resource, and it causes ineffective

resource, and it causes ineffective usage of the information systems, and consequently failure in capturing value and making a profit.
Shafer et al (2005) name misunderstanding about value creation and value capture as one of the problems associated with business models. They bring examples of firms that although being able to create value inside their business ecosystem, have failed in capturing that value and turning it into profit. Flaws in the assumptions that a business model is built on is another limitation identified by Shafer et al (2005). In their view, these assumptions include inaccurate anticipations and illogical or not well-founded cause and effect relationships. In Dell’s case, one cause and effect relationship for the competitors could be the disruption in their existing distribution networked, caused by imitating the direct-sell business model (Magretta, 2002, p. 8). Shafer et al (2005) also state that limitations in strategic choices considered, caused by not considering all aspects of the core logic of the firm in the business model, is a problem with business models. They bring the example of the eToys company that invested in customer acquisition, while neglecting order fulfillment processes, and that led to the firm’s bankruptcy (Shafer et al., 2005, p. 205). Finally, they show instances of business models failed due to their reliance on flawed assumptions about the firm’s value network, and mistaken perception about the behavior of the members of its value network in time (Shafer et al., 2005).
Businesses modeling approaches and methodologies also have certain limitations, which, in turns, translate into the business models designed using them. Differences between business models make them vary in their usefulness for describing different aspects of the business. For example, e3-value model describes value proposition in value networks, but does not address the internal resources and capabilities of the firms. At the same time, Business Model Canvas, although addressing internal resources and capabilities, is limited to a single firm, and does not address creation and transaction of value in the value networks. Each business model covers only a number of the business model components (Morris et al., 2005), and therefore, is unable to provide an overall analysis of the firm and its network. The summary of the issues are provided in appendix 1.
So far, it is illustrated that business modeling frameworks have certain limitations that if not considered, can become problematic. Enterprise architecture frameworks, as well, have certain limitations. Investigating these scopes of enterprise architecture and its limitations, helps to understand the value of linking the two modeling formalisms. The first limitation of enterprise architectures is that they fail in showing the dynamics of the system that they represent. Meilich (2013) states that “the dynamics of cognitive and social processes do not obey static representations and rules of architecture”. In addition to being static, Jonkers et al (2006) state that the variety of different enterprise architecture frameworks, methodologies, and modeling languages, in combination with the not similar terminology that they use, is an issue for the users. They name the size and scalability of enterprise architecture models as another issue, due to the wide scope of enterprise architecture (Jonkers et al., 2006). In addition, enterprise architecture has different groups of stakeholders, such as managers, domain specialists and developers, as its users (Jonkers et al., 2006). However, having its roots in information systems science, it is still IT centric. Although being considered as a means of communication among different groups, such as IT and business people (Lankhorst, 2013), the usage of IT terminology makes it hard to communicate with the business people.
