao grasmuck & , มาร์ติน , 2008 ) ผู้ใช้สามารถแสดงรุ่นของตัวเองที่พวกเขาหวังสำหรับ มากกว่าตัวตนที่แท้จริงของตน ซึ่งอาจจะอยู่ในfl uence เนื้อหาที่พวกเขาโพสต์ที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภาพของพวกเขา ( เช่นผมก็อยากให้ทุกคนคิดว่า การออกกำลังกาย และกินเพื่อสุขภาพดังนั้นฉัน ' ค ' ' การออกกำลังกายและโภชนาการหน้า
บน Facebook ) สุดท้าย สื่อสังคมเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ และขอสนับสนุน ผู้ใหญ่มีรายงานการใช้สื่อสังคมเพื่อแสวงหาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ แรงสนับสนุนทางสังคมจากบุคคลในเครือข่ายทางสังคมของพวกเขา ( โอ้ lauckner โบ เมอร์ fewins , , ความสุข& Li , 2013 ) เพิ่มเติมผู้ใหญ่มีรายงานการใช้อินเทอร์เน็ตเป็นแหล่งข้อมูลสุขภาพ ( แมคคินลีย์&ไรท์ , 2014 ) อินเทอร์เน็ตได้เพิ่มขึ้นจากทรัพยากรโภชนาการปิดบังใน 1995 ( 3 % ของผู้ตอบแบบสอบถาม ) 3 ( 40% ของผู้ตอบแบบสอบถาม ) ใช้มากที่สุดโภชนาการข้อมูลทรัพยากรใน 2011 หลังโทรทัศน์และนิตยสาร ( โรงเรียน , 2011 ) กับความสามารถในการแบ่งปันข้อมูลผ่าน
สื่อสังคมมันมีความเป็นไปได้จริงว่าสื่อสังคมได้กลายเป็นแหล่งข้อมูลด้านสุขภาพที่สำคัญบนอินเทอร์เน็ต ( rutsaert et al . , 2013 ) นี้ไม่ได้หมายความ ว่า ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับอาหารและการออกกำลังกายที่ถูกต้อง หลอกผู้เชี่ยวชาญ ดาราและ
ประชาชนส่วนใหญ่สามารถเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพ ( ไม่ว่าจะถูกต้อง ไม่ถูกต้อง oversimpli จึงเอ็ดหรือพูดเกินจริง ) จากไวรัสกับสื่อสังคม ( Freeland หลุมฝังศพ&
nitzke 2013 ; rutsaert et al . ,

) )