Cung et al (2004) analyze the business model of a networked enterprise, and state that “co-operative architecture for information sharing” is a condition for IT infrastructures that enable this business model (Chung et al., 2004, p. 279). The ability of the commonly used enterprise architecture frameworks or modeling languages such as Zachman framework in modeling networked situations should be assessed. Camarinha-Matos and Afsarmanesh (2007) evaluate different modeling frameworks addressing different aspects of those organizations, and state that Zachman framework targets single organizations, and hence, “has little focus on behavior within endogenous elements” such as participants, relationships, information/knowledge resources, and processes (Camarinha-Matos & Afsarmanesh, 2007, p. 541). Although technological solutions (such as web services) are developed enabling technical integration in these situations, a high level enterprise architecture addressing this integration in the level of processes, organization and business issues, is still missing (Chen,

Results (Thai) 1:

ทรัพยากร และทำให้ผลการใช้ระบบสารสนเทศ และดังนั้นความล้มเหลวในการรวบรวมมูลค่า และทำกำไรShafer et al (2005) ชื่อเข้าใจผิดเกี่ยวกับการสร้างคุณค่าและมูลค่าจับเป็นหนึ่งในปัญหาที่เกี่ยวข้องกับแบบจำลองทางธุรกิจ จะนำตัวอย่างของบริษัทที่ล้มในค่าการจับภาพ และเปลี่ยนเป็นกำไรแม้ว่าจะสร้างค่าภายในระบบนิเวศของธุรกิจ ข้อบกพร่องในสมมติฐานที่โมเดลธุรกิจการบริการมีข้อจำกัดอื่นที่ระบุโดย Shafer et al (2005) ในมุมมองของพวกเขา สมมติฐานเหล่านี้รวม anticipations ไม่ถูกต้อง และไม่สมเหตุผล หรือไม่ก่อตั้งแห่งสาเหตุ และผลความสัมพันธ์ ในกรณีของ Dell หนึ่งสาเหตุ และผลกระทบความสัมพันธ์สำหรับคู่แข่งสามารถเป็นทีมในการแจกจ่ายที่มีอยู่บนเครือข่าย เกิดจากการเลียนแบบรูปแบบธุรกิจขายตรง (Magretta, 2002, p. 8) Shafer et al (2005) ยังระบุว่า ข้อจำกัดในการเลือกกลยุทธ์ที่พิจารณา เกิดจากการไม่พิจารณาทุกแง่มุมของตรรกะหลักของบริษัทในรูปแบบธุรกิจ ปัญหากับแบบจำลองทางธุรกิจ จะนำตัวอย่างของบริษัทการ eToys ที่ลงทุนซื้อลูกค้า ในขณะที่ neglecting กระบวนการตอบสนองใบสั่ง และที่นำไปสู่การล้มละลายของบริษัท (Shafer et al., 2005, p. 205) ในที่สุด พวกเขาแสดงของแบบจำลองทางธุรกิจที่ล้มเหลวเนื่องจากการพึ่งพา flawed สมมติฐานเกี่ยวกับเครือข่ายของบริษัทมูลค่า และผิดรับรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของสมาชิกของเครือข่ายค่าเวลา (Shafer et al., 2005)ธุรกิจที่สร้างโมเดลแนวทางและวิธีการยังมีข้อจำกัดบางอย่าง ซึ่ง ในเปิด แปลเป็นรูปแบบธุรกิจที่ออกแบบมาใช้ ความแตกต่างระหว่างแบบจำลองทางธุรกิจทำให้แตกต่างกันไปในประโยชน์ของตนในด้านต่าง ๆ ของธุรกิจ ตัวอย่าง e3 มูลค่าอธิบายเสนอค่าในค่าเครือข่าย แต่ทรัพยากรภายในและความสามารถของบริษัท ในเวลาเดียวกัน โมเดลธุรกิจผ้าใบ แม้ ว่าการจัดการกับทรัพยากรภายในและความสามารถ เป็นจำกัดบริษัทเดียว สร้างและธุรกรรมของค่าในค่าเครือข่าย แต่ละรูปแบบธุรกิจครอบคลุมเฉพาะหมายเลขของคอมโพเนนต์แบบจำลองธุรกิจ (มอร์ริส et al., 2005), และดังนั้น ไม่สามารถให้การวิเคราะห์ภาพรวมของบริษัทและเครือข่าย สรุปปัญหาที่มีอยู่ในภาคผนวก 1เพื่อห่างไกล มันจะแสดงว่า กรอบการสร้างแบบจำลองธุรกิจมีข้อจำกัดบางอย่างที่สามารถเป็นปัญหาถ้าไม่ถือ กรอบงานสถาปัตยกรรมองค์กร เช่น มีข้อจำกัดบางอย่าง ตรวจสอบขอบเขตเหล่านี้สถาปัตยกรรมองค์กรและข้อจำกัดของมัน ช่วยให้เข้าใจถึงคุณค่าของการเชื่อมโยง formalisms โมเดลสอง ข้อจำกัดของสถาปัตยกรรมองค์กรแรกคือ พวกเขาล้มเหลวในการแสดงของระบบที่พวกเขาแสดง Meilich อเมริกา (2013) ว่า "ของกระบวนการรับรู้ และสังคมไม่เชื่อฟังคงแทนและกฎของสถาปัตยกรรม" นอกจากจะกำลังคง Jonkers et al (2006) สถานะหลากหลายขององค์กรต่าง ๆ สถาปัตยกรรมกรอบ วิธีการ และสร้างโมเดล ภาษา ร่วมกับคำศัพท์ไม่เหมือนกันที่พวกเขาใช้ ปัญหาสำหรับผู้ใช้ เขาชื่อขนาด และขนาดขององค์กรสถาปัตยกรรมรุ่นอื่นเป็นปัญหา เนื่องจากขอบเขตที่กว้างของสถาปัตยกรรมองค์กร (Jonkers และ al., 2006) นอกจากนี้ สถาปัตยกรรมองค์กรมีกลุ่มของเสีย ผู้จัดการ ผู้เชี่ยวชาญโดเมน และนัก พัฒนา เป็นผู้ใช้ (Jonkers และ al., 2006) อย่างไรก็ตาม มีรากของข้อมูลระบบวิทยาศาสตร์ ได้ยังมันกลาง แม้ว่าจะถือเป็นวิธีการติดต่อสื่อสารระหว่างกลุ่มต่าง ๆ เช่นนั้น และนักธุรกิจ (Lankhorst, 2013), การใช้คำศัพท์มันทำให้ยากที่จะสื่อสารกับนักธุรกิจCung et al (2004) วิเคราะห์โมเดลธุรกิจขององค์กรเครือข่าย และรัฐที่ "สถาปัตยกรรมที่สหกรณ์สำหรับข้อมูล" เป็นเงื่อนไขสำหรับโครงสร้างพื้นฐานไอทีที่ใช้โมเดลธุรกิจนี้ (Chung et al., 2004, p. 279) ควรประเมินความสามารถขององค์กรโดยทั่วไปใช้สถาปัตยกรรมกรอบหรือสร้างโมเดลภาษาเช่นกรอบ Zachman ในสถานการณ์เครือข่าย มาทอส Camarinha และ Afsarmanesh (2007) ประเมินกรอบสร้างโมเดลต่าง ๆ แก้ปัญหาด้านต่าง ๆ ของเหล่าองค์กร และรัฐว่า กรอบ Zachman เป้าหมายองค์กรเดียว ดังนั้น "มีลักษณะภายในองค์ประกอบของ endogenous น้อยเน้น" ผู้เรียน ความสัมพันธ์ ความรู้ข้อมูลทรัพยากร และประมวลผล (มาทอส Camarinha & Afsarmanesh, 2007, p. 541) แม้ว่าวิธีการแก้ปัญหา (เช่นเว็บเซอร์วิส) พัฒนารวมเทคนิคการเปิดใช้งานในกรณีนี้ สถาปัตยกรรมองค์กรระดับสูงที่กำหนดนี้รวมในระดับของกระบวนการ องค์กร และประเด็นทางธุรกิจ ยังขาด (Chen

Results (Thai) 2:

ทรัพยากรและจะทำให้การใช้งานที่ไม่มีประสิทธิภาพของระบบสารสนเทศและเนืองจากความล้มเหลวในการจับคุณค่าและทำกำไร.
เช, et al (2005) ชื่อความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการสร้างคุณค่าและมูลค่าการจับภาพเป็นหนึ่งในปัญหาที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบธุรกิจ พวกเขานำตัวอย่างของ บริษัท ที่แม้ว่าความสามารถในการสร้างมูลค่าภายในระบบนิเวศทางธุรกิจของพวกเขามีความล้มเหลวในการจับค่าที่และเปลี่ยนมันเป็นกำไร ข้อบกพร่องในการตั้งสมมติฐานว่ารูปแบบธุรกิจที่ถูกสร้างขึ้นบนข้อ จำกัด อื่นระบุเช, et al (2005) ในมุมมองของพวกเขาสมมติฐานเหล่านี้รวมถึงความคาดหวังที่ไม่ถูกต้องและไม่สมเหตุผลหรือไม่ได้เป็นสาเหตุที่ดีขึ้นและความสัมพันธ์ที่มีผลบังคับใช้ ในกรณีของเดลล์ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุและผลกระทบความสัมพันธ์สำหรับคู่แข่งอาจจะหยุดชะงักในเครือข่ายการจัดจำหน่ายที่มีอยู่ของพวกเขาที่เกิดจากการเลียนแบบรูปแบบธุรกิจขายตรง (Magretta 2002 พี. 8) เช, et al (2005) นอกจากนี้ยังระบุว่าข้อ จำกัด ในการเลือกเชิงกลยุทธ์การพิจารณาที่เกิดจากการไม่ได้พิจารณาทุกแง่มุมของตรรกะหลักของ บริษัท ในรูปแบบธุรกิจที่เป็นปัญหากับรูปแบบธุรกิจ พวกเขานำตัวอย่างของ บริษัท Etoys ที่ลงทุนในการซื้อของลูกค้าในขณะที่ละเลยกระบวนการปฏิบัติตามคำสั่งและที่นำไปสู่การล้มละลายของ บริษัท (เช et al., 2005 พี. 205) ในที่สุดพวกเขาแสดงกรณีของรูปแบบธุรกิจที่ล้มเหลวเนื่องจากความเชื่อมั่นของพวกเขาในสมมติฐานข้อบกพร่องเกี่ยวกับเครือข่ายมูลค่าของ บริษัท และการรับรู้ที่ผิดพลาดเกี่ยวกับพฤติกรรมของสมาชิกในเครือข่ายความคุ้มค่าคุ้มเวลา (เช et al., 2005).
ธุรกิจการสร้างแบบจำลองวิธีการและ วิธีการยังมีข้อ จำกัด บางอย่างซึ่งในการเปลี่ยนแปลเป็นรูปแบบธุรกิจการออกแบบโดยใช้พวกเขา ความแตกต่างระหว่างรูปแบบธุรกิจที่ทำให้พวกเขาแตกต่างกันในประโยชน์ของพวกเขาสำหรับการอธิบายลักษณะที่แตกต่างของธุรกิจ ตัวอย่างเช่นรูปแบบ e3 มูลค่าอธิบายคุณค่าในเครือข่ายมูลค่า แต่ไม่ได้อยู่ที่ทรัพยากรภายในและความสามารถของ บริษัท ในเวลาเดียวกัน, Business Model Canvas แม้ว่าอยู่ทรัพยากรภายในและความสามารถจะถูก จำกัด เป็น บริษัท เดียวและไม่ได้อยู่ที่การสร้างและการทำธุรกรรมของค่าในเครือข่ายมูลค่า แต่ละรูปแบบธุรกิจที่ครอบคลุมเพียงจำนวนขององค์ประกอบรูปแบบธุรกิจ (มอร์ริส et al., 2005), และดังนั้นจึงไม่สามารถให้การวิเคราะห์โดยรวมของ บริษัท และเครือข่ายของตน บทสรุปของปัญหามีไว้ในภาคผนวก 1.
จนถึงขณะนี้ก็จะแสดงให้เห็นว่ากรอบการสร้างแบบจำลองทางธุรกิจมีข้อ จำกัด บางอย่างที่หากไม่ได้รับการพิจารณาจะกลายเป็นปัญหา กรอบสถาปัตยกรรมองค์กรรวมทั้งมีข้อ จำกัด บางอย่าง การตรวจสอบขอบเขตเหล่านี้ของสถาปัตยกรรมองค์กรและข้อ จำกัด ของมันจะช่วยให้เข้าใจคุณค่าของการเชื่อมโยงทั้งสองการสร้างแบบจำลอง formalisms ข้อ จำกัด แรกของสถาปัตยกรรมขององค์กรคือการที่พวกเขาล้มเหลวในการแสดงการเปลี่ยนแปลงของระบบที่พวกเขาเป็นตัวแทน Meilich (2013) กล่าวว่า "การเปลี่ยนแปลงของกระบวนการทางปัญญาและสังคมไม่เชื่อฟังการแสดงแบบคงที่และกฎของสถาปัตยกรรม" นอกจากจะเป็นแบบคงที่ Jonkers, et al (2006) ระบุว่าความหลากหลายของกรอบสถาปัตยกรรมองค์กรที่แตกต่างกันวิธีการและภาษาการสร้างแบบจำลองในการรวมกันกับคำศัพท์ที่คล้ายกันไม่ว่าพวกเขาใช้เป็นปัญหาสำหรับผู้ใช้ พวกเขาตั้งชื่อขนาดและความยืดหยุ่นของรูปแบบสถาปัตยกรรมองค์กรเป็นปัญหาอื่นเนื่องจากขอบเขตกว้างของสถาปัตยกรรมองค์กร (Jonkers et al., 2006) นอกจากนี้สถาปัตยกรรมองค์กรมีกลุ่มที่แตกต่างกันของผู้มีส่วนได้เสียเช่นผู้จัดการผู้เชี่ยวชาญโดเมนและนักพัฒนาเป็นผู้ใช้ (Jonkers et al., 2006) แต่มีรากในระบบสารสนเทศวิทยาศาสตร์ก็ยังคงเป็นศูนย์กลางไอที แม้ว่าจะได้รับการพิจารณาเป็นวิธีการสื่อสารระหว่างกลุ่มที่แตกต่างกันเช่นไอทีและนักธุรกิจ (Lankhorst, 2013) การใช้งานของไอทีศัพท์ทำให้ยากที่จะสื่อสารกับนักธุรกิจ.
Cung, et al (2004) วิเคราะห์รูปแบบธุรกิจของ เครือข่ายองค์กรและรัฐว่า "สหกรณ์สถาปัตยกรรมสำหรับการแบ่งปันข้อมูล" เป็นเงื่อนไขสำหรับโครงสร้างพื้นฐานด้านไอทีที่ช่วยให้รูปแบบธุรกิจนี้ (Chung et al., 2004 พี. 279) ความสามารถของกรอบสถาปัตยกรรมองค์กรที่ใช้กันทั่วไปหรือภาษาการสร้างแบบจำลองดังกล่าวเป็นกรอบในการสร้างแบบจำลอง Zachman สถานการณ์เครือข่ายควรมีการประเมิน Camarinha-ทอดตาและ Afsarmanesh (2007) ประเมินกรอบการสร้างแบบจำลองที่แตกต่างกันอยู่ด้านต่างๆขององค์กรเหล่านั้นและรัฐที่เป้าหมายกรอบ Zachman องค์กรเดียวและด้วยเหตุนี้ "มีโฟกัสเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับพฤติกรรมขององค์ประกอบภายในภายนอก" เช่นผู้เข้าร่วม, ความสัมพันธ์, ข้อมูล / ความรู้ ทรัพยากรและกระบวนการ (Camarinha-ทอดตาและ Afsarmanesh 2007 พี. 541) แม้ว่าโซลูชั่นและเทคโนโลยี (เช่นบริการเว็บ) ได้รับการพัฒนาที่ช่วยให้บูรณาการทางเทคนิคในสถานการณ์เหล่านี้ในระดับสูงสถาปัตยกรรมองค์กรบูรณาการอยู่ในระดับของกระบวนการองค์กรและปัญหาทางธุรกิจที่ยังขาดหายไป (เฉิน

Results (Thai) 3:

ทรัพยากร และมันทำให้การใช้งานไม่มีประสิทธิภาพระบบสารสนเทศและจากนั้นล้มเหลวในการจับค่าและกำไร .
Shafer et al ( 2005 ) ชื่อเข้าใจผิดเกี่ยวกับการสร้างมูลค่าและจับค่าเป็นหนึ่งในปัญหาที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบธุรกิจ พวกเขานำตัวอย่างของ บริษัท ที่แม้ว่าจะสามารถสร้างมูลค่าภายในระบบนิเวศทางธุรกิจล้มเหลวในการจับภาพที่คุ้มค่าและเปลี่ยนมันให้เป็นกำไร ข้อบกพร่องในสมมติฐานที่เป็นรูปแบบธุรกิจที่สร้างขึ้นในข้ออื่นระบุ Shafer et al ( 2005 ) ในมุมมองของพวกเขาสมมติฐานเหล่านี้รวมถึงความทะเยอทะยานไม่ถูกต้องและไม่ชอบธรรม หรือไม่ก็ขึ้น เหตุ และ ผลของความสัมพันธ์ ในกรณีของเดลล์สาเหตุหนึ่งที่มีความสัมพันธ์กับคู่แข่งที่อาจจะหยุดชะงักในเครือข่ายการกระจายของพวกเขาที่มีอยู่ เกิดจากการเลียนแบบโดยตรงขายรูปแบบธุรกิจ ( magretta , 2545 , หน้า 8 ) Shafer et al ( 2005 ) กล่าวว่า ข้อจำกัดในยุทธศาสตร์ทางเลือกถือว่าเกิดจากการพิจารณาทุกแง่มุมของหลักตรรกะของบริษัทในรูปแบบของธุรกิจมีปัญหากับรูปแบบธุรกิจ พวกเขานำตัวอย่างของ etoys บริษัทที่ลงทุนในการซื้อของลูกค้า ในขณะที่ละเลยกระบวนการเพื่อเติมเต็ม และทำให้บริษัทล้มละลาย ( Shafer et al . , 2005 , หน้า 205 ) ในที่สุด , พวกเขาแสดงกรณีของโมเดลทางธุรกิจที่ล้มเหลวเนื่องจากการพึ่งพาสมมติฐานที่สมบูรณ์เกี่ยวกับเครือข่ายคุณค่าของบริษัทและผิด การรับรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของสมาชิกของเครือข่ายที่ค่าของมันในเวลา ( Shafer et al . , 2005 ) .
ธุรกิจโมเดลลิ่ง แนวทาง และวิธีการก็มีข้อจำกัดบางอย่าง ซึ่งจะแปลเป็นโมเดลธุรกิจที่ออกแบบมาใช้งาน ความแตกต่างระหว่างโมเดลทางธุรกิจที่ทำให้พวกเขาแตกต่างกันในประโยชน์ของตนเองในการอธิบายแง่มุมที่แตกต่างกันของธุรกิจ ตัวอย่างเช่นรุ่น E3 ค่าอธิบายคุณค่าในเครือข่ายค่า แต่ไม่ได้อยู่ภายในทรัพยากรและความสามารถของบริษัท ในเวลาเดียวกัน , ผ้าใบรูปแบบธุรกิจ แม้ว่าการความสามารถของทรัพยากรภายในและ จำกัด บริษัท เดียว และไม่ได้แก้ไขรายการการสร้างและคุณค่า ในมูลค่าตลาดแต่ละรูปแบบธุรกิจที่ครอบคลุมเฉพาะหมายเลขของรูปแบบธุรกิจส่วนประกอบ ( มอร์ริส et al . , 2005 ) และดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะให้มีการวิเคราะห์โดยรวมของ บริษัท และเครือข่ายของ สรุปประเด็นไว้ในภาคผนวก 1 .
ดังนั้นไกล มันแสดงให้เห็นว่าธุรกิจโมเดลลิ่ง กรอบมีข้อ จำกัด บางอย่างที่ ถ้าไม่พิจารณา ก็กลายเป็นปัญหาสถาปัตยกรรมขององค์กรต่างๆ เช่น มีข้อ จำกัด บางอย่าง ตรวจสอบเหล่านี้ขอบเขตของสถาปัตยกรรมขององค์กรและข้อจำกัดของมัน ช่วยให้เข้าใจมูลค่าของการเชื่อมโยงสองแบบ formalisms . ข้อจำกัดของสถาปัตยกรรมองค์กรที่พวกเขาล้มเหลวในการแสดงพลวัตของระบบที่พวกเขาเป็นตัวแทนmeilich ( 2013 ) ระบุว่า " พลวัตของกระบวนการทางปัญญาและสังคมไม่ทำตามภาพคงที่และกฎของสถาปัตยกรรม " นอกจากจะเป็นแบบคงที่ jonkers et al ( 2549 ) ระบุว่า ความหลากหลายของกรอบสถาปัตยกรรมองค์กรต่าง ๆ , วิธีการและภาษาแบบในการรวมกันกับคำศัพท์ที่คล้ายกันที่พวกเขาใช้ เป็นปัญหาสำหรับผู้ใช้เขาชื่อขนาดและความยืดหยุ่นของรูปแบบสถาปัตยกรรมขององค์กรเป็นปัญหาอื่น เนื่องจากขอบเขตกว้างของสถาปัตยกรรมองค์กร ( jonkers et al . , 2006 ) นอกจากนี้ สถาปัตยกรรมขององค์กร มีกลุ่มที่แตกต่างกันของผู้มีส่วนได้เสีย เช่น ผู้จัดการ ผู้เชี่ยวชาญโดเมน และนักพัฒนา เป็นผู้ใช้ ( jonkers et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม มีรากของวิทยาศาสตร์ในระบบข้อมูลมันก็ยังเป็นศูนย์กลาง แม้ว่าจะได้รับการพิจารณาเป็นวิธีการของการสื่อสารระหว่างกลุ่มที่แตกต่างกันเช่นและนักธุรกิจ ( lankhorst 2013 ) , การใช้งานของศัพท์ที่ทำให้มันยากที่จะสื่อสารกับประชาชนธุรกิจ
กุง et al ( 2004 ) วิเคราะห์รูปแบบธุรกิจของเครือข่ายองค์กรและรัฐว่า " สถาปัตยกรรมสหกรณ์เพื่อการแบ่งปันข้อมูล " เป็นเงื่อนไขสำหรับโครงสร้างพื้นฐานที่ช่วยให้รูปแบบธุรกิจนี้ ( Chung et al . , 2547 , หน้า 33 ) ความสามารถขององค์กรที่ใช้สถาปัตยกรรมกรอบหรือภาษาแบบเช่น Zachman framework ในการสร้างเครือข่ายสถานการณ์ควรจะประเมินcamarinha โทส และ afsarmanesh ( 2007 ) ประเมินกรอบที่แตกต่างกันแบบจำลองที่อยู่ด้านต่าง ๆขององค์กร และองค์กรรัฐ Zachman เป้าหมายกรอบเดียวและด้วยเหตุนี้ " มีโฟกัสเล็กต่อพฤติกรรมภายในองค์ประกอบภายนอกเช่น " ผู้เข้าร่วม ความสัมพันธ์ ข้อมูล / ความรู้ ทรัพยากร และกระบวนการ ( camarinha โทส & afsarmanesh , 2550 , หน้า 541 ) .ถึงแม้ว่าโซลูชั่นเทคโนโลยี ( เช่นบริการเว็บ ) พัฒนางานบูรณาการเทคนิคในสถานการณ์เหล่านี้ ระดับสูงขององค์กรสถาปัตยกรรมแบบบูรณาการในระดับของกระบวนการองค์กรและปัญหาทางธุรกิจ ก็ยังไม่หาย ( เฉิน